สวัสดีค่ะ ขอแทนชื่อว่าแบมนะคะ
เราเป็นคนติดพันทิพมาก อ่านมาแทบทุกเรื่อง พึ่งคิดได้ว่าเราก็โมเม้นมุ้งมิ้งเหมื่อนกัน อยากเล่าบ้าง เรื่องนี้เป็นเรื่องแบบเพศที่สามค่ะ  ใครจะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ก็ตามใจท่านเลยค่ะ555   ถ้าไม่ฟินพอก็ขออภัย แต่จะพยายามเล่าให้ดีที่สุดนะคะ
ปล.อาจมีคำหยาบคายก็ขออภัยด้วยนะคะ

ย้อนกลับไปตั้งแต่เราอยู่ม.4 เราเป็นคน ห่าวๆ ตอนนั้นเราเป็นเด็กใหม่ค่ะ พึ่งย้ายมา แต่ก็ยังดีที่มีเพื่อนที่นั่น เราเลยไม่ค่อนเกรง มาแรกๆก็ไม่มีอะไรค่ะ แต่ชอบมีเรื่องกับเพื่อนผู้ชายเพราะมันชอบล่อว่าเด็กใหม่เราไม่ชอบไงรวมๆกับห่าวด้วยไง เลยทำเป็นเก่ง ทั้งๆที่ตัวเองตัวเล็กกว่าเค้า55 ยังไปอวดเก่งอีก พอผ่านช่วงม.4เทอมมแรกมาอะไรๆก็ดีขึ่นค่ะ เพื่อนก็เริมสนิทกัน เราก็เริ่มสนิทกับเพื่อนผู้ชายขึ่น555จากที่จะตีกัน พวกมันดีค่ะ มันให้เกียติผู้หญิง เพราะโตแล้วมั้งถึงคิดได้555 แต่เราก็สนิทกับเพื่อนผู้หญิงมากกว่าอยู่แล้วเเหม่ด้วยว่ามีนอ555 เราก็เรียนไปเลื้อยๆค่ะ เกรดเทอม1เราก็ดีค่ะเพราะเป็นเด็กใหม่ไง (ตัดมาตอนเปิดเทอมได้2อาทิตย์ เลยนะคะ)  เราก็นั้งเรียนพอเสร็จค่ะเพื่อนก็เลยชวนไปเข้าห้องน้ำ เราก็ไม่ปฏิเสธค่ะ เพราะก็ปวดบ้าง555 พวกเราก็กำลังจะเดินลงบันใดชั้น2ค่ะ (ลืมบอกค่ะอาคารเรามี3ชั้น ) พอกำลังจะเดินลง เราเดินชนกับคนนึง ค่อนข้างจะเป็นผู้หญิงนะ555 พอเราเดินชนปุ๊ป มือไม้อ่อนเลยค่ะรีบทันที
เรา:ขอโทษค่ะ🙇ๆ
คนนั้น: มองหน้าเราค่ะ มองแบบเหมื่อนจะประมาณว่า เมิงเป็นใคร เรายังจำได้จนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ.      พอเค้าเดินผ่านไปเราก็ไม่ได้สนใจอะไร เราเลยเดินไปถามเพื่อนเราค่ะชื่อปุ้น.    
เรา:ปุ้น ใครว่ะ ม่างหน้าเตะ
ปุ้น: เอ้าไม่รู้จักหรอ
เรา: อ้าวถ้ารูตูจะถามมั้ย
ปุ้น:เออว่ะ นั้นอ่ะชื่อแพน อายุเท่าเรานี่แหละ อยู่ห้อง2 สูง ขาว เท่ เล่นบาสเก่ง ร้องเพลงเพราะ เล่นดนตรีเก่ง ดังมากกกก คนชอบโคตรเยอะโดยเฉพาะผู้หญิงนะ เมิงพลาดได้ไงว่ะโถ่                                    
  เรา:อ้าวก็ตูไม่สนใจไง อยากรู้จังคนชอบตรงไหน ตูมองไม่เห็นมีไรน่าสนใจเลย แล้วมันเป็นทอมหรอว่ะ                    
ปุ้น: อันนี้ก็ไม่แน่ใจว่ะ น่าจะใช้แหละ มันชอบน่าจะชอบผู้หญิงนะ.                      
เรา: หรอ แล้วแต่ตูำม่สนใจหรอก ทำสายตาใส่ ูเหมื่อนตูไปฆ่าพ่อมันมานี่แหละ                                                  
ปุ้น: เดี๋ยวนะปกติ มันยิ้มให้นะ เมิงมองผิดเปล่า เขาอาจมองข้างหลังอ่ะ.        
