ชายหนุ่มผู้มั่นคงในความรักกับการรอคอยคนรักที่จากไปที่ปั้มน้ำมันที่แห้งแล้งห่างไกลผู้คน แม้จะมีผู้หญิงอีกสองคนที่คอยแวะเวียนมาห่วงใย ดูแล และแสดงออกอย่างชัดเจนว่ารอเขาอยู่เช่นกัน แต่ในหลายๆครั้งความรักไม่ได้ต้องการเหตุผล และบางคนก็มีชีวิตสุขใจที่ได้รอ แม้ว่าจะไม่มีทางเป็นไปได้

ในบรรดาหนังของผู้กำกับธัญญวาริน สุขะพิสิษฐ์ จะสามารถแบ่งเป็นสองกลุ่ม คือกลุ่มหนังตลาด เฮฮา มุขตลกง่ายๆ (ถึงขั้นไร้รสนิยม) หรือมีการขายฉากเซ็กส์ถูกๆ กับกลุ่มหนังที่พูดถึงความรัก ความหลากหลายทางเพศ การโหยหาความรัก การแอบรัก จนถึงเซ็กส์ที่เป็นส่วนประกอบของความรัก ซึ่งหนังเรื่องนี้จัดอยู่ในกลุ่มหลัง (ร่วมกลุ่มเดียวกับหนังอย่างไม่ได้ขอให้มารัก ฟินสุโก้ย) โดยมีความโดดเด่นที่การเซตติ้งฉากหลังและเครื่องแต่งกายที่ดูหลุดโลกเกินจริง ขัดกับเนื้อหาที่ละเอียดอ่อน เหงา เปราะบาง และบอกเล่าความรู้สึกของตัวละครมากกว่าเรื่องราว และหน้าหนังที่ไม่ดึงดูดคนดู ทำให้เข้าฉายและถูกลดรอบ หรือถอดออกจากโปรแกรมอย่างรวดเร็ว

โดน1: เนื้อหาของหนังที่พูดถึงความมั่นคงในความรัก และการรอคอยให้คนที่เรารักหันมารักเราบ้าง แม้ความหวังจะริบหรี่หรือเวลาที่รอคอยนั้นจะยาวนานเพียงใดก็ตาม ตัวละครในเรื่องล้วนแต่เฝ้ารอใครสักคน แม้ว่าคนที่รอเขาจะไม่เห็นค่าหรือความสำคัญของเราก็ตาม

โดน2: การร่วมงานของผู้กำกับและนักแสดงทั้ง 4 คนที่เคยร่วมงานกับผู้กำกับมาก่อนหน้านี้แล้ว โดยมีปั้นจั่นเป็นจุดศูนย์กลางของเรื่องราว แต่คนที่โดดเด่นออกมาคือเพ็ญพักตร์ และแม๊กกี้ อาภา ที่มีทั้งพาร์ทหลุดโลก เพี้ยน หน้าตาย จิกกัด และนำไปสู่พาร์ทดราม่าท้ายเรื่อง เสียดายนิดหน่อยที่นักแสดงอีกสองคนคือปั้นจั่นและหนูจ๋าไม่สามารถพาอารมณ์ไปได้ไกลเท่า แม้จะไม่ถึงกับเลวร้ายก็ตาม (และสำหรับปั้นจั่น เป็นผู้ชายที่ดูดีในผ้าขาวม้ามาก ตั้งแต่ไม่ได้ขอให้มารักแล้ว)

โดน3: แม้ภาพของหน้าหนังจะดูหลุดโลก คอสตูมประหลาดๆ แต่พออยู่ในหนังจริงๆ กลับดูกลมกลืนอย่างไม่น่าเชื่อ ต้องชมทั้งการกำกับภาพและกำกับศิลป์ ที่ทำให้หนังที่มีเพียงไม่กี่ฉาก ออกมาดูสวยงาม ลื่นไหล โดยเฉพาะการกำกับภาพที่มีภาพสวยๆหลายฉาก รวมถึงการใช้โดรนช่วยถ่ายภาพ ทำให้ได้มุมกล้องที่แปลกตากว่าหนังเรื่องอื่นๆ อ้อ แล้วตัวละครในเรื่องแต่ละคนก็ขยันสูบบุหรี่มาก ซึ่งทำให้เกิดภาพที่มีควันลอยอ้อยอิ่ง และช่วยเพิ่มบรรยากาศเหงาๆให้หนังยิ่งขึ้น

โดน4: เทียบกับหนังเรื่องก่อนๆของผู้กำกับ สิ่งที่ผู้กำกับเน้นมาเสมอคือเรื่องเซ็กส์ รวมถึงเรื่องนี้ (โดยสิ่งที่หายไปคือตัวละครเพศที่สาม) ซึ่งเป็นหนังที่พูดถึงเซ็กส์อย่างหนักหน่วง แต่มาเพียงแค่คำพูดที่พูดถึงเซ็กส์แบบไม่กระมิดกระเมี้ยน และฉากจูบต่างๆ (ที่มีที่มาที่ไปทุกฉาก) แต่ก็มีบรรยากาศของเซ็กส์อบอวลอยู่หลายๆฉาก ทำให้กลายเป็นหนังของผู้กำกับธัญญวารินที่ยกระดับรสนิยมในฉากเลิฟซีนกว่าเรื่องอื่นๆ

