นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้มาโพสในเว็บนี้  และผมอยากจะถ่ายทอดความรู้สึกดีๆ  ให้ท่านผู้อ่านทุกท่าน ต้องกลับมากระกิด
ต่อมน้ำตาท่านอีกครั้ง  ผมเองก็ติดตามผลงานของอาจารย์ มาโกโตะ ชินไคมานานแลั้ว  ตั้งแต่หนังสั้นเรื่อง หญิงสาวกับแมวเหมียว
ที่เป็นอนิเมะเรื่องสั้น  ประมาณ 5-7 นาทีนี่แหละ แต่มันสะท้อนให้เห็นสังคมเมืองโดยผ่านเรื่องราวของหญิงสาวและเจ้าเหมียว
ที่อาจารย์แกวาดได้ตลกโปกฮาจริงๆ (เฉพาะแมวนะ  ฉากอื่นๆสวยมากแต่ออกโทนสีดำซะส่วนใหญ่) ลองไปหาดูจาก ยูทูปแล้วกันครับ
จนมาถึง เสียงเพรียกจากดวงดาว(ทำเองทั้งเรื่อง หนังสือจบแบบแฮปปี้หรือเปล่า ยังไม่ได้ซื้ออ่านเลย) เหนือเมฆาที่แห่งสัญญาของเรา
(ตอนจบดูฟินมาก แต่พอซื้อหนังสือมาอ่าน กลับเจ็บปวดรวดร้าวแสนขื่นขมระทมใจ) ยามซากุระร่วงโรย (อันนี้ไม่ต้องพูดถึง จะหนังสือกับอนิเมะ เหมือนกัน ปวดร้าวระบม ฉากอนิเมะ ตอนที่สวนกับตรงรางรถไฟ รู้สึกว่าแหวนหมั้นนางเอกมันแยงตากันเลยสะดุ้ง มผ.แล้วนี่หว่า ฮาๆๆ) ต่อมา เด็กสาวกับเสียงเรียกพิภพเทพา ดูจะออกทะเลไปนิดหน่อย แต่โดยรวมแล้ว ผมชอบซาวประกอบมากกว่านะ  อีกเรื่องที่ผมเสียดายมากไม่ได้ดูในโรง คือ ยามสายฝนโปรยปราย เขาบอกว่าฉากสมจริงมากๆ แถมเอาสถานที่จริงมีลงในฉากด้วย โดยเฉพาะ ศาลาคนเศร้า ที่อยู่ในอุทยานจินจุกุ อิอิ สุดท้ายก็จบแบบค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น อุตส่าไปซื้อดีวีดีมาดู (เอาเงินกรูคืนมาเลยนะ =_+) จนสุดท้ายก็มาถึงเรื่องนี้ครับ ผมเล็งไว้ตั้งแต่ออกตัวอย่างมาใหม่ๆแล้ว สุดท้ายได้ดูแค่ 3 รอบก็หลุดไป

เอาล่ะ ถึงแม้ว่า หนังเรื่องนี้จะออกจากโรงในไทยไปได้พักหนึ่งแล้ว แต่กระแสติ่งอ.ชินไค ยังคงไม่เหือดหายไปแม้แต่นิดเดียว
ซึ่งจากด้านบนโดยรวมแล้ว  กระแสหนังเรต 8.9/10  มันทำให้ผมต้องรีบแอบกลับไปดูหนังค่ายใหญ่ๆ พวกค่าย Marvel หรือ
DC Comic ทำให้เห็นได้ชัดว่า หนังหลายๆเรื่อง ขนาดกัปตันอเมริกา ภาคล่าสุดยังแค่ 8.0/10 แค่นั้นเอง  คิดดูเอาแล้วกันครับ

  
ขนาดจะออกโรงในไทยอยู่แล้ว ก็ยังติดอันดับ 1ใน 5 อยู่เลยครับ  ผมละเสียดาย ที่ต้องหลีกทางให้กับหนังทำเงินอื่นๆเข้ามา วันนี้ผมจะมาจัดเต็มกับฉากที่ประทับในมากที่สุด มาให้รำลึกกันอีกครั้งครับ

ต่อไปนี้คือ เหตุการณ์สำคัญในเรื่องทั้งหมด และ Ester Eggs (ข้อความแฝง)   ที่ฉายในโรงเท่านั้นนะครับ จะไม่มีรูทอื่นๆแทรก  ถ้าใครยังไม่ได้ดูก็ปิดไปก่อนนะครับ ดูให้จบแล้วค่อยมาลุยต่อครับ