เรา: เออว่ะ นั้นดิ่ เค้าจะมองตูทำไมไม่ได้ทำไรให้
ปุ้น: เอออิหอกหัก555
พอเราเข้าห้องน้ำเสร็จเราก็กลับไปเรียนต่อที่ห้อง(ลืมบอกค่ะเราอยู่ห้อง3) ตอนเรากำลังเดินกลับห้อง รู้สึกว่ามีสายตามองอยู่ ทีแรกก็กลัวนึกว่ามีคนหมั้นไส้ เลยไม่กล้าหันไปสบตาค่ะ555 เราเรียนอีกสองคาบก็พักเที่ยง พอพักเที่ยงเราก็ลงไปกินข้าวค่ะ เรากำลังไปซื้อน้ำ พอกำลังต่อแถวค่ะ ความซวยมาเยือน แพนค่ะมันยืนต่อแถวข้างหลังถัดจากเราไปสองคน เราคิดว่าเออก็ยังดีมีสองคนคั้นอยู่ คือไม่ได้เกรียดเขานะคะ แต่แบบรู้สึกว่าไม่อยากเจอประมาณนี้แหละ ซักพักยังไงไม่รู้2คนนั้นเดินออกไปจากแถวค่ะ อ้าวเอาแล้วไง คือนักเรียนโรงเรียนเราเยอะค่ะ แล้วร้านน้ำมี2ร้านคิดดูเอาค่ะทีนี่ว่าแถวจะขนาดไหน พอเค้ามาข้างหลังเราก็หวันๆแต่ก็ไม่คิดอะไร เราก็ต่อคิวต่อไปค่ะ แป้ปนึงก็มีผู้ชายกลุ่มนึงค่ะ น่าจะประมาณรุ่นพี่เรา วิ่งมาต่อแถวแบบพายุหมุนเลย แล้วคนข้างหลังก็ชนเรา

เรา:โอ้ย! (คือเราตัวเล็กค่ะตัวประมาณเท่าคอเค้า)
แพน: เฮ้ยยโทษๆ. แล้วก็หันไปว่ารุ่นพี่ข้างหลัง พี่คะทำอะไรระวังหน่อย
                 (หืมเมิงเป็นใครไปสั้งพี่เค้า คือแพนเป็นเด็กเก่า แล้วรุ่นพี่พึ่งเข้ามาปีที่แล้วค่ะรุ่นพี่ม.5.  พอบอกรุ่นพี่เสร็จก็ทำหน้าซีเรียสใส่เรา
เราก็ไม่กล้าสบตาม คิดในใจทำหน้าหาพ่__ ไม่รู้กลัวอ่ะไร555พอถึงคิวเรา
แพน: นี่เธอ สกิดเรา
เรา: ห๊ะ ตกใจมาก😨ค่ะนึกว่าไปทำไรมา
มีไรหรอ ถามไป
แพน: กินน้ำไรอ่ะ?
เรา: เห้ยมันถามทำไมว่ะ คิดในใจ
เอิม กินชาเขียว
แพน: หรอเหมื่อนกันเลย สั้งให้ด้วยดิ่
เรา: อ้าวอิดอกให้สั้งน้ำให้ (คิดในใจ)
ทำไมไม่สั้งเองง่ะ
แพน: หน่าๆ จะได้ไม่เสียเที่ยวไง
เรา: อ่างั้นได้ๆเดี๋ยวสั้งให้  พร้อมตะโกนค่ะ
ย่าพิตรเอาชาเขียว2แก้วค่ะ
พอเราสั้งเสร็จแพนก็เดินออกมาจากแถว
ค่ะ มายื่นข้างเรา เรายื้นน้ำให้
เรา:อ่ะ ได้ละ
แพน: ยิ้ม เฮ้ยพึงเคยเห็นมันยิ้ม ขอบใจ
นะ
เรา:อื่มๆ ยิ้มตอบไปนิดนึง
พอกำลังจะเดินกับโต๊ะ มันจับแขนเรา
เรา: มีไรป่ะ
แพน: ชื่อไรอ่ะ อยู่ห้องไหน
เรา: (มันจะทำไร) ชื่อแบม ห้อง3
แพน: อ๋อเราแพนห้อง2นะ ใกล้ๆกัน
เรา: อ๋อ (ใครถามว่ะ) งั้นเรากลับโต๊ะก่อนนะ
แพน: บายไว้เจอกัน
เรา:อืมๆ  
แล้วก็เดินกลับโต๊ะไป
พอเดินมาถึงโต๊ะ เพื่อนหันมามองเราพร้อมทุกคนต่อมเผือกแถบแตก
