ก่อนอื่น สาเหตุที่ผมเลือกเขียนกระทู้นี้เนื่องมาจากเหตุผลสองข้อด้วยกันคือ
1.จขกท ไม่เคยเที่ยวกลางคืนมาก่อนเลย เคยแต่นั่งดื่มกับเพื่อน เลยอยากรู้จริงๆว่าผับมันเป็นยังไง
2.อยากรู้ว่าตัวเองเป็นเกย์ไหม เพราะ จขกท เป็นผู้ชายที่ชอบทอม หรือผู้หญิงห้าวๆ แต่ไม่ชอบผู้หญิงประเภท ผู้ญิ้งผู้หญิงเลย
(ขอโทษคุณผู้หญิงที่อ่านด้วยนะครับ พอดี จขกทมีปมโดนผู้หญิงรุมแกล้งตั้งแต่เด็กจนโต)
ทำให้ในชีวิตหาแฟนไม่ได้สักที ช่างน่าเศร้า
เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ

เรื่องของเรื่องคือ จขกท กำลังจะก้าวสู่วัยผู้ใหญ่ทำมาหากินแล้ว แต่ยังไม่เคยทำอะไรแบบผู้ใหญ่ๆเลยทั้งๆที่ จขกท เป็นผู้ชาย
ดังนั้นหลังจากหาข้อมูลเตรียมความพร้อมเรื่องสถานที่เที่ยวแล้ว ก็รอเวลาให้ฟ้ามืด แล้วก็ไป สีลม แหล่งรวมสถานบันเทิงยอดฮิตของกรุงเทพ
เท่าที่หาข้อมูลมาก็มี ซอยธนิยะ พัฒพงศ์ สีลมซอย 2 และ ซอย 4 ผมเดินดูสองซอยแรกก่อนเลย ระหว่างที่เดินดูไปก็คิดไปพลางๆว่า
อืม..มันเปิดหูเปิดตาดีจริงๆ ซอยธนิยะเป็นแหล่งรวมที่เที่ยวของพวกญี่ปุ่น มีสาวๆมานั่งตากลมตากน้ำค้างเรียกแขกกัน อันนี้ดูแล้วก็สงสาร
เลยเดินวนรอบนึงแล้วออกมา หลังจากนั้นก็เดินดุ่มๆไปต่อที่พัฒพงศ์ มีสองซอย เป็นพวกร้านเต้นโชว์ ข้อสังเกตุคือพวกทำงานที่นี้จะดูออก
ทันทีว่าใครคนไทยใครต่างชาติ แต่ก็ยังมีบ้างบางร้านหลงนึกว่าผมเป็นต่างชาติ แถมมีคนมารัวภาษาญี่ปุ่นใส่ด้วย ห้าห้า
อันนี้ก็เดินดูแล้วก็ผ่านไปครับ เพราะรู้สึกว่ามันอันตรายไงๆชอบกล การ์ดเยอะ แถมคนเรียกแขกแทบจะฉุดลูกค้าเข้าร้านทีเดียว
ผมเชื่อว่าถ้าร้านดีจริงจะไม่ว้อนท์ลูกค้าขนาดนี้ ดังนั้นจึงไม่เสี่ยง
ทำไงได้ครับ ชีวิตจริงไม่มีจุดเซฟนี่เนอะ
คราวนี้เลยเหลือแค่สีลมซอย 2 กับ 4 โดยผมเริ่มเดินจากซอย 4 ก่อน
ซอยนี้ฝรั่งเยอะครับ พวกร้านก็จะอยู่สองข้างทางทำให้เวลาเดินเหมือนมีสายตาจ้องดูตลอดเวลา บอกตามตรงว่าอายมากครับ
ผมเดินตรงไปเรื่อยๆ จนมีพนักงานชวนให้นั่งร้าน เป็นร้านนั่งดื่ม รู้สึกจะชื่อ เอ็นจอย นี่แหละ ไหนๆก็มาแล้วนั่งซะหน่อยแล้วกันวะ
ได้ที่นั่งเดี่ยวข้างถนนอืมม เด่นได้อีก พนักงานเอาเมนูมาให้ตอนแรกก็ไปไม่เป็นจิ้มมั่วๆได้ค็อกเทลโง่ๆมาแก้วนึง
รอบข้างมีแต่ฝรั่งหนวดๆ มีผู้หญิงบ้างแต่ไม่เยอะ
ระหว่างที่นั่งดื่มก็สังเกตรอบข้างไปด้วย ก็เห็นมากันเป็นคู่ๆ เกย์ก็มีชีวิตปกติไม่ได้ต่างอะไรไปจากพวกเราเลย ทุกคนก็ดูมีความสุขกันดี