ต่อให้เชือกวิเศษผูกเราเอาไว้...  นี่เป็นไตเติ้ลก่อนเริ่มเรื่องครับ ความเป็นโลลิของมิซึฮะ เอาใจไปเลยจ้า ว่าแต่ ทำไมถึงมีด้าย 2เส้น อ่า บนหัวและที่มือด้วย ปริศนาแรกก็มาเลย จากที่ผมได้ไปเผือกในเว็บแฟนเพจทางนู้นมา เขาบอกว่า เชือกนี้ชื่อว่า คุมิฮิโมะ เป็นเส้นเดียวกันกับบนหัวนั่นแหละครับ เพียงแต่......คนดูแล้วน่าจะทราบนะครับ


จากไตเติ้ลเริ่มแรกจะเห็นได้ว่า เราจะเห็นมิสึฮะและทะกิตอนโตด้วยครับ แล้วทำไมมาเฉลยตอนต้นเรื่องละเนี่ย  แบบนี้ก็ไม่สนุกสิ  ปริศนาตัวนี้ ท่านที่ดูคงรู้แล้วครับว่า ยังไงเธอก็ไม่ตาย 5555+ ดีใจที่ซู้ดดด แถมน่ารักด้วย



พ่อของมิสึฮะกำลังหาเสียงอยู่นั้น สังเกตุอะไรไหม  รถข้างหลังอ่าครับ คาดว่า  น่าจะเป็นรถที่ทะกิขึ้นไปดูเมืองร้าง
อิโตะโมะรินั่นแหละครับ ถ้าถอดป้ายและแคปด้านหลังออก  เพราะเจ้าของร้านราเม็ง บ้านเกิดเดิมอยู่ที่อิโตะโมะริครับ ถ้าใครดูแล้วจะร้องอ๋อทันที



ผมไม่คิดว่าอ.ชินไคจะกล้าทำกับผมแบบนี้  (อยากร้องไห้) นอกจากเนื้อเรื่องจะค้างคาแล้ว ยังเอามาโผล่ให้เห็นในเรื่องนี้อีก  อ.ยุกิโนะ ครูวิชาวรรณกรรมญี่ปุ่น จากเรื่อง ยามสายฝนโปรยปราย นั่นแหละครับ น่าเจ็บใจนัก (ชอบล้อเล่นกับความรู้สึกคน)



ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น  อ้าวนึกว่าโคนัน  คือผมอยากจะบอกว่า หอคอยสีแดงๆนั่น มันคือ โตเกียว ทาวเวอร์ ที่เป็นสถานที่เกิดเนื้อเรื่องหลัก ในโคนัน เดอะมูฟวี่ 18 นั่นเองครับ  ผมว่าอ.ชินไค ไปดูโคนันแน่ๆเลยอ่า  5555+  ใครที่ได้ดูจะเห็นได้ว่า อ.ชินไคเอาสถานที่จริงมาใช้เป็นโลเคชั่น ครับ ไม่ว่าจะเป็น โรงเรียนที่ทะกิอยู่ สถานที่ทำงานพิเศษ คาเฟ่ ที่พักของทะกิ แม้กระทั่ง เดทครั้งแรกกับรุ่นพี่มิกิก็ยังเอาสถานที่จริงมาใช้ด้วยครับ



นี่เป็นการร่ายรำของพิธีศาลเจ้ามิยะมิชู สองพี่น้อง มิสึฮะกับโยะสึฮะ  ถ้าสังเกตุดีๆ ท่ารำมันแปลกๆนะ  มันคือคำทำนายล่วงหน้านั่นแหละครับ พี่เป็นดาวหางส่วนน้องเป็นอุกกาบาตที่แตกตัวก่อนจะตกลงมาใส่อิโตะโมะรินั่นแหละครับ เหอะๆ รู้แล้วก็หลอนดีเนอะ  



เป็นฉากที่สวยงามไปอีกฉากครับ  หลุมแห่งนี้คือที่ตั้งของศาลเจ้ามิยะมิชู ซึ่งจะตั้งอยู่ตรงกลางเลย  ย่าฮิโตะฮะ ได้พาหลานทั้งสอง มาวางพวกมาลัยขูดหาเลข เอ้ย ไม่ใช่  มาวางสาเก คุมิกะมิกะเซะ (อ่านยากจังวุ้ย) ที่ทั้งสองหมักไว้โดยการเคี้ยวข้าวนั่นแหละครับ แต่เบื้องลึกยังมีเยอะกว่านั้น ว่ากันว่า หลุมนี้อุกกาบาตตกใส่เมื่อ 2400 ปีก่อนครับ ส่วนอิโตะโมรินั้น เป็นหลุมอุกกาบาตตกใส่เมื่อ 1200 ปีก่อนครับ  



