สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกหากมีข้อผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
เราว่าเราเป็นคนไม่ค่อยพูดตอนเด็กๆ ช่วงอนุบาล-ประถมเลยมีเพื่อนค่อนข้างน้อยที่โรงเรียน แต่กับเพื่อนแถวบ้านสนิทมากๆเล่นกันอยู่ประมาณ10-15คน ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่พอขึ้นมัธยม รู้สึกอยากปรับตัวมากกว่านี้เลยมีเพื่อนเพิ่มมากขึ้น ซึ่งเพื่อนก็นิสัยดีค่ะ แต่พอมีช่วงนึงเพื่อนในกลุ่มทะเลาะกันเลยต้องแยกกันอนู่ไป แบะเรามีเพื่อนสนิทจริงๆ 3คน แต่แต่ละคนกลับไม่ถูกกันเลยเวลาไปเที่ยวก็ต้องนัดกันนอกรอบตลอด เราจึงมีความสัมพัธ์กับเพื่อนมัธยมแบบนี้
พอขึ้นมหาลัย เราพยายามไม่กังวลเรื่องเพื่อนนะคะ เพราะส่วนใหญ่จะถูกไซโคจากรุ่นพี่ว่า"เพื่อนมัธยมดีสุดเพื่อนมหาลัยหาดีๆยาก" เราพยายามไม่เชื่อและเก็บมากดดันในการหาเพื่อนค่ะ(แต่เรายังรักเพื่อนสมัยมัธยมนะคะ แต่ต้องแยกกันเรียนเราก็ต้องอยู่กับเพื่อนใหม่แบบความจริงใจด้วย) เราเลยคุยกับทุกคนได้แม้อาจจะไม่มากอะไร มีงานรุ่นก็เข้า ไม่เข้าบ้างตามสะดวก เราจึงรู้จักเพื่อนประมาณ50-60%ของรุ่น ย้ำนะคะว่ารู้จัก แต่ที่ค่อนข้างเข้าขากันได้มีประมาณ2-3กลุ่มค่ะ แต่เข้ามาตอนแรกเรารู้จักกับเพื่อนคนนึง คนนี้เป็นคนพาไปหาเพื่อนที่เหลือและได้สนิทกัน พวกเค้านิสัยดีค่ะ เป็นคนค่อนข้างเรียบร้อย คุยได้สนุกดี แต่เหมือนคนละไลฟ์สไตล์ เราเป็นคนลุยๆบ้าๆ ขำเสียงดัง ทำอะไรออกแนวอินดี้ๆ เวลามีปัญหาก็อยากพูดกันตรงๆ แต่พอสนิทกับกลุ่มนี้และรู้สึกว่าโอเคแล้วก็ไม่ค่อยได้คุยหรือสนิทกับเพื่อนที่เหลือก็เลยห่างๆไปบ้าง เราจริงใจกับเพื่อนนะคะเวลามีปัญหาก็จะเคลียร์กันตรงๆ แต่พอปัญหาจากการที่คนละไลฟ์สไตล์ เลยอาจทำให้มีข้อขัดแย้งกันบ่อย เช่น เราเรียนไม่ค่อยเก่งส่วนเพื่อนเรียนเก่ง เราอยากลุยแต่เพื่อนไม่อยากลุย เราอยากไปเที่ยวกับเพื่อนแต่เพื่อนไปไม่ได้ จริงๆเราก็ไม่ได้อยากให้เพื่อนทำสิ่งที่เราต้องการหมดนคะ แต่ขอคนละครึ่งๆให้ดูแบบว่าเราก็ไม่ได้ต่างคนต่างอยู่กันนะ เรายังอยุ่กลุ่มเดียวกันนะ และบางทีการกระทำของเราบางอย่างอาจทำให้ในกลุ่มไม่พอใจ เช่นพูดดังไปนิด บ้าๆบอๆบางที ขี้น้อยใจ ซึ่งเราถามตรงๆนะว่าไม่พอใจเราตรงไหนหรือเปล่า พวกเค้าก้บอกไม่มี แต่ความรู้สึกเรามันบอกว่ามี แค่พวกเค้าไม่กล้าบอก
มันทำให้เรารู้สึกอึดอัด และไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี เปลี่ยนกลุ่มก็ย้ายแผนกไปไม่ค่อยสนิทกันแล้ว ตอนนี้ปี3แล้วค่ะ ไปมหาลัยที่ไรมีแต่ความรู้สึกอยากเคลียร์ให้มันจบๆไปซะที แต่เราถามตลอดจนเราว่าเราดราม่า เราเซ้าซี้เค้าบ่อยไป แต่มันอึดอัดจนไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ เราคิดมากหรือกังวลเกินไปไหมคะ เพราะบางทีเราก็รู้มาว่าเพื่อนในกลุ่มมีเรื่องปรึกษากัน แต่เรากลับไม่รู้อะไรเลย มันอาจเป็นเพราะเราเข้ากับเค้าไม่ได้ หรือไม่สมควรอยู่กับเค้าต่อไปคะ
เราเป็นคนเข้ากับคนไม่ได้หรือแค่อยู่ผิดที่?
