ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม ของมหา'ลัย ทั่วไป ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่มันทำให้ห่างกับแฟนมาช่วงปกติแฟนไม่มาหาก็กะวนกะวายแล้ว คือ ทุกวันผมต้องส่งข้อความปลุกกับส่งเช้านอน และก็คุยเรื่องในชีวิตประจำวัน หลายวันมานี้แฟนผมไม่ค่อยตอบ หรืออ่านข้อความเลย โทรไปก็ไม่รับสาย ผมกลัวโดนแฟนว่า เลยไม่กล้าโทรหาอีกรอบเผื่อยังไม่ว่าง ตอนแรกผมก็กลัวโดนเทมาก ถึงขั้นคุยกับใครหลายๆคน แต่ผมทำไม่ได้จริงๆ ไม่รู้เหมือนกันทั้งที่แต่ก่อนเป็นคนเจ้าชู้มาก แต่ผมได้คบกับแฟน เลยต้องเลิกนิสัยแบบนั้น หรือผมรักเขาจริงๆเข้าแล้ว แต่ผมก็ทำหน้าที่เหมือนเดิมนะ ส่งข้อความปลุก ส่งเข้านอน โทรหา ถึงมันจะช้าเพราะอาจจะยุ่งอยู่ก็ได้ มันใกล้จะครบรอบ 4 เดือนอีกแล้ว ผมไม่รู้ดิว่า "รักแบบนี้ แบบ ชายกับชาย"  มันเป็นแบบนี้ ตอนแรกก็ไม่ยอมวางใจแต่ตอนนี้ใจผมอยู่กับเขาหมดแล้ว แรกๆก็โดนพ่อว่านะ จะรักกันได้ยังไง แต่แม่ผมเข้าใจตอนนี้ครอบครัวผมยอมรับแล้ว บางครั้งผมก็อาจทำดื้อ ซน กับแฟนมาก ก็นิสัยผู้ชายทั่วไปแหละ ผมทำให้แฟนร้องไห้บ่อย แต่ตอนที่สำนึกสุดๆคือ ตอนติดฝน มหาวิทยาลัย แฟนต้องออกมารับ แต่กลัวแฟนไม่สบายแฟนก็ดันออกมารับ แฟนกลัวกลับไม่ได้ฝนก็ตกหนักมาก แล้วก็ตอนที่ป่วยเข้าโรงพยาบาล แฟนก็ต้องลากไปโรงพยาบาล ผมป่วยหนักมากขั้นผ่าตัดพักยาว แต่กำลังใจดีมากๆ แฟนผมเองแหละและครอบครับ ผลผ่าตัดเป็นไปอย่างเรียบร้อย คำถามขอผม
1.นับจากนี้ผมจะวางตัวอย่างไรในความรัก
2.ผมจะทำอย่างไรประคองรักไปตลอดรอดฝั่ง
3.เวลาของผมก็ใกล้...หมดแล้ว ผมจะทำยังไงให้อยู่กับเขานานๆ
4.เพื่อนๆเป็นแฟนผมจะเหนื่อยกับคนรักที่ไม่ได้เรื่องแบบผมไหม