จากเพื่อนร่วมงาน กลายเป็นเพื่อนสนิท มีความรู้สึกดีให้กัน แต่ไม่มีสถานะ แล้ววันนึงเขาก็ไม่ทน ยอมปล่อยเราไว้
เพราะเขาบอกว่าที่ผ่านมาเจ็บมามากพอแล้วแบบนี้คือความรักไหมค่ะ หรือแค่ความหลง
ก่อนอื่นเริ่มต้นจากการที่เราเป็นเพื่อนกัน เขาเข้ามาชวนไปดูหนัง กินข้าว โดยที่เราก็คิดเป็นเพื่อนมาตลอด เพราะเรามีแฟนแล้ว จนวันนึงเขามาสารภาพว่าเขาแอบชอบเราตั้งแต่วันแรกที่เข้ามา จนเราเริ่มเปิดใจ เพราะเริ่มระหองระแหงกับแฟน จนเผลอมีความรู้สึกดีให้ เขาก็รับรู้มาตลอด ว่าเรามีแฟนแล้ว ยอมรับได้ที่จะอยู่ข้างๆแบบนี้ เจอกันกินข้าวกัน ไปเที่ยวกัน เหมือนเป็นแฟนกัน แต่เราไม่สามารถเลิกกับแฟนได้เพราะคบมานานมันเลิกกันไม่ได้ง่ายๆ จนวันนึงเขาขอถอย ออกมา ทั้งๆที่เราพร้อมที่จะออกมาจากตรงนั้นแล้วแต่มันก็สายไปแล้ว ตอนนี้เราควรทำใจใช่ไหม .... ตอนนี้เราเลิกกับแฟนแล้วแค่ยังไม่ได้ย้ายออก
เรื่องของความรัก ไม่เข้าวัยไหน ออกวัยไหนเลยค่ะ