ขออนุญาติเเนะนำกลุ่มนะคะ เพื่อนในกลุ่มเรามี11คนค่ะ เวลาเดินไปไหนค่อนข้างอุ่นใจถ้าไปหมด แต่ส่วนใหญ่จะไปเป็น กลุ่มย้อยค่ะ ในกลุ่มมีกลุมย้อย2กลุ่มค่ะกลุ่มเราจะมี เเบม(เรา) ปุ้น เตย วิว นิ ค่ะนอกนั้นก็จะมี แคร์ แพรว หมิง อ้อน แอน ฟ้าง(ขอใช้เป็นนามสมมุติค่ะ) เราจะไปเป็นกลุ่มใหญ่ ตอนกลับบ้าน กินข้าว ไปเที่ยว วันเกิด กินนั้นกินนี่แหละค่ะ เข้าเรื่องต่อค่ะ
พอมาถึงโต๊ะ เพื่อนถามแทบไม่ทันค่ะ คนแรกแน่นอนอยู่แล้วค่ะ อิแพรว กับ อิแคร์เลยค่ะ อิสองคนนี้ปากไว
แพรว: แบมไปไหนมาว่ะ รู้นะทำไร
แคร์: เอห่านไปซื้อน้ำหรือไปผลิตน้ำฮ๊ะ
แพรว:โอ้ยแคร์เมิงนี้ไม่รู้เรื่องไรเล๊ย(เสียงสูง) ซื้อน้ำอ่ะแป้ปเดียว
แคร์: เอ้า ตูไม่ได้ขี้เผือกเหมื่อนเมิงนิตูจะรู้ได้ไง สรุปไปไหนมา
นิ: แหมแคร์ ไม่ค่อยขี้เผือกเลยนะคะ 🌹
เราหัวเราะค่ะไม่รู้จะพูดยังไง
ปุ้น: ว่าไงแบมฝอยมาเขาคุยไรกับเมิง🌹ไหนเมื่อเช้าบอกไม่ชอบ
เรา:โอ้ยไม่มีไรแค่ซื้อน้ำ แพนมันก็เลยถามชื่อเฉยๆ
นิ: แหมเอห่านตูยังไม่เคยได้สบตาเลย

นิ: แล้วเมิงเป็นใครเนี้ย
พวกเรา: 55555555
แคร์:เห้ยเมิง ไม่ธรรมดาแพนคุยด้วย
ปกติเนี้ยบจะตาย
เรา: แพนมันเป็นไรนักหนา ทำไมคน
ชอบจัง มันเสกของให้ได้ไง
เตย: เมิงอ่ะไม่รู้ไร แพนเป็นดาวโรงเรียน
เลยนะเว้ย คนชอบแทบทั้งโรงเรียน
เรา: รู้ละเอปุ้นบอก ตูไม่เห็นชอบเลย พวกเมิงอ่ะเวอร์ละ
วิว:เออ ตูจะคอยดูนะคะ น้องแบบผู้ห้าว
หาร
เรา: แน่นอนค่ะ5555
พวกเรา:555555555 แล้วก็กินข้าวกันจน
เสร็จ พวกเราก็ขึ่นห้องเรียน
เรียนๆๆๆเรียนวนไป
เรียนจนเลิกเรียนเราก็ลงมาที่รถ ลำลา
เพื่อนจนเสร็จเรากำลังจะกลับบ้าน
เรากดโทรศัพเล่นอยู่  รู้สึกเหมื่อนมีคนมา นั้งซ้อนรถ เราหันไปมองแบบงงๆ แพนค่ะ นางมานั้งซ้อนเราแบบหน้าตาเฉยมาก
แพน: กลับบ้านด้วยดิ่
เรา: ห๊ะ ได้ไงอ่ะเรารีบอ่ะ บ้านไม่ได้ไปทางเดียวกันนิ่
แพน: รู้ได้ไง แล้วบ้านอยู่ไหน?
เรา: เดาเอา ไม่บอกทำไมต้องบอกด้วย
แพน: อ้าวแล้วจะรู้ได้ไงว่าผ่านรึเปล่าบ้านยุไหนบอกมาเหอะน่า
เรา: เอิ่ม อยู่แถว....อ่ะ  (ง่ายป่ะล่า555)
แพน: เฮ้ยผ่านบ้านเราพอดี ไปส่งหน่อยนะ

เรา: แล้วรถแพนอ่ะ
แพน: ไม่ได้เอามาเมื่อเช้าพ่อมาส่งค่ะ
เรา:แหม่🌼พูดเพราะกับตูอีกนะ
  มาแค่นี้ก่อนนะคะ จะมีคนอ่านมั้ยน้อ หญิงกับหญิง ถ้ามีคนอ่าน เดี๋ยวมาต่อนะคะ