ผมกับเธอเราเป็นเด็ก ม.ปลายด้วยกัน่ะครับ
ผมเองก็มีรายได้บางเดือน เยอะบาง น้อยบาง แต่ก็ไม่เคยได้ใช้ครับ เก็บไว้เป็นเงินเอาไว้ลงทุนทำธุรกิจส่วนตัวมากกว่า
ส่วนเธอเป็นเด็กเรียนดี อยู่ห้อง 1 เลยล่ะครับ แต่เธอจะใช้เงินเยอะมาก(เมื่อเธอมีผมน่ะครับ)
เรื่องเป็นแบบนี้ครับ ผมเป็นคนที่หาเงินค้อนค้างเก่ง แต่ก็ไม่เยอะมาก รวมๆเดือนนึงก็ประมาณ 1000 บาท(รวมค่าขนมที่แม่ให้ไปฌรงเรียนน่ะครับ)
ส่วนเธอหาเงินไม่เก่งครับเวลาไปโรงเรียนก็ใช้เงินค่าขนมที่แม่เธอให้ ก็ประมาณเดือนละ 600 บาท
ซึ้งตอนแรกๆที่ผมกับเธอจีบกันใหม่ๆ ผมไม่ได้เติมเงินให้เธอ หรือว่าควักเงินให้เลยแม้แต่บาทเดียว แต่เธอก็มีเน็ตเล่น คุยกันตลอดทุกวัน
ส่วนผมที่บ้านติดเน็ตครับ เลยไม่เป้นปัญหาเท่าไหร่ ซึ้งแรกๆผมว่ามันก็คงดีแล้วครับ เธอเป็นคนในอดุมคติผมทุกอย่าง
จนมาถึงวันที่ผมขอเธอเป็นแฟน แน่นอนว่าได้อยู่แล้ว!
แต่ก็นั้นล่ะครับจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง ผมมีเงินเกือตอนปิดเทอม 2000 บาทจะเอาไว้เป็นค่าเทอม
แต่พอดีเทอ เงินที่ผมจะต้องเติมเพื่อโทรหาวันละ 10 บาทเดินนึงก็ 300 บาท ปิดเทอมผมมีรายได้ส่วนตัวเดือนละ 200 บาท ไม่เยอะ แต่ก็ไม่บอกเธอ เพราะว่ามีเงินเก็บอยู่ แต่พอคุยกันไปๆมาๆ ผมก็นัดเธอไปกินข้าว ค่าข้าวๆแรกๆเราแยากกันจ่ายครับ แต่หลังๆผมเริ่มอยากจ่ายให้ เพราะรู้ว่าเธอได้เงินมาน้อยมาก ก็ธรรมดาครับที่ฝ่ายชาบต้องโชว์แมน แต่หลังๆ เวลาผมเหลือเงิน ผมก็ให้เธอ บางทีต้องเตรียมเงิน เพื่อเอาไปให้เธอหลังกินข้าวเลยครับ
เพราะรู้ว่าเธอต้องอ่อนขอเงิน ไม่ก็ผมต้องให้เธอเอง
จนมาถึงวันที่ เงินของผมเหลือ 1400 บาท พอค่าเทอมพอดี
เธอนัดผมกินข้าว ผมบอกเธอว่าไม่ได้ได้ใหม เงินไม่มีแล้ว เหลือแต่ค่าเทอม เธอบอกว่า ไม่ออกมาก็ได้ ไม่เป็นไร นั้งกินคนเดียวก็ได้
แล้วผมมนี้ ก็เท่ากับผมต้องออกไปใช่ใหมล่ะครับ แล้วเธอก็เป็นแบบนี้จนเงินผมเหลือ 500 บาทมาเปิดเทอม ค่า้ทอมไม่พอจ่าย ต้องให้แม่ผมช่วยจ่าย
ส่วนเธอก็ปกติครับ ไม่รู้อะไรว่าผมท้ออยู่ที่ไม่มีเงินแม้จะกินข้าวเอง เปิดเทอมมาก็ดีครับ ได้เงินวันละ 40 บาท
แต่เธอก็ตามเคยครับ เหมือนเคยตัว ขอเงินผมวันละ 30 บาท ผมก็ต้องให้สิครับ ถ้าบอกว่าไม่มีให้ เธอจะประชดว่า
อยากกินขนมม "แต่ว่าไม่มีเงิน" แบบนี้ประจำครับ จนผมต้องยอมแล้วให้เงินเธอตลอด อ้างเวลาเป็นเงินเหลือๆจากเมื่อวานลืมเอาออกกระเป๋าอ่ะน่ะครับ
