กลุ้มใจมากค่ะ
แม่ชอบแอบไปนั่งขอทานตามวัด
ทั้งที่เป็นคนมีเงิน
แม่เราเป็นคนชอบเก็บเงิน
มีเงินฝากในธนาคารเป็นล้านๆ
อายุก็เยอะเเล้ว จะ 70. เเล้ว

ลูกๆทำงานทำการ ก็ให้เงินเดือนแม่.
ซื้อข้าวดีดี พาไปกินข้าวตลอด
เเต่พักหลังๆ ที่บ้านขายของไม่ดี
แม่เก็บเงินไม่ค่อยได้เท่าเมื่อก่อน
ลูกๆทำงานนอกบ้านหมด
เเต่ให้เงินเเม่ทุกเดือน ตามเงินเดือนตามกำลัง
ไหนจะดอกธนาคารที่เเม่เก็บส่วนตัวอีก
รวมๆกันก็เป็นหมื่นต่อเดือนเเล้ว
น้ำไฟ ค่านุ้นนี่นั่น ลูกๆออกให้หมด

แต่มันยังไม่พอสำหรับแม่
แม่เป็นคนจมไม่ลงเรื่องเงิน

หนี้สินไม่มี ซื้อบ้านเงินสด รถเงินสด
มีเงินฝากอีกเป็นล้าน
ซึ่งก็เก็บไว้รักษาตัวเองยามป่วย.

เพิ่งรู้ว่า เค้าชอบแอบไปนั่งขอทานตามวัด
ตอนเราไม่อยู่ เราออกไปทำงาน
ออกไปตอนกลางคืนที่คนที่บ้านหลับหมด
เรากลุ้มใจมากๆ  
เราจะทำยังไงให้เเม่ ไม่หลงกับการเงิน

บ้านเราไม่ได้ลำบากอะไรเลยด้วยซ้ำ
เเต่ทำไมแม่ต้องทำเเบบนี้
มันก็เหมือนเป็นการหลอกลวงคนอื่น
เอาเปรียบคนอื่นด้วย มันบาปเเค่ไหน
ทำไมเเม่เราไม่นึกบ้าง เห้อ

เราคุยกับเเม่เเล้ว แม่ก็ทำเฉย ไม่รับปากว่าจะทำต่อหรือไม่ทำต่อ เเต่คิดว่าทำต่อเเน่ๆ เราไม่ได้มีเวลามาเฝ้าแม่ตลอดเวลาขนาดนั้นด้วย แม่ใช้ความสูงอายุเเละโรคประจำตัวทางผิวหนังเป็นเครื่องจูงใจให้เกิดความน่าสงสารในการออกไปขอทาน เราไม่อยากให้แม่เป็นเเบบนี้