พยายามแล้ว พยายามตั้งใจแล้ว แต่ก็เหมือนใจของเราไม่ยอมทำตามความคิดของเราเลย บางทีก็ทรมานที่บางทีพอนึกถึงเรื่องของเขาแล้ว ใจเรามันก็เย็นวูบขึ้นเหมือนมีลมหนาวพัดแทรกเข้าไปภายใน มันเป็นความรู้สึกทรมานแปลกๆ แล้วบางทีน้ำตาก็ไหลจนเย็นเยือกไปถึงขั้วหัวใจ ผมไม่ต้องการใครที่เข้ามาทำให้เรารู้สึกดีหรืออบอุ่นใจ เพราะรู้สึกว่าการหาความสุขด้วยตนเองก็เป็นอะไรที่ใช้ได้ ไม่ได้เลวร้ายนักครับ แต่ก็แปลกที่เรายังตัดใจขาดหรือให้ลืมเขาไปจากห้วงคำนึงได้ ขอความเมตตาจากเพื่อนๆที่มีประสบการณ์ช่วยชี้แนะด้วยนะครับ บางทีก็พยายามเข้มแข็งแล้ว แต่ก็กลับมาอ่อนแออีก สลับไปมา ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีแล้ว ตอนนี้เป็นทุกข์ใจด้วยเรื่องนี้มากครับ ขอบคุณครับสำหรับความเมตตาเกื้อกูลของเพื่อนชาวพันทิปที่มีให้แก่กันครับ