แล้วหนำซ้ำผมต้องเติมเงินโทรหาเธอด้วยวันละ 10 บาท นั้นเท่ากับว่าผมต้องจ่ายแน่นอนเดือนละ 300 บาท เธอขออีก 30 บาททุกวัน 600 บาท
ผมมีรายได้เอง เดือนละ 1000 บาท เกือบไม่ถึงบ้าง ก็ต้องยอมให้ส้วนเธอ ผมก็บอกแล้วว่า ไม่มีเงินให้น้า เธอใช้มากกว่าเงินที่เธอได้แต่ละเดือนอีก
ผมเสียใจมากครับ ที่ทำให้เธอเคยตัว จนวันนึงผมบอกเธอตรงๆว่าผมมีรายจ่ายเท่าไหร่ ที่ต้องให้เธอ
เธอก็ร้องให้ บอกว่า แล้วจะให้ทำใมล่ะ ถ้าไม่อยากให้ ก็ไม่ต้องให้ก็ได้นี่! แล้วแบบนี้ผมจะทำไงล่ะครับ น้ำตามาเป็นหยด
ในใจก็อยากเลิกน่ะ แต่เธอก็ไม่มีเงิน จะทิ้งให้เคยตัวแบบนี้ ต่อไปก็ไม่ได้ จะสอนก็ร้องให้
เลย ไม่ได้เลิกครับ คบกันมาตลอด จนถึงมันมาถึงจุดที่เราต้องเลือกของขวัญให้กัน
ผมไม่บอกเธอครับ ผมเก็บไว้เป็นเซอร์ไพส์? ส่วนเธอบอกว่าจะเกือบเงินแล้วซื้อของขวัญให้เหมือนกัน
ผมบอกเลยครับ ว่าตอนนั้นผมก็ดูแลเธอก็มีมุมน่ารักที่ทำเพื่อใครซักคนอยู่นี่นา!
แต่เรื่องราวก็ไม่เป็นไปตามที่ผมคิดครับ นอกจากเธอจะขอเงินผม เธอยังบอกว่าเงินไม่พอ
ยังเอาในกระปุกมาใช้(เธอบอกว่างั้น) ตอนแรกผมก็นึกว่าเป็นมุข แอบเก็บเงินทำเซอไพส์แบบ แกล้งไม่มีเงินซื้อของให้น้า
แล้วก็จะทำเราเศร้าๆ แล้วเซอไพส์
เชื่อใหมครับ! ว่าที่ผมคิดแตกหมดเลย เธอเอาเงินมาใช้จริงๆ ไม่ได้ตั้งใจทำเพื่อผมเลย
แล้วยัง มีทำเซอไพส์ให้ผม ด้วยเงินแค่ 100 บาทด้วยน่ะครับ บอกว่าเงินเก็บไม่มีแล้ว เผลอเอาไปซื้อของที่อยากได้หมดเลย
เชื่อใหม่ครับ ใบหน้าผมยิ้มรับของขวัญมา แต่ในใจผมน้ำตาล่วงเลย
แล้วก็เมื่อรู้ว่าผมมีเงินเยอะขึ้น ก็ขอให้ผมเติมเน็๖ให้ เดือนละ 400 อีก
นั้นไง ผมกลับมาคิดน่ะครับ ผมอยู่กับเธอมา เงินผมจ่ายไปเป็นหมื่น ของขวัญจากความพยายามที่ทำเพื่อผมซักชิ้นก็ไม่มี
ผมจ่ายไปเป็นหมื่น หลังจากมานับดูดีๆ แล้วก็นึกว่า ถ้าผม หรือ อีตัวมาทำ มันจะไม่คุ้มหว่าหรอ กับจ่ายขนาดนี้
แลก กับแค่ ให้เธอมีความสุข แต่เราต้องทุกหาเงิน ซึ้งเวลาผมทำงานเธอไม่เคยทักมาให้กำลังใจ
ไม่เคยเป็นฝ่ายโปรปลุก โปรไปก็ไม่ค่อยสนใจ ดูแต่หนัง ผมเรียกตั้งนานกว่าจะพูดด้วย
บอกทีมันเป็รประโยคสำคัญ เช่นปัญหาเรื่องเงินที่กำลังคุยหาทางแก้ด้วยกัน
พูดไป ก็เงียบใส่ เรียก ฮาโหลๆ เป็น 10 รอบกว่าจะตอบ แล้วก็ถามว่า มีอะไร?
