จวงจื้อเป็นนักปราชญ์ลัทธิเต๋าที่ได้รับการยกย่องจากทั่วโลก
ว่าเป็นผู้ทรงด้วยภูมิปัญญาอันละเอียดอ่อนจริง
ปรัชญาด้านการเมืองการปกครองของเขานั้นมีความน่าสนใจ
ก็ตรงที่ย้อนแย้งกับความเป็นไปของสังคมโลกปัจจุบันอย่างมาก
จวงจื้อนั้นไม่ให้ความสำคัญกับนักปกครองและสถาบันทางการเมืองเลย
และเน้นให้คนปกครองตนเองด้วยธรรมะ
คือชีวิตที่เรียบง่ายและสอดคล้องกับธรรมชาติ
จวงจื้อไม่ได้มองหารูปแบบทางการเมืองการปกครองที่ดีเลย
แต่เขากลับมุ่งให้ประชาชนเป็นอิสระจากการเมืองการปกครองเสียด้วยซ้ำ
อนึ่งจวงจื้อมองว่าการพยายามจัดระเบียบทางการเมืองการปกครองเป็นเรื่องไม่รู้จบ
และสิ่งที่ตามมาจะเป็นกฎระเบียบที่ใช้อุดรูรั่วที่เกิดขึ้นอยู่มากมาย
แต่ท้ายที่สุดแล้วนั้นก็แก้ปัญหาไม่ได้
กล่าวคือเมื่อมองไปที่การเมืองการปกครองว่าเป็นทางออก
ประชาชนจะมองไปที่กฎและกติกาที่มีความเป็นธรรม
ซึ่งเน้นไปที่ตัวผู้นำและการปกครองเป็นผู้ใช้อำนาจ
และจะทำให้เกิดศีลธรรมจอมปลอมขึ้นมาปกครองตามมาอีกมากมาย
แต่จวงจื้อเน้นชีวิตที่สอดคล้องกับธรรมชาติ
และการครอบงำทางสังคมเป็นเรื่องทีผิด
เพราะหากเราไม่เริ่มจากชีวิตที่มีอิสระ ธรรมดา และเรียบง่ายนั้น
การบริโภคอันไร้ขอบเขตและปรุงแต่งให้พิเศษของผู้คน
ในที่สุดแล้วก็จะทำให้เกิดความไม่เท่าเทียมกันทางสังคม
และจะทำให้เกิดความขัดแย้งในสังคมนั้นด้วย
แต่ถ้าหากประชาชนสามารถปกครองตนเองโดยใช้ชีวิตที่สอดคล้องกับหลักธรรมชาติแล้ว
จวงจื้อมองว่าจะเกิดวัฒนธรรมของการอยู่ร่วมกัน ซึ่งก็คือวัฒนธรรมทางการเมือง
ที่ดีที่สุดและเหมาะสมสอดคล้องกับธรรมชาติได้
ผมไม่ได้นำปรัชญาของจวงจื้อมาวิเคราะห์เพื่อให้เราหันไปใช้แนวคิดของท่านแทน
ระบบการเมืองของเราในปัจจุบัน
เพราะรู้ดีว่าคงไม่มีใครเอาด้วย
แต่มันน่าจะมีคุณค่าว่ามีคนที่มองการเมืองในมุมกลับกันกับมุมมองของคนทั่วไปอยู่ด้วย
โดยเฉพาะจวงจื้อเป็นนักปรัชญาที่ได้รับการยกย่องว่าเก่งมากคนหนึ่ง
คำพูดของเขาน่าจะมีความหมายให้เราฉุกคิดได้บ้าง
และตระหนักว่าสังคมของเราในตอนนี้
ถอยห่างจากคำสอนของจวงจื้อเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
จนอาจกล่าวได้ว่าเรากำลังเดินสวนทางกันหรือยืนกันอยู่คนละฝ่ายกับท่านอย่างสิ้นเชิง
และถ้าหากเป็นไปได้เราควรยุติความยึดมั่นในความขัดแย้งทางการเมือง
ที่เคยประสงค์จะต่อสู้เพื่อให้ได้รับชัยตามที่ตนมุ่งหมาย
ให้การเมืองการปกครองเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งตามต้องการ
ซึ่งตามทัศนะคติของจวงจื้อนั้นมองว่าปัญหาเหล่านั้นไม่อาจจะรู้จบลงได้
แต่ที่ตัวเองนั่นแหละสำคัญกว่าอำนาจของการเมืองการปกครอง
เลิกไปดึงดันกับมันให้น้อยลง
แล้วหันมาใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายไม่ปรุงแต่งความหรูหราหรือที่เรียกว่ามีclass
หรือจะยึดถือหลักเศรษฐกิจพอเพียงของร.๙ก็พอใช้ได้และไม่ตึงเกินไปด้วย
บางทีเสรีภาพอาจจะมีได้ก็ด้วยวิถีเช่นนี้
เพราะเห็นว่าการตามกระแสโลกนั้นยิ่งจะเป็นการพันธนาการตัวเองเข้าไปทุกที
คือโลกมันครอบงำเรา
อีกทั้งชีวิตที่เรียบง่ายพอเพียงจะเกิดศีลธรรมอันดีงามขึ้นมาได้มากกว่า
ซึ่งจะเป็นทางแห่งความสุขที่เราปราถนากันได้ (จริง)
🙏🙇☝
อ้างอิง
Search google ปรัชญาจวงจื้อ
Search youtube ปรัชญาทางการเมืองของจวงจื้อ
วิเคราะห์และเรียบเรียง โดยป๋มเอง
