เพิ่งได้มีโอกาสดูแบบรวดเดียวสำหรับ
Saint Seiya Omega (เน้นที่เฉพาะ 51 ตอนในภาคมาร์ส)

ถึงได้รู้ว่า ที่จริงแล้ว อนิเมเรื่องนี้มันเป็นเซย่าที่สนุกใช้ได้เลย เสียดายว่าตอนฉายเมื่อ 2-3 ปีก่อน ดูแบบผ่านๆ




ว่ากันว่านี่คือภาพที่อ.อารากิ ชินโก คนออกแบบภาพตัวละครเซย่าเวอร์ชั่นอนิเมตั้งแต่ภาคแรก ได้วาดไว้ก่อนจะเสียชีวิต ภาพตัวละครในภาคโอเมก้าเลยต้องปรับเปลี่ยนไป


ความเห็นส่วนตัว ขอยกให้เฉพาะ 51 ตอนในซีซั่นแรก ภาคมาร์สและอัปสุ เป็นอนิเมเซย่าที่มีเนื้อเรื่องและตัวละครสุดดราม่า โปรดักชั่นเลือดบ้า ดิบๆ เถื่อนๆ เอามุกเก่ามารีใหม่แบบแหวกแนว และกล้าแหกกฏเก่าๆของเรื่องเซย่า พร้อมกับทดลองอะไรใหม่ๆได้บ้าดี แต่น่าเสียดายที่ตอนฉายกระแสดันติดลบ และมีบางตอนที่เผามาก แต่พวกตอนเหตุการณ์สำคัญๆโปรดักชั่นก็ดีมากเกินคาดจริงๆ โดยเฉพาะช่วงตอน 26-27, 49-51 บทสรุปของสอง ARC น่าจะเป็นตอนที่โปรดักชั่นดีและอลังการที่สุดแล้ว แถมยังเป็นช่วงที่ช็อคหักมุมและดราม่าที่สุดของเซย่าภาคนี้ด้วย T___T

บทบาทตัวละคร ตอนที่เคยดูผ่านๆทีแรก รู้สึกเฉยๆ แต่พอมาตั้งใจดูรวดเดียว เฮ้ย นี่มันใช้ได้เลย ถึงบางตัวจะแหม่งๆก็เถอะ ตัวละครสาวๆภาคนี้สร้างมาได้เยี่ยมมากไม่ว่าจะเป็น ยูนะ อาเรีย โซเนีย หรือยัยโรคจิตจ้องกินเด็กอย่างพาราด็อกซ์ก็เพี้ยนสุดโต่งดี พวกโกลเซ็นต์ภาคนี้ความเท่หายไปเยอะ แต่ได้ความจิต-บ้าคลั่งและสุดโต่งมาแทน (กิกิ และเก็นบุ น่าจะดูเป็นผู้เป็นคนและคุยรู้เรื่องที่สุดแล้ว)


เอาเป็นว่า ถ้าเป็นแฟนเซย่า ภาคโอเมก้าที่ก็จบไปสองปีแล้วนี่ก็นับว่าเป็นภาคที่น่าดูมากภาคหนึ่งครับ สมกับการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัย ถึงแม้จะขัดใจเรื่องชุดคลอธที่ออกแบบมาไม่สวยเท่าของเก่า แต่ก็พยายามทำให้ร่วมสมัยและจับกลุ่มเด็กมากขึ้น


ส่วนจุดที่ชอบเป็นพิเศษของภาคนี้คือ
1.ความกล้าที่จะแหวกแนวในการสร้างตัวละคร โดยเฉพาะพวกโกลเซ็นต์ คือแต่ละคนนี่เรียกว่าได้ใส่ชุดทองเพราะเรื่องการเมืองและเป้าหมายอื่นๆทั้งนั้น ไม่ใช่เพราะมาจากเจตจำนงเรื่องการปกป้องอาเธน่าหรือพิทักษ์โลกเท่าไหร่เลย เลยทำให้ได้กลุ่มโกลด์เซ็นต์ที่โคตรโรคจิตกันเกือบทั้งกลุ่ม มีแค่ 2-3 คนที่ดูเป็นปกติหน่อย เพราะกลายเป็นว่าพกโกลด์ภาคนี้มันมีปมในใจกันทุกคน