โดน5: การสื่อความหมายและสัญลักษณ์ของหนัง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปั๊มน้ำมันในหนังเรื่องนี้คือพระเอก มั่น ที่เหมือนกับเติมเต็มความรักให้กับผู้หญิงทั้งสามคน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นก เมื่อน้ำมันหมดก็มาเติม แต่พอเติมแล้วก็จากไปเสมอ

ส่วนตัวละครมัทกับฝน คือคนที่พยายามเข้ามาแทนที่นกในขณะที่เธอไม่อยู่ โดยทั้งสองคนจะอยู่คนละขั้ว โดยมีมั่นและนกเป็นศูนย์กลาง (คนนึงแก่ คนนึงเด็ก, คนนึงแต่งตัวชุดเดิมตลอด อีกคนเปลี่ยนชุดทุกฉาก, คนนึงทำสิ่งเดิมๆซ้ำๆ ซื้อกับข้าวเดิมๆ อีกคนพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองตลอด กับข้าวก็ยังไม่ซ้ำกันสักฉาก) ในขณะที่มั่นก็จะเป็นคนทำอะไรซ้ำๆเดิมเหมือนกัน (ความจงใจในการให้พระเอกชื่อมั่น) ใส่เสื้อผ้าคาวบอยเดิมๆ ร้องคาราโอเกะเพลงเดิมๆ กินข้าวกับเดิมๆ และรอคอยคนเดิมๆ ส่วนนกจะเป็นตัวแทนของอิสระ โบยบินสู่โลกกว้าง (ความจงใจให้ชื่อนก) เปลี่ยนลุคใหม่ทุกครั้งที่กลับมา เปลี่ยนผู้ชายใหม่ และก็โบยบินออกไปหาอะไรใหม่ๆต่อไป

แต่คนที่น่าสงสารกลับไม่ใช่มั่นหรือนก แต่เป็นมัทกับฝนต่างหาก ที่ต่างก็รอคอยเพราะคิดว่าเห็นอะไรบางอย่างในตัวมั่นที่ทำให้รู้สึกว่ามั่นก็คิดบางอย่างกับพวกเธอ โดยหารู้ไม่ว่าความรู้สึกดีๆของมั่นเหล่านี้เกิดขึ้นเวลามองเห็นเธอเป็นนกต่างหาก (เจ็บจี๊ด) ไม่ว่าจะเป็นจูบแรกของมั่นกับนกตอนนกเป็นนางนพมาศ (ซ้อนทับกับฉากมัทสอนจูบ ซึ่งมั่นยังมองเป็นภาพนก) หรือการพบกันครั้งแรกของมั่นกับฝน หรือการที่ฝนป้อนปลาดุกให้มั่นกิน ที่เหตุการณ์ซ้อนทับกับที่เคยเกิดกับนก และถึงหนังจะไม่บอก แต่คนดูก็มั่นใจเหลือเกินว่าตอนที่มั่นอยู่กับฝนนั้น ภาพที่มั่นเห็นก็คือภาพของนกอยู่ดี มีแค่สิ่งสุดท้ายที่มั่นทำให้เธอทั้งสอง คือการจูบลาทั้งมัทและฝน นั่นคือครั้งแรกที่มั่นทำให้พวกเธอเพราะตัวของพวกเธอ ไม่ใช่มองเห็นเธอเป็นนกเหมือนคราวอื่นๆ

ไม่โดน1: การที่หนังไม่เล่าให้คนดูรู้สึกหรือเข้าใจว่าทำไมตัวละครมั่นของปั้นจั่นถึงได้รักใคร่ มั่นคง ต่อตัวละครนกมากเพียงนี้ รวมถึงนก ที่นักแสดง (หนูจ๋า) ยังขาดพลังและความเชี่ยวที่จะพาบทไปไกลให้คนดูตราตรึงหรือรู้สึกถึงอิทธิพลของบทเธอแม้จะไม่ได้อยู่ในฉาก เพราะถึงเป็นบทที่ไม่ได้ออกมาเยอะเหมือนบทอื่น แต่ต้องเป็นบทที่ทั้งบอบช้ำ ทั้งต้องสามารถข่มตัวละครทุกตัวให้อยู่หมัดได้ นึกถึงตอนแรกที่หนังประกาศสร้างไว้วางตัวสายป่านเอาไว้กับบทนก ซึ่งถ้าเป็นสายป่าน อาจจะทำให้บทมีพลังมากกว่านี้ก็ได้

ไม่โดน2: แม้หนังจะโปรโมทว่าตลกมากและเศร้ามาก แต่เอาเข้าจริงก็ไม่ถึงระดับนั้น หลายๆช่วงนิ่ง เรียบ ให้คนดูได้ซึมซับและอินไปกับเรื่องราว ซึ่งมันก็มีบางคนที่อินไปกับหนังด้วย แต่คนดูทั่วๆไปที่หวังดูหนังเพื่อความสนุก ผ่อนคลาย อาจไม่ได้รู้สึกไปด้วย

ไม่โดน3: ถึงจะไม่มีฉากโป๊ ฉากเปลือย แต่หนังก็ไม่เหมาะกับเด็กนะ ตั้งแต่การใช้คำพูด พฤติกรรมตัวละคร การพูดเรื่องเซ็กส์อย่างโจ่งแจ้ง และบุหรี่ที่สูบกันทั้งเรื่อง



สนใจตามอ่านรีวิวหนังเรื่องอื่นๆของเจ้าของกระทู้ได้ที่เพจ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/MovieReviewByPong/