คือป้าคนนี้แกชอบอวดลูกแกให้เราฟังมาก
คือเราก็ไม่ได้แสดงท่าทีว่า รำคาญอะไรป้าหรอกนะ ลูกแกอายุพอๆกับเราแต่ทำงานที่ดีกว่าเราอะไรประมาณนั้น
ตอนที่เรายังไม่ได้งาน ก็มาอวดลูกแกอีกว่า บริษัท (ใหญ่) ต่างๆ มาจองตัวถึงมหาลัย
เราก็นะ ต้องฟังไป พร้อมพูดชมไป ประมาณว่า โหเก่งจังเลยนะคะ โหดีมากเลยคะ
และเสร็จก็มาถามเราต่อว่า เราได้เกรดเท่าไหร่ มีคนติดต่องานมายัง ก็นั้นแหละน่า เบื่อจริงพูดแต่เรื่องของลูกตัวเองบางครั้งเราไม่อยากฟัง
ไม่ได้ว่าอิจฉานะ แต่เวลาเค้าอวดลูกเค้าเสร็จแล้วมาถามเรื่องของเราต่อเนี้ย เหมื่อนเจตนาเค้าประมาณว่าจะข่มเราเหลือเกิน

จริงๆตอนนี้เราก็มีงานทำอะนะ แต่แค่บริษัทไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย และไม่ได้เงินเดือนเยอะเหมื่อนลูกเค้าเท่านั้นเอง
มันดูเป็นเรื่องแย่ขนาดนั้นเลยหรอ เราไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจทำไมต้องมาข่มเรา มาอวดอะไรเรานักหนา เราก็ทำดีที่สุดแล้วอ่ะ
ถึงเราจะเกรดน้อยกว่าตอนเรียน หรือ จะไม่ได้งานดีเท่าเค้าแต่เงินที่เราหามาได้แม้จะน้อยกว่าแต่เราก็เก็บไว้ให้พ่อแม่เรานะ
ก็รู้ว่าพ่อแม่เราไม่ได้รวยเหมือนบ้านเค้า ครอบครัวเราเป็นแค่ครอบครัวเล็กๆ แต่เราก็ภูมิใจพอใจที่เกิดเป็นลูกท่าน

อยากปล่อยว่างแล้ว จะเทียบจะมาแข่งอะไรกับเรานักหนา ตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว ถามอยู่ได้เรียนได้เกรดเท่าไหร่ ลูกฉันได้เท่านั้นเท่านี้ หืม

อะไรคือความสำเร็จหรอคะ เราไม่เข้าใจ อะไรคือที่ ที่เราไปถึงแล้วทุกคนยอมรับหรอคะ ตอนนี้เราก็ทำได้แค่ทำงานให้ดีที่สุดแค่นั้น
แต่เราไม่รู้ว่าความสำเร็จที่เค้าพูดถึงของลูกเค้าคืออะไร แล้วเราต้องทำไงหรอ หืม

พิมพ์ซะยาว ขอโทษนะคะที่พิมพ์ไปแบบไม่ค่อยมีสาระ พิมพ์ไปด้วยความรู้สึกเฉยๆ
เราก็ 20 กว่าๆ เรายอมรับว่าเรายังคิดไม่ค่อยเป็น ขออภัยด้วยคะ อย่าด่าเราเลยนะ