เราว่าเราเป็นคนไม่ค่อยพูดตอนเด็กๆ ช่วงอนุบาล-ประถมเลยมีเพื่อนค่อนข้างน้อยที่โรงเรียน แต่กับเพื่อนแถวบ้านสนิทมากๆเล่นกันอยู่ประมาณ10-15คน ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่พอขึ้นมัธยม รู้สึกอยากปรับตัวมากกว่านี้เลยมีเพื่อนเพิ่มมากขึ้น ซึ่งเพื่อนก็นิสัยดีค่ะ แต่พอมีช่วงนึงเพื่อนในกลุ่มทะเลาะกันเลยต้องแยกกันอนู่ไป แบะเรามีเพื่อนสนิทจริงๆ 3คน แต่แต่ละคนกลับไม่ถูกกันเลยเวลาไปเที่ยวก็ต้องนัดกันนอกรอบตลอด เราจึงมีความสัมพัธ์กับเพื่อนมัธยมแบบนี้
พอขึ้นมหาลัย เราพยายามไม่กังวลเรื่องเพื่อนนะคะ เพราะส่วนใหญ่จะถูกไซโคจากรุ่นพี่ว่า"เพื่อนมัธยมดีสุดเพื่อนมหาลัยหาดีๆยาก" เราพยายามไม่เชื่อและเก็บมากดดันในการหาเพื่อนค่ะ(แต่เรายังรักเพื่อนสมัยมัธยมนะคะ แต่ต้องแยกกันเรียนเราก็ต้องอยู่กับเพื่อนใหม่แบบความจริงใจด้วย) เราเลยคุยกับทุกคนได้แม้อาจจะไม่มากอะไร มีงานรุ่นก็เข้า ไม่เข้าบ้างตามสะดวก เราจึงรู้จักเพื่อนประมาณ50-60%ของรุ่น ย้ำนะคะว่ารู้จัก แต่ที่ค่อนข้างเข้าขากันได้มีประมาณ2-3กลุ่มค่ะ แต่เข้ามาตอนแรกเรารู้จักกับเพื่อนคนนึง คนนี้เป็นคนพาไปหาเพื่อนที่เหลือและได้สนิทกัน พวกเค้านิสัยดีค่ะ เป็นคนค่อนข้างเรียบร้อย คุยได้สนุกดี แต่เหมือนคนละไลฟ์สไตล์ เราเป็นคนลุยๆบ้าๆ ขำเสียงดัง ทำอะไรออกแนวอินดี้ๆ เวลามีปัญหาก็อยากพูดกันตรงๆ แต่พอสนิทกับกลุ่มนี้และรู้สึกว่าโอเคแล้วก็ไม่ค่อยได้คุยหรือสนิทกับเพื่อนที่เหลือก็เลยห่างๆไปบ้าง เราจริงใจกับเพื่อนนะคะเวลามีปัญหาก็จะเคลียร์กันตรงๆ แต่พอปัญหาจากการที่คนละไลฟ์สไตล์ เลยอาจทำให้มีข้อขัดแย้งกันบ่อย เช่น เราเรียนไม่ค่อยเก่งส่วนเพื่อนเรียนเก่ง เราอยากลุยแต่เพื่อนไม่อยากลุย เราอยากไปเที่ยวกับเพื่อนแต่เพื่อนไปไม่ได้ จริงๆเราก็ไม่ได้อยากให้เพื่อนทำสิ่งที่เราต้องการหมดนคะ แต่ขอคนละครึ่งๆให้ดูแบบว่าเราก็ไม่ได้ต่างคนต่างอยู่กันนะ เรายังอยุ่กลุ่มเดียวกันนะ และบางทีการกระทำของเราบางอย่างอาจทำให้ในกลุ่มไม่พอใจ เช่นพูดดังไปนิด บ้าๆบอๆบางที ขี้น้อยใจ ซึ่งเราถามตรงๆนะว่าไม่พอใจเราตรงไหนหรือเปล่า พวกเค้าก้บอกไม่มี แต่ความรู้สึกเรามันบอกว่ามี แค่พวกเค้าไม่กล้าบอก
มันทำให้เรารู้สึกอึดอัด และไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี เปลี่ยนกลุ่มก็ย้ายแผนกไปไม่ค่อยสนิทกันแล้ว ตอนนี้ปี3แล้วค่ะ ไปมหาลัยที่ไรมีแต่ความรู้สึกอยากเคลียร์ให้มันจบๆไปซะที แต่เราถามตลอดจนเราว่าเราดราม่า เราเซ้าซี้เค้าบ่อยไป แต่มันอึดอัดจนไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ เราคิดมากหรือกังวลเกินไปไหมคะ เพราะบางทีเราก็รู้มาว่าเพื่อนในกลุ่มมีเรื่องปรึกษากัน แต่เรากลับไม่รู้อะไรเลย มันอาจเป็นเพราะเราเข้ากับเค้าไม่ได้ หรือไม่สมควรอยู่กับเค้าต่อไปคะ