2.มีจุดหนึ่งที่เรื่องเซย่าในภาคปกติแทบไม่เคยเล่นประเด็นนี้เลยคือ ความสัมพันธ์รักเชิงชู้สาวระหว่างตัวเอกชายหญิง หรือเรียกง่ายๆว่า เซย่าเป็นมังงะที่ค่อนข้างขาดความสัมพันธ์ด้านความรักชายหญิงหรือความรักระหว่างรบ แต่ภาคนี้มีใส่เรื่องความรักและผูกพันของตัวละครชายหญิงเข้ามาเยอะมาก ภาค Lost Canvas ยังเล่นประเด็นนี้ไม่เท่าภาคนี้ด้วยซ้ำ

3.นอกจากภาค Lost Canvas ตัวละครเอกในภาคหลักอย่างเซย่าไม่มีปมหรือสตอรี่ในตัวเองเลย เรียกว่ามีบทแค่สู้ๆๆๆ ลุยๆๆๆ แต่ภาคโอเมก้านี่ โคกะเป็นตัวละครที่มีปมในตัวเองมาตั้งแต่เปิดเรื่อง แถมเป็นคีย์สำคัญที่โดนวางมาในการปิดฉากเรื่องราวของภาคนี้ตั้งแต่แรกด้วย

4.ตัวละครหญิงที่เป็นเซ็นต์ภาคนี้มีบทเด่นมาก ยูนะน่าจะเป็นนางเอกที่บทบาทเด่นเป็นรองแค่ชาช่าเท่านั้นในซีรีย์เซย่าทั้งหมด อาเรีย โซเนีย พาราด็อกซ์ ต่างก็เป็นตัวละครหญิงแบบที่ไม่คิดจริงๆว่าซีรีย์เซย่าจะสร้างขึ้นมาได้  

5.พัฒนาการของตัวละคร เปิดตอนแรกมาเทียบกับช่วงตอน 20 อัพ แล้วมาดู 40-50 อีกที จะเห็นว่าหลายตัวละคร โดยเฉพาะโคงะ ยูนะ โซมะ ริวโฮ โซเนีย เอเดน พวกนี้มีพัฒนาการที่ดีมาก (ยกเว้นฮารุโตะไว้ตัว บทแบนจริง)

6.เพลงประกอบ ทำได้ดี อลังการ ทั้งจังหวะฮึกเหิมและเศร้าๆ

7.ความเก่งของโกลด์เซ็นต์บางราศีไม่เหมือนภาคหลัก เดาทางยากดี

8.การเดินเรื่องหลายช่วงค่อนข้างกระชับฉับไว

9.เป็นภาคที่แสดงและตอกย้ำให้เห็นถึง "จุดอ่อนของระบบปกครองในแซงทัวรี่และตัวตนของอาเธน่า" จริงๆประเด้นนี้เป็นของถนัดของอ.คุรุมาดะตั้งแต่ภาคหลักอยู่แล้ว คือมันจะต้องมีคนทรยศ แล้ววางแผนยึดอำนาจ ภาคหลักมีซากะทำสำเร็จไปแล้ว ภาค DM ก็มีความพยายามจะทำ ส่วนภาค Lost Canvas อัสปูรอสโดนเคียวโกซ้อนแผนก่อน แต่ภาคโอเมก้านี่แสดงให้เห็นถึงความเละเทะกว่านั้นเยอะ โดยเฉพาะการคัดเลือกโกลด์เซ็นต์ที่มาร์สยึดอำนาจไป และการที่ไม่มีเซ็นต์ระดับสูงคนไหนต่อต้านคนอย่างไอโอเนียได้เลย


ส่วนจุดที่ไม่ชอบ
1.งานภาพบางตอนที่เผาซะไหม้เลย ยังดีว่าพวกตอนที่เป็นช่วงสำคัญที่สุดในภาคนี้ 4-5 ตอน ทำออกมาดีมาก

2.การออกแบบชุดเกราะ มันไม่ไหวจริงๆ

3.การเกลี่ยบทให้ตัวละครหลักบางคน อย่างเช่นฮารุโตะนี่เป็นตัวละครที่ไม่ต้องเป็นหนึ่งในทีมหลักก็ยังได้ บทธรรมดามาก

4.ระบบธาตุของคอสโมไม่รู้จะมีไปทำไม แต่เข้าใจว่าเซตติ้งเรื่องนี้มาเพื่อเรื่องคอสโมด้านมืดและสว่างของทั้งโคงะและอาเรียโดยเฉพาะ