เจ็บมากน่ะครับ ที่ไม่ใส่ใจเราเลย ผมรู้สึกเหมือนผมไม่สำคัญในชีวิตเธอเลย
แต่เรื่องร้ายก็มีเรื่อวดี นิดนึงครับ ตอนผมไปเที่ยวกับเธอ ผมกับเธอก็ได้มีความสุขยิ้มหัวเราะด้วยกัน
แต่ที่ผมคิดคือ ผมจ่ายมาเป็นหมื่น แลก กับความสุขแค่นี้หรอ มั้งๆ ที่ผมคิดมาตลอดว่าจะไม่คิดถึงเรื่อง กับ ความคุ้มค่า กับเธอเลย
แต่มันก็ดันคิดขึ้นมาเอง จะลืม จะลบก็ไม่ออก
ผม รู้สึกเสียใจครับ ที่เธอไม่มองในมุมของผมเลย ว่าผมไม่มีเงินน้า เรียนเหมือนกัน
ขอแต่เงิน ไม่เคยเลย ที่จะตอบแทนให้คุ้มค่า ขอผมไปเยอะแทนที่จะทำอะไรให้ผมบ้าง แต่กลับใช้เงินจนหมด
แล้วก็ไม่มองถึงอนาคตเลยว่าไม่มีเงินแล้วใครหา แล้ว หามาเพื่ออะไร เหนื่อยไหม คุ้มใหม กับที่ได้
เคยมีครั้งนึงครับ ผมเติมเน็ตรายเดือนให้ แต่เธอก็เงินที่เน็ตช้ามาก ทั้งๆที่ผมก็มีเงินแค่นี้ ทำให้ได้แค่นี้
เหนื่อยมาจะปีนึง เพื่อให้เธอมีความสุข แต่สิ่งที่ได้ คือ ไม่คุ้มเลย
ผมต้องทำไงดี ถึงจะทำให้เธอเข้าใจ มองในมุมของผม ถามก่อนเสมอว่ามีเงินใหม อยากได้อันนี้ซื้อให้ได้ใหม
ยอมรับเมื่อผมไม่มีเงิน ไม่ใช่ประชดอ้อมๆ ทำหน้าตาอารมดี แล้ว บอกว่าไม่มีประชด
ใครเึยเจอแบบนี้ บอกผมหน่อยครับ ต้องทำยังไง?
แฟนไม่เคยมองในมุมของผมเลยครับ ทำไงดี?
ผมเองก็มีรายได้บางเดือน เยอะบาง น้อยบาง แต่ก็ไม่เคยได้ใช้ครับ เก็บไว้เป็นเงินเอาไว้ลงทุนทำธุรกิจส่วนตัวมากกว่า
ส่วนเธอเป็นเด็กเรียนดี อยู่ห้อง 1 เลยล่ะครับ แต่เธอจะใช้เงินเยอะมาก(เมื่อเธอมีผมน่ะครับ)
เรื่องเป็นแบบนี้ครับ ผมเป็นคนที่หาเงินค้อนค้างเก่ง แต่ก็ไม่เยอะมาก รวมๆเดือนนึงก็ประมาณ 1000 บาท(รวมค่าขนมที่แม่ให้ไปฌรงเรียนน่ะครับ)
ส่วนเธอหาเงินไม่เก่งครับเวลาไปโรงเรียนก็ใช้เงินค่าขนมที่แม่เธอให้ ก็ประมาณเดือนละ 600 บาท
ซึ้งตอนแรกๆที่ผมกับเธอจีบกันใหม่ๆ ผมไม่ได้เติมเงินให้เธอ หรือว่าควักเงินให้เลยแม้แต่บาทเดียว แต่เธอก็มีเน็ตเล่น คุยกันตลอดทุกวัน
ส่วนผมที่บ้านติดเน็ตครับ เลยไม่เป้นปัญหาเท่าไหร่ ซึ้งแรกๆผมว่ามันก็คงดีแล้วครับ เธอเป็นคนในอดุมคติผมทุกอย่าง
จนมาถึงวันที่ผมขอเธอเป็นแฟน แน่นอนว่าได้อยู่แล้ว!
