สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 9
คุณรู้จักคำว่า toxic people (คนมีพิษภัย) ไหมครับ คำนี้อันตรายมาก
ยิ่งอายุมากขึ้น คุณต้องรู้จักคัดกรองว่าคนไหนควรสานสัมพันธ์ต่อ คนไหนยิ่งคบไปนานๆ ยิ่งบ่อนทำลายชีวิต ทำลายสุขภาพจิต ถ้าไม่เลิกคบก็ต้องสร้างกำแพงเว้นระยะห่าง เพราะมันไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบสมัยเด็กๆ แล้ว ที่เสียหายมาแล้วฟื้นตัวไว
มีแฟนที่เวลาไม่พอใจแล้วไปปรากฎตัวถึงที่ทำงาน ชี้หน้าด่ากราดในที่ทำงานคุณ แฉโน่นแฉนี่ให้สาธารณะชนได้ยิน
มีแฟนที่เลือกใช้คำพูดประชดประชัน ทำลายน้ำใจ ชอบพูดให้เสียกำลังใจ มากกว่าคุยแสดงความไม่พอใจกันด้วยเหตุผล และต้องการตกลงกันดีๆ
มีแฟนที่ไม่พอใจ เลือกใช้วิธีการใช้กำลัง ทำให้เวลากลับมาบ้านบรรยากาศกลายเป็นนรก ไม่ใช่ที่พักฟื้นความเหน็ดเหนื่อย
เก็บคนแบบนี้เข้ามาในวงจรชีวิต ไม่ว่าจะแฟนหรือเพื่อน ความเสียหายไม่เท่ากับแฟนหรือเพื่อนคบกันสมัยเรียนหรอกครับ เพราะเรามีเรื่องให้รับผิดชอบมากขึ้น
ชีวิตคนเรามีหลากหลายมิติ จากประสบการณ์ของผม คนที่ประสบความสำเร็จในการสร้างความสัมพันธ์ พื้นฐานอยู่บนความสามารถในการดูแลรับผิดชอบความรู้สึกตัวเองได้ครับ
คนที่คิดจะรักษาความสัมพันธ์ด้วยวิธีการข่มขู่ ด่าประจาน ทำร้ายทางร่างกายหรือคำพูด ขาดวุฒิภาวะ เน้นแรง เน้นความสะใจ ผมไม่เคยเห็นผลแบบวินๆ เลยครับ เห็นแต่
- ฝ่ายที่มีวุฒิภาวะมากกว่าขอยุติความสัมพันธ์กับคนที่ด้อยวุฒิภาวะ
- ถ้ายอมรับได้แนวศีลเสมอกัน มักออกแนวคู่เวรคู่กรรม ต่างฝ่ายต่างแรงใส่กันแต่อยู่ด้วยกันได้ยาว แต่จะเก็บกดแบบเรื้อรัง และจะเพิ่มดีกรีความรุนแรงต่อกันเรื่อยๆ
- ฝ่ายด้อยวุฒิภาวะ เจ็บปวดที่ไม่สามารถรักษาความสัมพันธ์เอาไว้ได้ บางรายถึงขั้นโคม่าคือไม่รู้ตัว ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเขาบอกเลิกเพราะอะไร เพราะทำให้อีกคนกลัว อึดอัด รู้สึกโดนกดหัว แล้วตราบใดที่ไม่ฉุกใจคิดนะ ไม่มีดีขึ้นหรอก คบกับใครคนใหม่ก็เจอแต่ปัญหาเดิมๆ จนอยู่กับใครไม่ได้ โทษโลก โทษคน โทษสวรรค์โชคชะตากลั่นแกล้ง
เพราะแก่นของการสร้างและรักษาความสัมพันธ์ไม่ใช่อยากให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งยอมตัวเองให้ 100% หรอก แต่ต้องพบปรับจูนกันคนละครึ่งทางจนอยู่ด้วยกันได้แบบไม่มีรู้สึกว่าเราเหนือกว่าเขาต่ำกว่า หรือเราต่ำกว่าเขาเหนือกว่า เป็นศิลปะมาก ซับซ้อนและละเอียดอ่อน ไม่ใช่หยาบๆ แบบสมัยโกรธกันก็ใช้กำลังให้อีกฝ่ายสยบอะไรแบบนั้น
มนุษย์แพ้ความดีครับ ไม่ใช่ความเฮี่ย ความเฮี่ยซื้อใจคนไม่ได้ นอกจากยอมให้แต่ในใจคิดบวกลูบคูณหารรอจังหวะแล้วเก็บไว้ในใจอยู่ลึกๆ
