13.26 น.
๏ นอนเฝ้าสวน นวลเฝ้าสอน เราอยู่
นอน หลับอู้ รู้อับจนทรัพย์หนา
นวลเก็บทรัพย์ ไว้กับเซฟลับตา
โจรป่าค้น ปล้นฆ่า บ้าสิ้นดี
๏ กระท่อม-ไม้ไผ่-ดู ผู้ใดสร้าง
นอนค้างอยู่ คู่ย่างเยือน หน้าหนี
บ้านสวยหรู สูรวย ซวยแล้วซี
มั่งมีภัย ไหมพี่ จี้ปล้นขโมย
๏ กระท่อมนอนค้างสวน ควรสร้าง ไว้กลางสวน
ไม่ สมควร สวนคม ต้มห่าโหย
กระท่อมไม้ไผ่ดี ผีใด้โวย
โหลยโท้ยแห้ง แกล้งจน กลแจ้งใจ
๏ ลำไม้ไผ่ รมควัน กันปลวกมอด
ลวดรัดสอด รอด สัตว์เห็น เป็นแผ่นใหญ่
ใช่ชั้นกาก ฉากกั้น ห้องชั้นใน
ไม้ไผ่รวก พวกไร้ ค่าไหมเวย
๏ ปล้องไม้ไผ่ ใส่ทรัพย์ ได้นับแสน
เมื่ออัดแน่น ด้วยเหรียญ แนบเนียนเหวย
เศษสตางด์ หลังเหลือใช้ หนักไหมเอ่ย
กระเป๋าเคย เปื่อยมะ ปะ เมื่อยมือ
๏ นกพอเพียง เพียงพอกินพอใช้
อยู่ใกล้ดิน กินได้ ไม่ต้องซื้อ
เหลือแบ่งเขา เราก็ขาย ได้เงินอื้อ
จ่ายบางมื้อ ซื้อด้วยแบ๊งก์ แบกเหรียญกลับมา
๏ ทำให้ลูก ถูกให้รำ บังคับท่า
นกกำพร้า ไม่มีลูก สุขทุกขณะ
ทำให้หลาน ฐานให้รำ ตามฐานะ
เศษกะตังค์ ในปล้องไผ่ ใส่ไว้ให้มัน
๏ เมื่อหลานเบื่อ สังคมใหญ่ วัยร่วงโรย
คงจะโหยหา ธรรมชาตินั่น
มาเถิดมาสวนป่า มีที่สร้างฝัน
กระท่อมนั้น หลานรื้อทิ้ง จะเห็นสิ่ง---(ที่ลุงเฝ้าฝัน ให้หลานสานต่อ แลนาบารนี) ๚ะ๛
14.55 น.
๏... ปล้องไผ่ ไปล่พร่อง ...๏