แต่ก็นั้นล่ะครับจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง ผมมีเงินเกือตอนปิดเทอม 2000 บาทจะเอาไว้เป็นค่าเทอม
แต่พอดีเทอ เงินที่ผมจะต้องเติมเพื่อโทรหาวันละ 10 บาทเดินนึงก็ 300 บาท ปิดเทอมผมมีรายได้ส่วนตัวเดือนละ 200 บาท ไม่เยอะ แต่ก็ไม่บอกเธอ เพราะว่ามีเงินเก็บอยู่ แต่พอคุยกันไปๆมาๆ ผมก็นัดเธอไปกินข้าว ค่าข้าวๆแรกๆเราแยากกันจ่ายครับ แต่หลังๆผมเริ่มอยากจ่ายให้ เพราะรู้ว่าเธอได้เงินมาน้อยมาก ก็ธรรมดาครับที่ฝ่ายชาบต้องโชว์แมน แต่หลังๆ เวลาผมเหลือเงิน ผมก็ให้เธอ บางทีต้องเตรียมเงิน เพื่อเอาไปให้เธอหลังกินข้าวเลยครับ
เพราะรู้ว่าเธอต้องอ่อนขอเงิน ไม่ก็ผมต้องให้เธอเอง
จนมาถึงวันที่ เงินของผมเหลือ 1400 บาท พอค่าเทอมพอดี
เธอนัดผมกินข้าว ผมบอกเธอว่าไม่ได้ได้ใหม เงินไม่มีแล้ว เหลือแต่ค่าเทอม เธอบอกว่า ไม่ออกมาก็ได้ ไม่เป็นไร นั้งกินคนเดียวก็ได้
แล้วผมมนี้ ก็เท่ากับผมต้องออกไปใช่ใหมล่ะครับ แล้วเธอก็เป็นแบบนี้จนเงินผมเหลือ 500 บาทมาเปิดเทอม ค่า้ทอมไม่พอจ่าย ต้องให้แม่ผมช่วยจ่าย
ส่วนเธอก็ปกติครับ ไม่รู้อะไรว่าผมท้ออยู่ที่ไม่มีเงินแม้จะกินข้าวเอง เปิดเทอมมาก็ดีครับ ได้เงินวันละ 40 บาท
แต่เธอก็ตามเคยครับ เหมือนเคยตัว ขอเงินผมวันละ 30 บาท ผมก็ต้องให้สิครับ ถ้าบอกว่าไม่มีให้ เธอจะประชดว่า
อยากกินขนมม "แต่ว่าไม่มีเงิน" แบบนี้ประจำครับ จนผมต้องยอมแล้วให้เงินเธอตลอด อ้างเวลาเป็นเงินเหลือๆจากเมื่อวานลืมเอาออกกระเป๋าอ่ะน่ะครับ
แล้วหนำซ้ำผมต้องเติมเงินโทรหาเธอด้วยวันละ 10 บาท นั้นเท่ากับว่าผมต้องจ่ายแน่นอนเดือนละ 300 บาท เธอขออีก 30 บาททุกวัน 600 บาท
ผมมีรายได้เอง เดือนละ 1000 บาท เกือบไม่ถึงบ้าง ก็ต้องยอมให้ส้วนเธอ ผมก็บอกแล้วว่า ไม่มีเงินให้น้า เธอใช้มากกว่าเงินที่เธอได้แต่ละเดือนอีก
ผมเสียใจมากครับ ที่ทำให้เธอเคยตัว จนวันนึงผมบอกเธอตรงๆว่าผมมีรายจ่ายเท่าไหร่ ที่ต้องให้เธอ
เธอก็ร้องให้ บอกว่า แล้วจะให้ทำใมล่ะ ถ้าไม่อยากให้ ก็ไม่ต้องให้ก็ได้นี่! แล้วแบบนี้ผมจะทำไงล่ะครับ น้ำตามาเป็นหยด
ในใจก็อยากเลิกน่ะ แต่เธอก็ไม่มีเงิน จะทิ้งให้เคยตัวแบบนี้ ต่อไปก็ไม่ได้ จะสอนก็ร้องให้
เลย ไม่ได้เลิกครับ คบกันมาตลอด จนถึงมันมาถึงจุดที่เราต้องเลือกของขวัญให้กัน
ผมไม่บอกเธอครับ ผมเก็บไว้เป็นเซอร์ไพส์? ส่วนเธอบอกว่าจะเกือบเงินแล้วซื้อของขวัญให้เหมือนกัน
ผมบอกเลยครับ ว่าตอนนั้นผมก็ดูแลเธอก็มีมุมน่ารักที่ทำเพื่อใครซักคนอยู่นี่นา!