ใครเริ่มต้นด้วยความเฮี่ยก่อน เฮี่ยกว่า มักเผชิญกับจุดจบที่ไม่สวยในปลายทางครับ
ยิ่งอายุมากขึ้น คุณต้องรู้จักคัดกรองว่าคนไหนควรสานสัมพันธ์ต่อ คนไหนยิ่งคบไปนานๆ ยิ่งบ่อนทำลายชีวิต ทำลายสุขภาพจิต ถ้าไม่เลิกคบก็ต้องสร้างกำแพงเว้นระยะห่าง เพราะมันไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบสมัยเด็กๆ แล้ว ที่เสียหายมาแล้วฟื้นตัวไว
มีแฟนที่เวลาไม่พอใจแล้วไปปรากฎตัวถึงที่ทำงาน ชี้หน้าด่ากราดในที่ทำงานคุณ แฉโน่นแฉนี่ให้สาธารณะชนได้ยิน
มีแฟนที่เลือกใช้คำพูดประชดประชัน ทำลายน้ำใจ ชอบพูดให้เสียกำลังใจ มากกว่าคุยแสดงความไม่พอใจกันด้วยเหตุผล และต้องการตกลงกันดีๆ
มีแฟนที่ไม่พอใจ เลือกใช้วิธีการใช้กำลัง ทำให้เวลากลับมาบ้านบรรยากาศกลายเป็นนรก ไม่ใช่ที่พักฟื้นความเหน็ดเหนื่อย
เก็บคนแบบนี้เข้ามาในวงจรชีวิต ไม่ว่าจะแฟนหรือเพื่อน ความเสียหายไม่เท่ากับแฟนหรือเพื่อนคบกันสมัยเรียนหรอกครับ เพราะเรามีเรื่องให้รับผิดชอบมากขึ้น
ชีวิตคนเรามีหลากหลายมิติ จากประสบการณ์ของผม คนที่ประสบความสำเร็จในการสร้างความสัมพันธ์ พื้นฐานอยู่บนความสามารถในการดูแลรับผิดชอบความรู้สึกตัวเองได้ครับ
คนที่คิดจะรักษาความสัมพันธ์ด้วยวิธีการข่มขู่ ด่าประจาน ทำร้ายทางร่างกายหรือคำพูด ขาดวุฒิภาวะ เน้นแรง เน้นความสะใจ ผมไม่เคยเห็นผลแบบวินๆ เลยครับ เห็นแต่
- ฝ่ายที่มีวุฒิภาวะมากกว่าขอยุติความสัมพันธ์กับคนที่ด้อยวุฒิภาวะ
- ถ้ายอมรับได้แนวศีลเสมอกัน มักออกแนวคู่เวรคู่กรรม ต่างฝ่ายต่างแรงใส่กันแต่อยู่ด้วยกันได้ยาว แต่จะเก็บกดแบบเรื้อรัง และจะเพิ่มดีกรีความรุนแรงต่อกันเรื่อยๆ
- ฝ่ายด้อยวุฒิภาวะ เจ็บปวดที่ไม่สามารถรักษาความสัมพันธ์เอาไว้ได้ บางรายถึงขั้นโคม่าคือไม่รู้ตัว ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเขาบอกเลิกเพราะอะไร เพราะทำให้อีกคนกลัว อึดอัด รู้สึกโดนกดหัว แล้วตราบใดที่ไม่ฉุกใจคิดนะ ไม่มีดีขึ้นหรอก คบกับใครคนใหม่ก็เจอแต่ปัญหาเดิมๆ จนอยู่กับใครไม่ได้ โทษโลก โทษคน โทษสวรรค์โชคชะตากลั่นแกล้ง
เพราะแก่นของการสร้างและรักษาความสัมพันธ์ไม่ใช่อยากให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งยอมตัวเองให้ 100% หรอก แต่ต้องพบปรับจูนกันคนละครึ่งทางจนอยู่ด้วยกันได้แบบไม่มีรู้สึกว่าเราเหนือกว่าเขาต่ำกว่า หรือเราต่ำกว่าเขาเหนือกว่า เป็นศิลปะมาก ซับซ้อนและละเอียดอ่อน ไม่ใช่หยาบๆ แบบสมัยโกรธกันก็ใช้กำลังให้อีกฝ่ายสยบอะไรแบบนั้น
มนุษย์แพ้ความดีครับ ไม่ใช่ความเฮี่ย ความเฮี่ยซื้อใจคนไม่ได้ นอกจากยอมให้แต่ในใจคิดบวกลูบคูณหารรอจังหวะแล้วเก็บไว้ในใจอยู่ลึกๆ
