กระท่อมไผ่ใกล้หนาวคราวนี้แย่
เจ้าของแก่หงำหงึกไม่คึกคัก
ด้วยขาดไร้ไออุ่นสาวหนุนตัก
เป็นชนักปักหลังหนาวครั้งนี้
สิ้นรสบทสวาท ....... คาดนงนารถคงผละหนี
ห่วงหาทุกนาที ....... ชาติชาตรีมีน้ำตา
สองเท้าน้องย่องเหยียบเกรียบกรอบลั่น
คิดแปรผันอย่างแรงแสร้งซ่อนหา
เฒ่าฝืนยิ้มทุกครั้งหวังเจรจา
ผลออกมาอุราพาช้ำตรม
กระท่อมไผ่พินาศ ...... จบบทบาทสวาทสม
หนาวนี้ยากหนีปม ...... ระกำบ่มกรรมนำพา
มิอำพรางโลมเล้าเขย่ารูป
ประจงจูบแก้มซ้ายขยายขวา
แนบแอบอิงนงนารถมิคลาดคลา
ซบใบหน้ากับหมอนหล่อนเคยนอน
แสงแดดบ่แผลงฤทธิ์ ...... ท่อมมืดมิดจิตสังหรณ์
หนาวนี้คงถาวร .............. มิอาจอ้อนบังอรคืน  .................. หนาวนี้ยากหนีตาย ฮือ ฮือ