แต่เรื่องราวก็ไม่เป็นไปตามที่ผมคิดครับ นอกจากเธอจะขอเงินผม เธอยังบอกว่าเงินไม่พอ
ยังเอาในกระปุกมาใช้(เธอบอกว่างั้น) ตอนแรกผมก็นึกว่าเป็นมุข แอบเก็บเงินทำเซอไพส์แบบ แกล้งไม่มีเงินซื้อของให้น้า
แล้วก็จะทำเราเศร้าๆ แล้วเซอไพส์
เชื่อใหมครับ! ว่าที่ผมคิดแตกหมดเลย เธอเอาเงินมาใช้จริงๆ ไม่ได้ตั้งใจทำเพื่อผมเลย
แล้วยัง มีทำเซอไพส์ให้ผม ด้วยเงินแค่ 100 บาทด้วยน่ะครับ บอกว่าเงินเก็บไม่มีแล้ว เผลอเอาไปซื้อของที่อยากได้หมดเลย
เชื่อใหม่ครับ ใบหน้าผมยิ้มรับของขวัญมา แต่ในใจผมน้ำตาล่วงเลย
แล้วก็เมื่อรู้ว่าผมมีเงินเยอะขึ้น ก็ขอให้ผมเติมเน็๖ให้ เดือนละ 400 อีก
นั้นไง ผมกลับมาคิดน่ะครับ ผมอยู่กับเธอมา เงินผมจ่ายไปเป็นหมื่น ของขวัญจากความพยายามที่ทำเพื่อผมซักชิ้นก็ไม่มี
ผมจ่ายไปเป็นหมื่น หลังจากมานับดูดีๆ แล้วก็นึกว่า ถ้าผม หรือ อีตัวมาทำ มันจะไม่คุ้มหว่าหรอ กับจ่ายขนาดนี้
แลก กับแค่ ให้เธอมีความสุข แต่เราต้องทุกหาเงิน ซึ้งเวลาผมทำงานเธอไม่เคยทักมาให้กำลังใจ
ไม่เคยเป็นฝ่ายโปรปลุก โปรไปก็ไม่ค่อยสนใจ ดูแต่หนัง ผมเรียกตั้งนานกว่าจะพูดด้วย
บอกทีมันเป็รประโยคสำคัญ เช่นปัญหาเรื่องเงินที่กำลังคุยหาทางแก้ด้วยกัน
พูดไป ก็เงียบใส่ เรียก ฮาโหลๆ เป็น 10 รอบกว่าจะตอบ แล้วก็ถามว่า มีอะไร?
เจ็บมากน่ะครับ ที่ไม่ใส่ใจเราเลย ผมรู้สึกเหมือนผมไม่สำคัญในชีวิตเธอเลย
แต่เรื่องร้ายก็มีเรื่อวดี นิดนึงครับ ตอนผมไปเที่ยวกับเธอ ผมกับเธอก็ได้มีความสุขยิ้มหัวเราะด้วยกัน
แต่ที่ผมคิดคือ ผมจ่ายมาเป็นหมื่น แลก กับความสุขแค่นี้หรอ มั้งๆ ที่ผมคิดมาตลอดว่าจะไม่คิดถึงเรื่อง กับ ความคุ้มค่า กับเธอเลย
แต่มันก็ดันคิดขึ้นมาเอง จะลืม จะลบก็ไม่ออก
ผม รู้สึกเสียใจครับ ที่เธอไม่มองในมุมของผมเลย ว่าผมไม่มีเงินน้า เรียนเหมือนกัน
ขอแต่เงิน ไม่เคยเลย ที่จะตอบแทนให้คุ้มค่า ขอผมไปเยอะแทนที่จะทำอะไรให้ผมบ้าง แต่กลับใช้เงินจนหมด
แล้วก็ไม่มองถึงอนาคตเลยว่าไม่มีเงินแล้วใครหา แล้ว หามาเพื่ออะไร เหนื่อยไหม คุ้มใหม กับที่ได้
เคยมีครั้งนึงครับ ผมเติมเน็ตรายเดือนให้ แต่เธอก็เงินที่เน็ตช้ามาก ทั้งๆที่ผมก็มีเงินแค่นี้ ทำให้ได้แค่นี้
เหนื่อยมาจะปีนึง เพื่อให้เธอมีความสุข แต่สิ่งที่ได้ คือ ไม่คุ้มเลย
ผมต้องทำไงดี ถึงจะทำให้เธอเข้าใจ มองในมุมของผม ถามก่อนเสมอว่ามีเงินใหม อยากได้อันนี้ซื้อให้ได้ใหม
ยอมรับเมื่อผมไม่มีเงิน ไม่ใช่ประชดอ้อมๆ ทำหน้าตาอารมดี แล้ว บอกว่าไม่มีประชด
ใครเึยเจอแบบนี้ บอกผมหน่อยครับ ต้องทำยังไง?