ใครเริ่มต้นด้วยความเฮี่ยก่อน เฮี่ยกว่า มักเผชิญกับจุดจบที่ไม่สวยในปลายทางครับ
สมาชิกหมายเลข 7373451 ถูกใจ, Restful ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 844967 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1035505 ถูกใจ, BellBiePG ถูกใจ, บุตรปิยะฯ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1729305 ถูกใจ, ชาเขียวปั่นเพิ่มหวาน ถูกใจ, Ladyinvester ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1021524 ถูกใจรวมถึงอีก 141 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 36
คุณ จขกท. คะ เราตามอ่านเรื่องของคุณมาหมดแล้วนะคะ(รวมถึงกระทู้เก่าๆด้วย) อยากจะบอกว่า บางเรื่องถึงคุณจะรู้สึกผิดแค่ไหน แต่มันก็เป็นอดีต คุณกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ได้แต่รอให้เวลาช่วยเยียวยา (หมายถึงแฟนเก่าคุณนะคะ ปรารถนาให้เธอได้พบแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตค่ะ) ส่วนตัวคุณต้องมองปัญหาปัจจุบันโดยภาพรวม ปัญหาของคุณจริงๆแล้วซับซ้อนกว่าที่เล่าในกระทู้นี้มาก ให้คุณลองมองปัญหาในแง่ของคนนอก มองแบบสมมติว่าปัญหานี้ไม่ได้เกิดกับคุณ แต่เกิดกับคนอื่น คุณจะทำอย่างไร การที่เรามองแบบคนนอกจะทำให้ใช้เหตุผลได้มากขึ้น ใช้อารมณ์ได้น้อยลง(เพราะไม่ได้ประสบด้วยตนเอง) มองอะไรได้ชัดเจนแจ่มแจ้งขึ้น ส่วนเรื่องเงินก็ทำตามที่คนมาตอบในกระทู้เก่าค่ะ แนะนำให้ลองง้อคุณแม่ดูบ้างถ้ารู้สึกไม่ไหวแล้วจริงๆ แต่ตัวเราต้องสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำด้วยนะคะ คนเป็นแม่เอาเข้าจริงก็ทิ้งลูกไม่ลงหรอกค่ะ สู้ๆนะคะ เก็บความผิดพลาดไว้เป็นบทเรียน เข็ดกับมัน เจ็บแล้วจำ จะได้ไม่ซ้ำรอยเดิม
ความคิดเห็นที่ 29
เราเข้าใจคุณนะ เพราะคุณเหมือนสามีเราเลย เราเป็นคนโมโหร้ายมาก ทำร้ายทั้งตัวเองและสามี ควบคุมสติไม่ได้เวลาโกรธ
ก่อนหน้าที่จะแต่งงาน เราเป็นแฟนกัน มีน้อยมากๆ ส่วนใหญ่ทะเลาะกันทั่วๆไป แต่เริ่มมีปมมากขึ้นเพราะครอบครัวเค้าไม่ชอบเรา
ทุกครั้งที่เราโกรธมากๆ เราจะทำร้ายสามี วันนึงเราเห็นเค้าเจ็บมาก เราจึงทำร้ายตบตีตัวเองแทน
แต่สามีจะใจเย็น และพยายามเข้ามากอด มาจับมือไม่ให้เราข่วนขา กรีดร้องอาละวาด ตาเหลือก
หลังจากนั้น เค้าจึงคิดจะพาเราไปพบจิตแพทย์ เราก็เต็มใจจะไปเพราะสงสารชีวิตครอบครัว
บางทีก็ชวนกันไปทำบุญบ้านพักคนชรา ไปวัด ไปพักผ่อนต่างจังหวัด หรือประเทศใกล้ๆที่อากาศดีๆบ้าง