บรรยากาศ โพล้เพล้ ของเมืองอิโตะโมริ ที่อ.ยุกิโนะเคยสอนบนกระดานนั่นแหละครับ ที่จริงแล้ว มันคือ ทะเลสาบซุวะ จังหวัด นะงะโนะ บ้านเกิดอ.ชินไคครับ ของจริงก็สวยไม่แพ้ในหนังนะจะบอกให้  แต่อ.แกก็ทำออกมาได้สวยงามมาก บรรยากาศนี่เต็ม10ไปเลย เพราะแสงสีในโทนที่ดูอบอุ่นอย่างนี้  มันเป็นอะไรที่อธิบายไม่ถูกจริงๆ  สวดยอด



สะพานลอยแห่งนี้ มันมีอยู่จริง  อ.แกก็หากินง่ายเกิน มันคือสะพานหน้าบ้านแกนั่นแหละครับ  5555+ ตอนนี้ หนังแกฟีเวอร์มาก มีคนไปถ่ายตามรอยเยอะจริงๆ  จนอ.แกไม่กล้าไปอีกเลย กลัวแฟนคลับจับแกโยนลงสะพาน ฮาๆๆ



  "ทั้งๆที่เราช่วยให้ทะกิคบกับรุ่นพี่แท้ๆ แต่ทำไมถึงน้ำตาไหลออกมาได้นะ"  สาเหตุนี้หรือเปล่าที่ทำให้ มิสึฮะ ต้องตัดผมสั้น  คะสึฮิโกะถึงกับเสียดายผมแทนและหันไปพูดกับซะยะกะว่า "ผู้หญิงที่อกหักมักจะตัดผมสั้น"  


ฉากนี้ทำให้รู้สึกสะเทือนใจขึ้นมาทันที  หลังจากเดทรุ่นพี่ในวันนั้น ทั้งคู่ไม่ได้สลับตัวกันอีกเลย ทะกิจึงตามหามิสึฮะ  พร้อมกับ รุ่นที่มิกิและสึกะซะ  แต่กลับพบว่าเมืองนั้นได้ถูกทำลายลงเพราะอุกกาบาต แถมยังมาพบอีกทีว่า มิสึฮะไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้วและเพื่อนอีกสองคน จนเกิดความสับสนในใจทะกิอย่างยิ่ง



ดูเพลินอาจจะไม่ได้สังเกตุ  แผนที่นี้มันเป็นแผนที่ในปี 2013 ซึ่งผ่านมาแล้ว 3 ปีครับ นั่นหมายความว่า อุกกาบาตตกผ่านมาแล้ว 3 ปีครับ ซึ่งทะกิกำลังค้นหาศาลเจ้านั่นแหละครับ จากที่ผมได้ค้นหาตามเน็ต เหตุการณ์อุกกาบาตตกเกิดขึ้น ในวันที่ 4 ตุลาคม 2013 เวลา 20.42 ครับ



รุ่นพี่มิกิ จะว่าไป อ.ชินไคก็ใส่ความีเสน่ห์เข้าไปด้วยหรือความเซ็กซี่นั่นแหละครับ ทั้งตอนที่มิสึฮะในร่างทะกิกำลังเย็บกระโปรงให้และตอนเดทกับทะกิด้วยส่วนมิสึฮะก็มีนะ  เช่น ตอนเปิดตัวมาฉากที่ส่องกระจก และ ตอนเล่นกีฬาบาสนั่นแหละครับ(เจ้าทะกิไม่ใส่บราน่ะสิ เด้งดึ๋งไปมาเชียว 555)




หลังจากฉากซีเรีนสผ่านไป ทะกิกลับเข้าร่างมิสึฮะอีกครั้ง โยะสึฮะน้องสาว ที่ทุกครั้งจะต้องมาเปิดประตูปลุก แต่ครั้งนี้ เหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า ทำให้เกิดอาการหลอนในทันที......... ใครดูแล้วขอผ่านนะครับ   อิอิ



ย้อนกลับไปนิดหน่อย  ไม่คิดว่าจะได้เห็นแม่ของมิสึฮะด้วย ผมมานึกถึงตอนที่มีคนพูดว่า "โยะสึฮะ สวยเหมือนแม่เลยนะ" ในตอนที่ทั้งคู่กำลังรำในศาลเจ้านั่นแหละครับ แต่หลังจากคลอดโยะสึฮะได้สักพัก แล้ว ฟุตะบะ(แม่ของมิสึฮะ)ก็ได้เสียชีวิตลง ไม่แน่ใจว่าเป็นโรคอะไร  



