สวัสดีค่ะ ปัจจุบันจขกท.อายุ19ปีนะคะ เรียนปี1 ปกติที่บ้านค่อนข้างจะหัวโบราณและหวงเรามากๆ เพราะเราเป็นลูกคนเดียว(พ่อแม่ชอบพูดว่าเราหน้าตาดี แต่เราคิดว่าNoอ่ะ ช่วงนี้อ้วนขึ้นมาก-.-) ที่บ้านเลี้ยงเราประดุจไข่ในหินมาตลอด ไปรับส่งไปส่งเกือบตลอด ถ้าจะกลับเอง พ่อจะมารอรับป้ายรถเมล์เท่านั้น ไม่ให้กลับคนเดียว ต้องมีเพื่อนกลับด้วยเท่านั้นแม้จะกลางวันแสกๆก็ตาม ไม่ค่อยให้ไปไหนกับเพื่อน(กับญาติก็ไม่ค่อยให้) ขอไปไหนยากมาก กลับมืดสุดได้ไม่เกินหกโมง พ่อชอบแอบฟังเวลาเราโทรคุยกับเพื่อน แม่ก็ชอบมาชะเง้อดูเวลาเราเล่นคอมหรือเล่นมือถือ กลัวเราแอบคุยกับผู้มั้ง คือทุกวันนี้มีอิสระในชีวิตน้อยมากค่ะถ้าเทียบกับเพื่อนคนอื่น
ปัจจุบันข่าวในทีวี/นสพ.ก็ออกเยอะเหลือเกินเกี่ยวกับเตือนภัยวัยรุ่นหรือผู้หญิง อารมณ์แบบจี้ชิงทรัพย์ ฉุดกระชาก อุ้มขึ้นรถ ข่มขืน วางยา ล่อลวง รุมโทรม ล่วงละเมิดทางเพศ ฆ่าหมกป่า บลาๆๆๆ จริงๆก็เป็นเรื่องดีค่ะ ประชาชนจะได้รู้เท่าทันภัยสังคมในปัจจุบัน แต่อีกด้านนึงสำหรับเรามันเป็นอะไรที่ไม่ดีอย่างแรงค่ะ เพราะทุกทีที่พ่อแม่เราเห็นข่าว เค้าก็จะจับเรามานั่งสอนๆๆจนเราเนือยมาก บางทีสอนตอนกินข้าว เราหมดอารมณ์กินข้าวเลยบางที เบื่อมาก คือเรารู้ข่าวจากในโซเชียลก่อนหน้าพ่อแม่ด้วยซ้ำ เรารู้ทุกอย่างแล้วก็พยายามไม่ประมาทเวลาไปไหนมาไหนเสมอ เราพยายามอธิบายให้พ่อแม่ฟังแล้วว่าเราดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนั้น แต่พ่อแม่ก็ไม่คลายกังวลอยู่ดี แบบบางทีช่วงข่าวออกใหม่ๆ พ่อแทบไม่เป็นอันทำอะไร โทรเช็คเราเช้า สาย บ่าย เย็น เร่งให้เรากลับบ้านเร็ว พ่อก็จะไม่ให้กลับเอง จะไปรับเท่านั้น แล้วก็พูดสอนย้ำๆซ้ำๆเรื่องการระมัดระวังตัวจากภัยต่างๆจนเราแทบจะเป็นประสาทอยู่แล้ว ดีที่พ่อแม่ไม่เล่นโซเชียลไม่งั้นคงห่วงเราหนักกว่านี้มาก เราควรทำไงดีคะให้พ่อแม่ลดความเป็นห่วงและลดความกังวลลงบ้าง?
ฝากถึงรายการข่าวและนสพ.ทุกฉบับนะคะ ออกข่าวก็พิจารณาไต่ตรองด้วยนะคะ นำเสนอข่าวให้พอดีพอเหมาะทั้งในเนื้อหาและความถี่ในการนำเสนอ ไม่ใช่ตีข่าวเขียนข่าวซะแบบน่ากลัวเกินเหตุ สงสารหัวอกผู้ปกครองที่เค้าเป็นห่วงลูกบ้างเถอะค่ะ แง้.
ข่าวเตือนภัยสำหรับผู้หญิง ดาบสองคมที่ชวนปวดหัวสำหรับเรา...
ปัจจุบันข่าวในทีวี/นสพ.ก็ออกเยอะเหลือเกินเกี่ยวกับเตือนภัยวัยรุ่นหรือผู้หญิง อารมณ์แบบจี้ชิงทรัพย์ ฉุดกระชาก อุ้มขึ้นรถ ข่มขืน วางยา ล่อลวง รุมโทรม ล่วงละเมิดทางเพศ ฆ่าหมกป่า บลาๆๆๆ จริงๆก็เป็นเรื่องดีค่ะ ประชาชนจะได้รู้เท่าทันภัยสังคมในปัจจุบัน แต่อีกด้านนึงสำหรับเรามันเป็นอะไรที่ไม่ดีอย่างแรงค่ะ เพราะทุกทีที่พ่อแม่เราเห็นข่าว เค้าก็จะจับเรามานั่งสอนๆๆจนเราเนือยมาก บางทีสอนตอนกินข้าว เราหมดอารมณ์กินข้าวเลยบางที เบื่อมาก คือเรารู้ข่าวจากในโซเชียลก่อนหน้าพ่อแม่ด้วยซ้ำ เรารู้ทุกอย่างแล้วก็พยายามไม่ประมาทเวลาไปไหนมาไหนเสมอ เราพยายามอธิบายให้พ่อแม่ฟังแล้วว่าเราดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนั้น แต่พ่อแม่ก็ไม่คลายกังวลอยู่ดี แบบบางทีช่วงข่าวออกใหม่ๆ พ่อแทบไม่เป็นอันทำอะไร โทรเช็คเราเช้า สาย บ่าย เย็น เร่งให้เรากลับบ้านเร็ว พ่อก็จะไม่ให้กลับเอง จะไปรับเท่านั้น แล้วก็พูดสอนย้ำๆซ้ำๆเรื่องการระมัดระวังตัวจากภัยต่างๆจนเราแทบจะเป็นประสาทอยู่แล้ว ดีที่พ่อแม่ไม่เล่นโซเชียลไม่งั้นคงห่วงเราหนักกว่านี้มาก เราควรทำไงดีคะให้พ่อแม่ลดความเป็นห่วงและลดความกังวลลงบ้าง?
ฝากถึงรายการข่าวและนสพ.ทุกฉบับนะคะ ออกข่าวก็พิจารณาไต่ตรองด้วยนะคะ นำเสนอข่าวให้พอดีพอเหมาะทั้งในเนื้อหาและความถี่ในการนำเสนอ ไม่ใช่ตีข่าวเขียนข่าวซะแบบน่ากลัวเกินเหตุ สงสารหัวอกผู้ปกครองที่เค้าเป็นห่วงลูกบ้างเถอะค่ะ แง้.