พนักงานชวนผมให้อยู่ถึงเที่ยงคืนเพราะจะมีนายแบบมาเต้นโชว์ อืม
ถามตัวเองว่าอยากดูไหม..เฉยๆครับ เเล้วมันก็ดึกเกินด้วย  ดังนั้นพอดื่มเบียร์เเก้วใหญ่หมดก็บอกพนักงานคิดเงิน
แล้วก็ถามทางไปซอย 2 ด้วย
หลังจากดื่มไปบ้างผมก็เริ่มมีความกล้ามากขึ้นครับ บอกตามตรงว่าปกติไม่กล้าเดินเข้าแน่ๆ แถมนี่ยังเป็นครั้งแรกของผมแถมมาคนเดียวด้วย
ผมเริ่มรู้สึกอยากลองของ ก็เลยไปต่อที่สีลมซอย 2 ครับ
ตรงทางเข้ามีตรวจกระเป๋าด้วย การ์ดที่ตรวจค้นเจอกางเกงเตะบอล ก็พูดบอกว่า "เตะบอล ไม่ใช่เกย์นิ"
ตรงนี้ผมแอบขำครับ คือเหตุผลพี่แกมันป่วงมาก แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไร
ในที่สุดผมก็มาถึงสีลมซอย 2 เสียที
เป็นซอยสั้นๆแทบจะเรียกเป็นตรอกเลยก็ว่าได้ มีร้านสำหรับเต้นอยู่รอบๆ แล้วก็มีคนนั่งกันตามสบายอยู่ริมสองข้างทาง
เรียกได้ว่างงมากๆ ไม่รู้ว่าต้องไปที่ไหนยังไง ผมเลยไปถามพนักงานว่าที่นี่ต้องทำอะไรบ้างเสียเงินไหม เขาก็บอกว่า
เสียแค่ตอนเข้าผับดีเจ ผมก็เลยคิดว่าจุดสุดท้ายเอาตรงนี้แหละ หลังจากจ่ายค่าผ่านประตูแล้วผมก็ได้เที่ยวเทคครั้งแรกในชีวิต
ผมมีความรู้สึกว่าเที่ยวผับเกย์ปลอดภัยกว่าโซนอื่นครับ เพราะอย่างมาก็โดนล้วง ไม่น่ามีเรื่องถึงกระทืบกัน
ข้างในมืดมากแทบจะมองไม่เห็นหน้ากัน มีแต่ฝรั่งตัวสูงๆหนวดๆ คนเอเชียตะวันออก มีคนไทยปนๆบ้าง สังเกตุว่าแทบทุกคนแต่งกายด้วย
เสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น น่าจะเป็นเพราะอยากโชว์กล้าม คล้ายๆที่สาวๆอยากใส่สายเดี่ยวมั้ง ไม่รู้ คิดเอาเอง
ถามว่ากลัวไหม ไม่ครับ ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัว ทุกคนมีมารยาทมากไม่ยุ่งกับคนที่ไม่ใช่คู่ของตัวเอง
ผมจึงยืนดื่มไปและดูรอบๆพลางคิดว่าถ้าเราเป็นเกย์จริงน่าจะชอบสิ่งที่อยู่รอบๆ ผมดื่มให้หนักสุดๆเพื่อลองใจตนเองครับ
แต่ปรากฏว่า ไม่รู้สึกอะไรเลย กลายเป็นว่าไปสนใจสาว? ที่เต้นกันเต็มเหนี่ยวแทน
ผมจึงได้ข้อสรุปว่า ผมไม่ใช่เกย์แน่นอน
เมื่อดูเวลาพบว่าใกล้เที่ยงคืนแล้ว ผมจึงรีบออกมา (เพราะต้องไปขึ้นรถไฟฟ้า) ถามตัวเองว่าชอบสถานบันเทิงไหม
ไม่ค่อยชอบครับ อาจเพราะเป็นคนไม่ชอบที่คนเยอะๆอยู่แล้วก็ได้ แต่มันก็สนุกท้าทายดี
ผมถือคติชีวิตคนเรามันสั้นต้องใช้ให้คุ้ม อะไรที่ไม่เคยลองก็ต้องโดนสักครั้ง