ฉากนี้ทำให้ทะกิถึงกับสะดุ้ง เพราะย่าฮิโตฮะ ได้บอกว่า นั่นไม่ใช่มิสึฮะ  เขาจึงบอกออกไปว่า "เมืองนี้กำลังจะถูกอุกกาบาตพุ่งชน ให้ออกจากเมืองไป" แต่ทะกิก็ได้รับคำตอบที่ไม่น่าพอใจนัก



ทะกิในร่างมิสึฮะ จึงไปขอร้องเพื่อนอีกสองคน ให้ช่วย แน่นอน ว่ายังไงก็ต้องช่วย แต่มีฉากหนึ่ง นั่นคือด้านบน  ด้านซ้ายมีคอมหนึ่งเครื่อง ซึ่ง เป็นคอมตั้งโต๊ะยี่ห้อ sharp X68000 (โฆษณาได้ตังกี่บาทเนี่ย แบ่งผมด้วยนะ อิอิ)



"อาการบ้าของตระกูล ชิยะมิซุ แน่ๆ"  ทะกิถึงกับโมโห กระชากเน็คไทของโทะชิกิ ทำให้เขารู้ว่า นี่ไม่ใช่ มิสึฮะ หลังจากนี้ไปหนังกลับตัดไปที่ฉากทะกิเดินออกมาอย่างหน้าบึ้ง ซึ่งผมว่าน่าจะมีะไรมากกว่านั้น จากคำที่เขาพูดโทะชิกิอาจจะเคยเห็นปรากฎการณ์นี้ และเชื่อจริงๆก็ได้ จึงให้ทะกิสร้างแผนให้คะสิฮิโกะระเบิดและแฮกข้อมูลเพื่อแก้สถานการณ์และเมื่อเป็นไปตามแผน และซ้อนแผนโดยการทำเป็นซ้อมหนีไฟก็เป็นได้ครับ เพราะหนังสือพิมพ์ได้ลงข่าวเอาไว้ในช่วงเกือบท้ายๆครับ ว่ามีการซ้อมอพยพหนีไฟ(ในแง่มุมผมนะ)



เป็นฉากที่ประทับใจที่สุด บรรยากาศ โพล้เพล้กลับมาอีกครั้ง ทำให้ทั้งคู่กลับมาเจอกัน  ซึ่งฉากนี้อ.แกเคยทำลงในเรื่อง เหนือเมฆาที่แห่งสัญญาของเรานั่นแหละครับ (เอามือแตะกันปุ๊บ  เล่นซะตูแสบตาเลยอ่า)  แต่ฉากต่อไปนี่แหละครับ เล่นเอาซะตับหดเลย



หลังจากทั้งคู่คุยกันสักพัก ใกล้เวลาแล้ว เพื่อไม่ให้ลืมกัน ทั้งคู่จึงเขียนชื่อเอาไว้ลงฝ่ามือ ในขณะที่มิสึฮะกำลังเขียนลง อยู่ดีๆ ปากกาก็หล่นตุ๊บลง เพิ่งขีดได้ขีดเดียวเท่านั้น พอทะกิจะกลับมาเขียนชื่ออีกที ก็จำไม่ได้แล้ว เอาไปเอามาก็จำไม่ได้ว่ามาทำอะไรแถวนี้ ชักจะเริ่มหดหู่แล้วครับ แต่อย่างน้อยทะกิก็เขียนชื่อลงฝ่ามือมิสึฮะแล้ว ก็ไม่น่าจะมีอะไร



ฉากนี้ หลังจากที่มิสึฮะ สะดุดถนนล้มกลิ้งลง จนจำชื่อของทะกิไม่ได้แล้ว แต่จำได้ว่าทะกิเขียนลงฝ่ามือ จึงเปิดขึ้นมาดู  แต่ผลลัพท์คือ ทะกิมาสารภาพรักผิดที่ผิดเวลา "งั้นฉันก็จำชื่อเธอไม่ได้สิอย่างนี้"  (ถ้าจะทำแบบนี้ เอาคนดูไปโยนลงทะเลยดีไหมครับ อ.ชินไค ให้ตายเถอะ) ผมดูครั้งแรก ถึงกับนิ่งเลยครับ


เอาล่ะครับ  เดี๋ยวผมต่อ ด้านล่างแล้วกันครับ