เราขอพูดถึงเรื่องของเรานะคะ เราย้ายมาเรียนต่างจังหวัดตั้งแต่เทอมที่แล้วค่ะ ทำให้เราต้องอยู่หอคนเดียวตอนแรกคิดถึงบ้านมากๆ แต่พอเราเริ่มมีเพื่อนก็เริ่มโอเคขึ้น แต่ไม่นานมานี้เรามีปัญหากับเพื่อนคนนึง เพื่อนคนนี้คือเพื่อนที่เราคิดว่าสนิทที่สุด และพยายามรักษาน้ำใจเขาเพราะอยากให้เขาเป็นเพื่อนกับเรานานๆ แต่เรายิ่งคบกับเขาเหมือนเขาไม่เคยรักษาน้ำใจเราเลย แสดงออกได้ชัดเจนมากว่าเรามีประโยชน์เขาถึงได้คบ เรามีหอ เรามีรถมอเตอร์ไซต์เขาชอบมาขอยืมขอให้เราพาไป มาอยู่หอเรา อันนี้เราไม่มีปัญหานะคะ ถึงแม้ว่าจะขับจนน้ำมันใกล้หมดแล้วค่อยมาคืนจนแม่เราบ่นเรื่องค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น แต่หนักสุดตรงที่เขาแอบไปนินทาเราลับหลังอันนี้เราได้ยินกับตัว บอกเลยค่ะว่าเสียใจมาก เราเริ่มออกห่างแล้วพยายามเข้าไปอยู่กลุ่มอื่น แต่เพื่อนคนนี้ก็คงออกมาด่าเราหลับหลังหล่ะมั้งอันนี้เราไม่รู้ แต่คนทั้งห้องไม่คุยกับเรา เมินใส่เรา เราเลยพยายามลองอยู่คนเดียว เราเข้ามาอ่านกระทู้เกี่ยวกับเรื่องแบบนี้เยอะมาก มาอ่านคห.ที่ให้กำลังใจและบอกวิธีการอยู่คนเดียว เราก็พยายามคิดว่าเอาเถอะอย่างน้อยก็มีอีกหลายคนที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกับเรา แต่พอลองทำไปเราว่ามันยากนะ กับการที่ต้องอยู่คนเดียว กินข้าวคนเดียว งานกลุ่มก็เป็นตัวแถมบางทีก็เศษ ไม่มีเพื่อนสนิท ในเฟสแทบจะไม่เคยคุยกับเพื่อนในห้องเลย มันเหงามากๆ ตอนกลางคืนเราร้องไห้โทรหาพ่อกับแม่ตลอดแต่ก็ไม่ได้บอกไปนะว่าเครียดเรื่องพวกนี้ เพราะไม่อยากให้ท่านเครียดด้วย เราโครตอยากย้ายโรงเรียน แต่ก็สงสารพ่อแม่อีก มีใครเคยเจอเหตุการณ์เหมือนหรือคล้ายๆเรามั้ยคะ แล้วจัดการกันยังไง ขอบคุณคะ