ปรัชญาทางการเมืองการปกครองของจวงจื้อ
ว่าเป็นผู้ทรงด้วยภูมิปัญญาอันละเอียดอ่อนจริง
ปรัชญาด้านการเมืองการปกครองของเขานั้นมีความน่าสนใจ
ก็ตรงที่ย้อนแย้งกับความเป็นไปของสังคมโลกปัจจุบันอย่างมาก
จวงจื้อนั้นไม่ให้ความสำคัญกับนักปกครองและสถาบันทางการเมืองเลย
และเน้นให้คนปกครองตนเองด้วยธรรมะ
คือชีวิตที่เรียบง่ายและสอดคล้องกับธรรมชาติ
จวงจื้อไม่ได้มองหารูปแบบทางการเมืองการปกครองที่ดีเลย
แต่เขากลับมุ่งให้ประชาชนเป็นอิสระจากการเมืองการปกครองเสียด้วยซ้ำ
อนึ่งจวงจื้อมองว่าการพยายามจัดระเบียบทางการเมืองการปกครองเป็นเรื่องไม่รู้จบ
และสิ่งที่ตามมาจะเป็นกฎระเบียบที่ใช้อุดรูรั่วที่เกิดขึ้นอยู่มากมาย
แต่ท้ายที่สุดแล้วนั้นก็แก้ปัญหาไม่ได้
กล่าวคือเมื่อมองไปที่การเมืองการปกครองว่าเป็นทางออก
ประชาชนจะมองไปที่กฎและกติกาที่มีความเป็นธรรม
ซึ่งเน้นไปที่ตัวผู้นำและการปกครองเป็นผู้ใช้อำนาจ
และจะทำให้เกิดศีลธรรมจอมปลอมขึ้นมาปกครองตามมาอีกมากมาย
แต่จวงจื้อเน้นชีวิตที่สอดคล้องกับธรรมชาติ
และการครอบงำทางสังคมเป็นเรื่องทีผิด
เพราะหากเราไม่เริ่มจากชีวิตที่มีอิสระ ธรรมดา และเรียบง่ายนั้น
การบริโภคอันไร้ขอบเขตและปรุงแต่งให้พิเศษของผู้คน
ในที่สุดแล้วก็จะทำให้เกิดความไม่เท่าเทียมกันทางสังคม
และจะทำให้เกิดความขัดแย้งในสังคมนั้นด้วย
แต่ถ้าหากประชาชนสามารถปกครองตนเองโดยใช้ชีวิตที่สอดคล้องกับหลักธรรมชาติแล้ว
จวงจื้อมองว่าจะเกิดวัฒนธรรมของการอยู่ร่วมกัน ซึ่งก็คือวัฒนธรรมทางการเมือง
ที่ดีที่สุดและเหมาะสมสอดคล้องกับธรรมชาติได้
ผมไม่ได้นำปรัชญาของจวงจื้อมาวิเคราะห์เพื่อให้เราหันไปใช้แนวคิดของท่านแทน
ระบบการเมืองของเราในปัจจุบัน
เพราะรู้ดีว่าคงไม่มีใครเอาด้วย
แต่มันน่าจะมีคุณค่าว่ามีคนที่มองการเมืองในมุมกลับกันกับมุมมองของคนทั่วไปอยู่ด้วย
โดยเฉพาะจวงจื้อเป็นนักปรัชญาที่ได้รับการยกย่องว่าเก่งมากคนหนึ่ง
คำพูดของเขาน่าจะมีความหมายให้เราฉุกคิดได้บ้าง
และตระหนักว่าสังคมของเราในตอนนี้
ถอยห่างจากคำสอนของจวงจื้อเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
จนอาจกล่าวได้ว่าเรากำลังเดินสวนทางกันหรือยืนกันอยู่คนละฝ่ายกับท่านอย่างสิ้นเชิง
และถ้าหากเป็นไปได้เราควรยุติความยึดมั่นในความขัดแย้งทางการเมือง
ที่เคยประสงค์จะต่อสู้เพื่อให้ได้รับชัยตามที่ตนมุ่งหมาย
ให้การเมืองการปกครองเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งตามต้องการ
ซึ่งตามทัศนะคติของจวงจื้อนั้นมองว่าปัญหาเหล่านั้นไม่อาจจะรู้จบลงได้
แต่ที่ตัวเองนั่นแหละสำคัญกว่าอำนาจของการเมืองการปกครอง
เลิกไปดึงดันกับมันให้น้อยลง
แล้วหันมาใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายไม่ปรุงแต่งความหรูหราหรือที่เรียกว่ามีclass
หรือจะยึดถือหลักเศรษฐกิจพอเพียงของร.๙ก็พอใช้ได้และไม่ตึงเกินไปด้วย
บางทีเสรีภาพอาจจะมีได้ก็ด้วยวิถีเช่นนี้
เพราะเห็นว่าการตามกระแสโลกนั้นยิ่งจะเป็นการพันธนาการตัวเองเข้าไปทุกที
คือโลกมันครอบงำเรา
อีกทั้งชีวิตที่เรียบง่ายพอเพียงจะเกิดศีลธรรมอันดีงามขึ้นมาได้มากกว่า
ซึ่งจะเป็นทางแห่งความสุขที่เราปราถนากันได้ (จริง)
🙏🙇☝
อ้างอิง
Search google ปรัชญาจวงจื้อ
Search youtube ปรัชญาทางการเมืองของจวงจื้อ
วิเคราะห์และเรียบเรียง โดยป๋มเอง