5.ความแหม่งๆบางอย่างเรื่องบทของโกลดเซ็นต์หลายคน

6.การตัดบทตัวละครสำคัญบางคนออก ทั้งๆที่เรตติ้งตัวละครน่าจะสูงมาก


ส่วนเรื่องโกลเซ็นต์แต่ละราศี
- แอเรียส กิกิ : ตัวแทนของมูผู้เป็นอาจารย์ อุดมการณ์หนักแน่น บทน้อยตามรอยอาจารย์

- ทอร์รัส ฮาร์บิงเจอร์ : ตัวบ้าของแท้ และน่าจะเป็นทอรัสที่เก่งเป็นอันดับต้นๆในประวัติศาสตร์ของเซย่าเลยด้วย (เผลอๆจะเก่งกว่าฮัสการ์ดใน LC) บุคลิกมาแบบ กูไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ขอแค่ได้สู้กับคนเก่งๆก็พอ แต่นิสัยแท้ๆก็โอเคอยู่

- เจมินี่ พาราด็อกซ์ : แฟนคลับจอมสต็อคกิ้งชิริว กลายมาเป็นโกลด์เซนต์กินเด็กที่จ้องกินริวโฮแทน เป็นเจมินี่ที่พลังน้อยที่สุดในซีรีย์แล้ว แต่บทและบุคลิกคุณเธอบ้าได้ใจมาก

- แคนเซอร์ ชิลเลอร์ : จิต-แบบสุดเลว

- ลีโอ มิเคเน่ : สายคุยด้วยหมัดอีกคน น่าจะเป็นคนเดียวเลยที่รับใช้มาร์สเพราะอุดมการณ์ที่หนักแน่น และเป็นอาจารย์ของเอเดน

- เวอร์โก้ ฟุโด : ร่างอวตารของเทพฟุโดเมียวโอ ภาคนี้ออกมาแนวเทพฝั่งญี่ปุ่น

- ไลบร้า เก็นบุ : เห็นว่าเป็นตัวที่เรตติ้งดีที่สุดในโกลด์เซ็นต์รุ่นใหม่ ซึ่งก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ เป็นศิษย์น้องของชิริว

- สกอร์เปี้ยน โซเนีย : ลูกสาวของมาร์ส ตัวละครหญิงที่จับพลัดจับผลูต้องมาเป็นโกลด์ ซึ่งคุณสมบัติจริงๆไม่ผ่านเลย แต่ก็เป็นตัวละครที่ทำให้เรื่องราวดราม่ากับโซมะมาก บทสรุปของเธอนี่สุดๆอีกคน

- ซาจิทาเรียส เซย่า : สู้สองฉากก็คุ้มละ

- แคบริคอร์น ไอโอเนีย : ตาลุงผอ.โรงเรียนเซนต์

- อควอเรียส โทคิซาดะ : ไม่รู้จะพูดยังไงดีกับบทของหมอนี่ ผมมองว่าเป็นบทที่แป้กมาก

- พีสซิส อามอร์ : ราศีปลาที่น่าจะเก่งที่สุดเท่าที่มีมาแล้ว โรคจิตสุดด้วย เรียกว่ารองบอสเลย


รวมๆแล้ว ถือว่าถ้าไม่คิดอะไรมาก ก็ดูแล้วเพลินดี

ปล.ทั้งนี้ เป็นการ Recommended เฉพาะแค่ 51 ตอนของภาคมาร์สเท่านั้นนะครับ ส่วนตัวก็ได้ดูต่อในภาคพัลลาสจนครบ 97 ตอน ถึงได้รู้ว่านี่มันทีมเขียนบทคนละชุดกันนี่หว่า มิน่างานถึงออกมาแกว่งและเผาเละเทะ ถ้าจะหาดูจนครบก็ไม่ว่ากัน เพราะบางคนอาจจะชอบก็ได้ ถ้าไม่คิดมาก เพราะมันก็มีบทสรุปของตัวละครบางคนอยู่พอสมควร แต่ส่วนตัวผมขอเชียร์แค่ภาคมาร์สเท่านั้นพอ ส่วนตัวผมมองว่าตั้งแต่ 52-97 ในภาคพัลลัส หันไปจับกลุ่มเด็กมากขึ้นแทน เพราะภาคมาร์สช่วงตอนสำคัญๆมันดราม่าปนเศร้าหนักหน่วงเหลือเกิน แถมงานภาพและอารมณ์เรื่องช่วงครึ่งหลังจะดูดิบๆแบบโชเน็นยุค 80-90 ด้วย ประเภทเตะเหตุผลทิ้ง เอาพลังฮึด พลังแฝง มิตรภาพ งัดออกมาลุย