ค่ะวันนี้มีความอึดอัด อยากมาระบายมาก เรื่องมีอยู่ว่าครอบครัวเรามีกัน 4 คน พ่อ แม่ น้อง และเราเป็นลูกคนโต คือตั้งแต่จำความได้คือ ตั้งแต่แม่มีน้องมา เราไม่ค่อยได้รับความรักสักเท่าไหร่จากแม่ แต่ตอนเด็กก็มีคิดอยู่บ้างว่าแม่รักน้องมากกว่าแต่ด้วยความยังเด็กเลยไม่ค่อยสนใจแต่พอเริ่มขึ้นมหาลัยความรู้สึกมันเริ่มกับมาแล้ว เหมือนเราใช้เงินเยอะสุด บ้านเราค่อนข้างลำบาก โอเครเราก็เข้าใจนะ แต่เราก็ประหยัดมากๆเราเลือกเรียนที่ใกล้บ้าน แต่มันก็ยังไม่โอเคร พ่อจากเคยใจดีเริ่มจะดุแล้วพ่อเป็นคนไม่สนใจไมใส่ใจลูกเลยแค่หาเงินให้ใช้คือจบ เข้าเรื่องแม่ต่อ แม่ชอบว่าเราไม่ดีอย่างนู้นไม่ดีอย่างนี้ ชอบดูถูกไม่เคยให้กำลังใจสักครั้งเดียว คือเราเป็นลูกเราก็ต้องการกำลังใจจากพ่อแม่บ้าง แล้วทีน้องปั้นหน้าแม่กับเชื่อ ไม่ขอพูดล่ะกัน คืออยู่บ้านแบบอึดอัดมาก ถ้ามีเงินคงย้ายออก พอทำดีไม่เคยชื่นชม พอผิดกับเยียบซ้ำ เริ่มสงสัยล่ะว่าเป็นเด็กเก็บมาเลี้ยง ขนาดแค่เราพูดยังไม่เข้าหูแม่เลย มีวันนึงเราตื่นสายนาฬิกาปลุกมันไม่ดังลืมเปิดเสียง แม่ว่าเราทำตัวเหลวไหล คือเราแค่ตื่นสายป่ะ เรามีแฟนก็ว่าเราสนใจแต่แฟน เราถามหน่อยตอนเราไม่มีแฟนเคยให้ความรักความอบอุ่นกับเรามั้ย พอมีคนมาให้พวกเค้ากับมาว่าเรา พวกญาตินี่ตัวดีเลย คอยเสียมตลอด เราไม่เคยไปยุ่งวุ่นวายกับใครนะ คือแบบเกิดมาคือชั้นต้องสตรองมาก มีปัญหาอะไรคงไม่กล้าเข้าหาพ่อแม่พี่น้อง กะแฟนไม่รู้จะเลิกกันเมื่อไหร่ จากนี้คงต้องอดทนเพราะจะเรียนจบแล้ว แล้วเราคงจะพบความสุขและคนที่พร้อมจะรับฟังเราเอง