คือสามีเรา พยายามให้เราอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดีๆ ผลคือตอนนี้เราดีขึ้นมากๆค่ะ จะเหวี่ยงแค่ช่วงก่อนเป็นประจำเดือนเท่านั้น
จขกทลองคุยกับภรรยาตอนเค้าอยู่ในภาวะปกติดูก่อนมั้ย บางทีเค้าอาจจะมีอะไรในจิตใจที่แก้ไม่ได้อยู่
คนที่อารมณ์รุนแรง มันบั่นทอนทั้งชีวิตตัวเองและคนรอบข้างมากๆ โดยเฉพาะคนที่เป็นคู่ชีวิต
ถือว่าอย่างน้อยก็ได้ช่วยเธอ หากรักษาไม่หายจริงๆ แล้วคุณจะเฟดออกมา แต่คุณก็ได้พยายามทุกวิธีแล้ว
ที่เหลือ ก็ขึ้นอยู่กับภรรยาของคุณแล้วล่ะว่ารักคุณมากพอที่จะระงับสติ ประคองชีวิตครอบครัวไปต่อได้รึเปล่า
ก่อนหน้าที่จะแต่งงาน เราเป็นแฟนกัน มีน้อยมากๆ ส่วนใหญ่ทะเลาะกันทั่วๆไป แต่เริ่มมีปมมากขึ้นเพราะครอบครัวเค้าไม่ชอบเรา
ทุกครั้งที่เราโกรธมากๆ เราจะทำร้ายสามี วันนึงเราเห็นเค้าเจ็บมาก เราจึงทำร้ายตบตีตัวเองแทน
แต่สามีจะใจเย็น และพยายามเข้ามากอด มาจับมือไม่ให้เราข่วนขา กรีดร้องอาละวาด ตาเหลือก
หลังจากนั้น เค้าจึงคิดจะพาเราไปพบจิตแพทย์ เราก็เต็มใจจะไปเพราะสงสารชีวิตครอบครัว
บางทีก็ชวนกันไปทำบุญบ้านพักคนชรา ไปวัด ไปพักผ่อนต่างจังหวัด หรือประเทศใกล้ๆที่อากาศดีๆบ้าง
คือสามีเรา พยายามให้เราอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดีๆ ผลคือตอนนี้เราดีขึ้นมากๆค่ะ จะเหวี่ยงแค่ช่วงก่อนเป็นประจำเดือนเท่านั้น
จขกทลองคุยกับภรรยาตอนเค้าอยู่ในภาวะปกติดูก่อนมั้ย บางทีเค้าอาจจะมีอะไรในจิตใจที่แก้ไม่ได้อยู่
คนที่อารมณ์รุนแรง มันบั่นทอนทั้งชีวิตตัวเองและคนรอบข้างมากๆ โดยเฉพาะคนที่เป็นคู่ชีวิต
ถือว่าอย่างน้อยก็ได้ช่วยเธอ หากรักษาไม่หายจริงๆ แล้วคุณจะเฟดออกมา แต่คุณก็ได้พยายามทุกวิธีแล้ว
ที่เหลือ ก็ขึ้นอยู่กับภรรยาของคุณแล้วล่ะว่ารักคุณมากพอที่จะระงับสติ ประคองชีวิตครอบครัวไปต่อได้รึเปล่า
บุตรปิยะฯ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 961121 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 3007328 ถูกใจ, Duo ถูกใจ, moopeepink สยอง, สมาชิกหมายเลข 2493794 ถูกใจ, Ampply ถูกใจ, ใบไม้หนึ่งกำ ถูกใจ, คลอโรพลาสต์ ถูกใจ, fat_adahcus ถูกใจรวมถึงอีก 6 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ผมเริ่มรักแฟนน้อยลงทั้งที่เธอท้อง เพราะเธอตีผมทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมเจ็บ ผมไม่อยากทนอีกแล้ว ผมทนมามากแล้ว
กระชากคอเสื้อมารัดคอผม วันนี้บีบคอผมจนหายใจไม่ออก
ถ้าผมสู้เธอคงเละ แต่ผมไม่ทำผู้หญิง ที่สำคัญตอนนี้มีลูกด้วยยังทุบตีผมตลอด ผมไท่อยากทนอีกแล้ว อยากเอาลูกมาเลี้ยงเองแต่เธอคงไม่ยอมแน่ ถ้าผมเดินจากไปจริงๆ ผมจะทำอย่างไรดีครับ