สวัสดีค่ะ คือเราแนะนำตัวก่อนนะคะ คือเรากำลังเรียนเรียนมัธยมอยู่
เราเป็นคนชอบพูดคนเดียว เหมือนกับเรามีอีกตัวตนนึงอยู่กับเรา แล้วเราจะชอบพูดกับเค้า
พูดเอง ถามเอง ตอบเอง แต่ไม่ได้หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังนะคะ 555

คือมันจะคิดเองในหัว พูดกับตัวเองในหัว
บางครั้งก็เผลอหลุดพูดออกมาจนคนรอบข้างหันมามองก็มี
มันดูแปลกๆ ยกตัวอย่างนะคะ

เรา :: เรียนเป็นไงบ้างวันนี้ ( คิดเองในใจ )
เรา :: เหนื่อย อยากกลับบ้านไปนอนแล้วอ่ะ ( พูดขึ้นมาลอยๆ)

คือเราพูดภาษาอังกฤษได้ บางครั้งมันก็จะขึ้นมาเป็นภาษาอังกฤษในหัว ถามนู่นถามนี่
แล้วเราจะตอบเองอัติโนมัติเลย ตอบออกมาแบบมีเสียงพูดเป็นภาษาอังกฤษเลย

เคยลองหยุดแล้ว เคยลองหยุดเหม่อ เพ้อ มีสติ นั่งสมาธิแล้ว
พอทำอย่างว่าแล้วมันจะอึดอัดขึ้นมา บอกไม่ถูก พอสติหลุดออกมาแล้ว ก็จะมีเสียงแทรกในหัวขึ้นมาประมาณว่า
'กว่าจะหลุดเนาะ เหนื่อยมั้ย '
เป็นอย่างนี้ตลอด กลัวตัวเองจะเป็นโรคจิต โรคสองบุคลิก หรือเป็นสมาธิสั้นหรือเปล่า เราใช้ชีวิตเหมือนคนปกตินะ เรียน คุย อยู่กับเพื่อน เข้าสังคมได้ดี
แต่เวลาที่เราอยู่คนเดียว เงียบๆ มันก็จะเริ่มมาแล้ว เป็นแบบนี้มา 2-3 ปีแล้วค่ะ
บางคร้ังเวลามันมีเสียงแทรกแบบนี้ แล้วเราไม่อยากคิด ไม่อยากทำอะไรแล้ว มันก็จะติดอยู่ในหัวทั้งวัน ลอยขึ้นมาเรื่อยๆ
แปลกๆหน่อยก็ มีเสียงแทรกว่า ' คุยกันหน่อย ' ส่วนมากประโยคที่ปรากฎขึ้นมาในหัวมันจะไม่ยาวมาก เป็นคำพูดสั้นๆ แต่ติดหัวไปทั้งวันเลย

มีใครให้คำแนะนำเราได้ไหมคะ เช่น คำแนะนำให้หยุดคิด ไม่ก็เราเข้าค่ายเป็นโรคอะไรหรือเปล่า ขอบคุณค่ะ