ทำไมล่ะ มันแย่มากเลยหรอ กับการที่เราไม่รู้ทาง  เริ่มแรกเราเหมือนยังไม่ใจจิตใจจ่อกับเรื่องเรียนด้วยปัจจัยหลายอย่าง เราเแงนี้ไม่เก่งอะไรมากนัก แต่เลือกเรียนในที่ๆเราคิดว่า...เราจะฝากอนาคต เราจะสานฝันอนาคตเรา... เราแย่มากไหม แต่เทอมต่อไปเราก็มีความหวังที่จะทำให้มันดีขึ้นได้ อยากทำให้มันดีขึ้น แค่การที่มีคนรอบข้างถามถึงความแน่ใจว่ายังจะไปต่ออีกหรอ? แค่เทอมนี้เรียนง่ายๆเกรดยังห่วยขนาดนี้เลย ต่อไปจะรอดไหม? เป็นคุณๆจะเสียใจไหม ถึงมันจะเป็นความจริง เราก็รับได้ แะแก้ตัวให้ดีกว่าเดิมได้หรือ แต่ก็มีบางคำที่ทำให้เรากดดัน พูดให้เราหวั่นไหว เนื่องจากตัวคนที่พูดคนนั้นเขาทำได้ เขาฉลาดกว่าเรา แต่!!!... คนเรามันมีมันสมองต่างกันไม่ใช่หรือ เราก็ไม่ได้เก่งไปทุกด้าน แต่ในด้านการเรียนเราอ่อน ทำไมต้องว่าเรา จี้เราในจุดที่อ่อน เราก็คิดทบทวนตัวเอง อ่านเพิ่มขึ้น แต่ในเทอม2นี้การเรียนก็ยากต่างกัน-มากกว่าเดิม แต่เราก็พยายามจะผลักตัวเองให้เกรดไปถึง2.00ขึ้นไป ในดเานการเงินก็มีเรื่องการกู้ กยศ.มาเกี่ยวเนื่องด้วย ฐานะทางครอบครัวก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมาก เราจึงต้องลักดันตัวเองให้รอด เรียนจบ และมีการมีงานทำ เพื่อคนที่ส่งเราเรียนจะได้คุ้มค่าเหนื่อย ในบางครั้งเราก็แอบร้องไห้คนเดียว ทำไม?เราแย่ขนาดนั้นเลยหรอวะ เราก็เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ แต่ทำไมเราไม่เก่งอย่างใครเขา ทำไมเราไม่ฉลาดคณิตฯอย่างคนอื่นเขา ทำไมเราไม่เจ้าใจทุกวิชาๆอย่างคนอื่นเขา แต่ดูตัวเองก็คงตามน้ำหรือเปล่า ? ความพยายามฝึกในเราคงน้อยเกอนไปหรือเปล่า ขยันไม่เท่าคนอื่นหรือเปล่า...ฯ แต่เราก็ทุ่มเทก่อนสอบ แต่ฟีดแบคกลับมาไม่เป็นอย่างที่หวัง...T_T หรือเราจะโง่จริงๆ เราไม่เหมาะกับมหาลัยนี้หรอ? เราฝืนตัวเองหรอ?...แต่เวลาเรียนเราจะมีความสุขกับมันมากจริงๆนะคะ เราไม่เคยไม่ตั้งใจเรียน เราพยายามไม่หลับ ีถึงจะจดจำได้ไม่ค่อยดีนัก...แต่!!! "ทำไมต้องแนะนำให้เราซิ่ว?" เราแย่ขนาดนั่นเลยหรอ เสียใจทุกครั้งที่ได้ยิน การกดดันนั้นมันมีผลต่อเรา แม้จะพยายามไม่คิดก็ตาม...


"เราจะสู้ต่อนะคะ ผลเทอมนี้จะเป็นเช่นไร และปีต่อไปจะเป็นเช่นไรต้องคอยติดตาม ฝากเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ T_T"
#มีคำแนะนำดีๆอย่างไรก็มาแชร์มาบอกต่อนะคะ เผื่อเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านต่อไป ขอบคุณค่ะ
#หัวอกเด็กมหาลัย ที่ไม่อยากโดนรีไทร์ !!!