เรารู้จักกับพี่ธ. ตั้งแต่ปี 57 รู้จักเพราะพี่ธ.เป็นเพื่อนสนิทกับพี่ว. ซึ่งพี่ว.มาจีบเรา ภายนอกเราชอบพี่ว.มาก เขาตรงสเปคเราทุกอย่าง ไม่ว่าบุคคลิกภายนอกหรือนิสัยการพูดการจา เราคุยกับพี่ว.อยู่พักนึง ไปกินข้าว ไปไหนมาไหนด้วยกัน (เราอายุ 23 ส่วนพี่ธ. พี่ว. อายุ32) หลายครั้งที่เรากินข้าวกับพี่ว.  แต่พี่ว.ก็พาพี่ธ.มาด้วยบ่อยๆ เราไม่เคยสนใจพี่ธ.เลยนะ เวลาไปไหนด้วยกันเป็นกลุ่มที่มีพี่ธ.ไปด้วยก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย พี่ธ.ก็ไม่ค่อยสนใจเรา เราก็ไม่ได้สนใจพี่ธ. สุดท้ายเราก็เลิกคุยกับพี่ว.เพราะพี่ว.เจ้าชู้ พี่ว.ก็หายไปจากชีวิตเรา 2 ปี ตั้งแต่ที่เลิกกันไปเราก้ไม่ได้เจอไม่ได้คุยกับพี่ว.อีกเลย ส่วนพี่ธ.เราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยเหมือนกัน
พอมาปี 59 เรามีโอกาสได้มาช่วยงานที่ๆพี่ธ.ทำงาน (อยู่คนละแผนก) เราก็ได้เจอเขา เวลาเดินสวนกันเจอหน้าเขาก็จะยิ้มให้เราบ่อยๆ ถามนุ่นนี่ กินข้าวยัง เป็นไงบ้างทำงาน กลับบ้านแล้วหรอ บลาๆ บางทีเราก็ถามเขาบ้าง กลับแล้วหรอ กินข้าวยัง พี่ว.สบายดีไหม เวลาคุยกันก็แค่ประโยคสั้นๆ เจอหน้าก็น้อยมาก แทบจะไม่ได้คุยกันเลย จนเราช่วยงานเสร็จก็ไม่ได้ไปที่นั่นอีกเลย

แล้วตั้งแต่ต้นเดือนธ.ค.เราก็กลับไปช่วยงานที่นั่นชั่วคราวอีก ตลอดเวลาที่ช่วยงานครั้งแรกเสร็จก็ผ่านมา 7-8 เดือน เราก็ไม่นึกถึงเขาเลย ไม่เคยมีอยู่ในหัวเลยว่าจะชอบผู้ชายคนนี้ นอกจากที่จะไม่ค่อยได้คุยกันแล้ว ภายนอกเขายังไม่ตรงสเปคเราซะทุกอย่าง แต่พอครั้งนี้ตั้งแต่เราเดินผ่านร้านข้าว แล้วเห็นเขานั่งอยู่ในร้านอาหารกับพี่ๆที่ทำงานแผนกเขา เราก็ยกมือไหว้ แล้วยิ้มให้ พี่ๆคนอื่นก็ทักว่ามาทำอะไร เราก็บอกว่าพอดีมาช่วยงานบลาๆๆ แล้วเขาก็พูดกับเพื่อนเขาว่า ช่วงนี้ต้องมาช่วยคนเยอะ หลังจากนั้นใจเราก็เต้นรัว พอเจอเขาหลังจากนั้นใจก็เต้น เขินมาก เจอหน้าก็ทำตัวไม่ถูก พูดผิดๆถูกๆ และเหมือนเขาจะชอบมายืนหน้าห้องที่เราทำงานบ่อยๆ เวลาเราเดินออกไปห้องน้ำก็จะเจอ ก็จะยิ้มให้กัน มีเกือบจะเดินชนกันด้วย แต่ก็ไม่ได้คุยกัน เราก็มองเขาบ่อย แอบดูหน้าห้องว่าเขายืนอยู่ไหม พอเห็นเขายืนอยู่หน้าห้องเราก็หลบ ตั้งแต่มาช่วยงานครั้งนี้ก็ไม่ได้คุยกันเลยสักประโยค แต่หลังจากที่เจอที่ร้านอาหารทำไมเราถึงต้องกลับมาคิดถึงเขา ต้องกลับมาตกหลุมรักเขาด้วย ทั้งที่ยังไม่ได้คุยกัน และเขาก็ไม่ได้มาจีบอะไรเราสักหน่อย ทำไมนะทำไม