คือว่า ผมเองไม่ได้หลายใจน่ะครับแต่ว่าผมมีเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็ก 1 คน เธอนิสัยดีมาก
แล้วเราก็คุยกันมาตลอด ไปไหนก็ไปด้วยกัน ผมทำอะไรเธอก็คอยอยู่ข้างๆ (เหมือนจะมีใจให้ผมด้วย)
ผมแข่งกีฬา แข่งทักษะ ไปสอบ ขอติว เธอก็ช่วยตลอด ทุกครั้งที่ได้คุยกันเธอทำให้ผมยิ้มได้เสมอ (ทุกอย่างผ่านวีดีโอคอล) จนผมรักเธอครับ
แต่รู้สึกรัก ตอนที่ผมคบกับผู้หญิงอีกคนนึงอยู่ แฟนผมไม่รู้จักเธอน่ะครับ แต่ว่า

ทั้ง 2 คนทำเรื่องที่ทำให้ผมน่าคิดอยู่หลายๆอย่าง ที่ทำให้ผมคิดซ้ำไปซ้ำมาตลอด

ในวันเกิดผมอายุ 18 ปี เธอคนนั้นลงทุนวีดีโอคอลมาจากต่างประเทศ (คือว่าเธอย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับพ่อแม่ตั้งแต่ยังผมเริ่มเรียนม.ต้อนอ่ะครับ)
แล้วทำเซอร์ไพส์แบบที่ไม่เคยมีใครทำให้ผมมาก่อน เธอถักผ้าพันคอลายที่ผมชอบ ตั้งแต่ต้นปี มือมีแต่รอยเข็มปักมือ
แล้วก็ส่งมาให้ผมก่อนวันเกิด 1 เดือน ถึงวันเกิดของก็มาถึงผมพอดี
เธอเล่าให้ฟังว่าถึงจะห่างไกลกันแต่ความเป็นเพื่อนก็ยังเหมือนเดิม เธอเล่าหลายๆอย่างให้ฟังว่า ถ้าเป็นไปได้อยากให้ผมเป็นแฟนเธอ
เพราะเราเข้าใจกันทุกอย่าง อยู่ข้างๆกันตลอด แล้วก็คุยกันตามปราสาเพื่อน (เธอรู้เรื่องผมมีแฟนแล้วน่ะครับรู้มาตั้งแต่วันแรกที่ผมคบกับแฟน)

ถัดมาที่แฟนผม เธอเป็นคนไม่ค่อยมีเงิน ได้เงินแค่เดือนละ 500 สำหรับเด็กม.ปลาย (เธออ่อนกว่าผม 2 ปี)
แต่ค่อยข้างจะอยากได้อะไร ก็อ้อนผมตลอด อยากกินไรถ้ามันไม่หนักหนานักผมก็พาไปกิน
อยากเที่ยวถ้าหาเงินมาซัพพอร์ตได้ ก็ไปด้วยตลอด ว่างๆผมก็โทรหาตลอด
ซึ้งผมเองตอนเรียนทำงานด้วยเลยไม่ค่อยมีเวลาให้มากนัก แต่ถ้ามีก็ให้ตลอด
หลายๆครั้งเธอบอกว่าผมติดงานมากไป จนไม่มีเวลาให้ ซักผมก็ไม่รู้จะพูดอะไร ก็ได้แต่ขอโทษไป
เพราะว่าเธอไม่ยอมถามเลยว่าผมทำงานอะไร มันทำยังไง ทำใมมันต้องใช้เวลานาน ระหว่างทำงานคุยกันไม่ได้เหรอ
ซึ้งผมก็เคยบอกไปหลายครั้ง แต่ทุกครั้งที่บอก เธอก็ทะเลาะักบผมตลอด
อยากได้เวลาอยู่กับผม มากกว่า อยากมีความสุขตอนนั้นมากกว่า
ซึ้งในหัวผมคิดว่า ถ้าทำงานแล้วมีเงินเก็บเอาไว้ไปเที่ยวกัน จะไม่ดีกว่าหรอ
อีกอย่างถ้าถึงขั้นทำงานมีเก็บได้ ก็แสดงว่าอนาคตจะดีด้วยน่ะ เป็นหน้าเป็นตาเวลาไปขอหมั้น หรือ ขอแต่ง
แต่เธอก็เอาเงินที่เก็บไปใช้กับความสุขที่เธออยากได้จนหมด เงินที่ผมมีเก็บหวังว่าจะใช้เที่ยวก็เอามาเป็นค่าเน็ตเธอบ้าง
ค่าครีม ค่าของแต่งหน้า แล้วก็หมูกะทะที่เธออยากกิน ทุกเดือนซักก็ตกเดือนละ พันกว่าบาท
ผมหนักใจหลายๆอย่างที่เธอหวังแค่ความสุขสั้นๆ ที่มันไม่ยั้งยืน แล้วก็วันนึง ถ้าผมไม่อยู่ ใครจะดูแลเธอ
แล้วในวันเกิดผม ก่อนวันเกิดผม 2 วัน เธอยืมเงินผมไป 40 บาท ผมก็นึกว่ายืมไปทำอะไร
เธอซื้อใอติมอันละ  กับ โอริโอ้ มาทำเค้กวันเกิดใส่จานให้ผมใส่จานมาให้ผม

แล้วก็เทียนที่เอาไว้จุดตอนไฟดับ

สิ่งที่ผมคิดคือ ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา เงินซื้อของขอได้ ทำใมไม่เก็บไว้บ้าง
เงินค่าขนมเธอเดือนละ 500 น่ะ แบงค์ซักเดือนละ 30 บาทคงไม่หนักหนามั้งเอาไว้ซื้อเค้กให้ผม
แล้วอีกอย่างวันนั้นพอให้เด้กเสร็จอวยพรเสร็จก็นั้งกินใอติมกันหน้าบ้าน
เสร็จแล้วก็กลับ เลย เธอก็เล่าให้ฟังว่า ใอติมนี้ดีน่ะ อร่อยด้วย แถมเป็นรสที่ผมชอบ
โอรีโอ้ ผมก็ชอบ คุยกันเรื่องวันนี้ไปทำอะไรมา พอใอติมหมด เธอก็บอกว่ากลับได้แล้ว เดี๋ยวแม่จะว่า

ซึ้งวันเกิดผม คนหนึ่งทำให้ผมประหลาดใจมาก ผมไม่รู้จะให้ของขวัญคืนเธอเป็นอะไรดี ในวันเกิดเธอ
แต่กับแฟนผม ผมกลับรู้สึกว่า คงจะพาไปกินหมูกะทะ ก็พอ
แล้วมันก็วนไปมาในหัวผมว่า ตกลงแล้วผมรักใคร หรือ ใครรักผม

เธอคนที่อยู่ข้างๆตลอด แล้วก็เหมือนจะมีใจให้ กับ แฟนคนที่ผมไม่รู้จะอธิบายสั่นๆว่าอะไรดี เธอมีทั้งความรู้สึกรัก
ผมอยากรู้ว่า ผมต้องทำยังไงดี ??