เรามีเจ้านายที่ชอบละลาบละล้วง เรื่องส่วนตัว ชอบตำหนิต่อหน้าเด็ก เเละเพื่อนร่วมงาน ตั้งเเต่มะเช้าละ เราเช็ดโต๊ะให้เเก เเกก็ยื่นจ้องเรา เราทำเป็นไม่เห็น เเกก็ยื่นนิ่งมอง เเกถามว่าให้เอาผ้าผืนไหนเช็ด คือเเกจะให้ให้เอาผ้าเเห้งชุบน้ำผ้าเก็บฝุ่น เเต่เราเห็นโต๊ะมันเขรอะกว่าจะเอาผ้าเเห้งเช็ด เลยกะจะเอาผ้าชุบน้ำเช็ด พอเเห้งค่อยเอาน้ำยาเช็ดต่อ เเล้วเรื่องมะกี้ เเกกินข้าวกลางวัน ใกล้ๆโต๊ะกินข้าว เราวาง กระเป๋า เเละกับข้าวกลางวันเราไว้ เเกกินก่อน เรามากินทีหลัง เรามองเเว๊บเเรกรู้ทันทีว่าเราไม่ได้วางไว้เเบบนี้ เราเข้าครัวจะกินยังไม่ถึงนาที เเกเข้ามาห้องครัวทำท่าล้างมือ เเล้วทำหน้สเหมือนปวดขี้ ว่าเนี่ยชอบกินเเบบนี้หรอ (กับข้าวคือ หมูสามชั้นนึ่ง จิ้มซีอิ๋ว ซึ่งเราไม่ได้กินทุกวันไง) ชอบหรอ คือเราก็เฉยนะ ให้เเกคิดได้เอง ว่าสมควรถามหรอ เเล้วทำไมเเกถึงรู้ว่าเราเอาไรมากิน ถ้าเเกไม่มาค้น??? เเกก็ถามๆๆๆ โดยใช้อำนาจเจ้านาย บอกตอบสิๆ เราเลยบอกกินได้หมด ลึกๆในใจอยากบอก เ-สื-อ-ก
เเกเคยถามถึงเงินบำนาญของยายเเฟนเราว่าได้เท่าไหร่ เเต่เราไม่ได้บอก บอกว่าไม่รู้ (คือเค้ารู้จัก เเบบเเค่รู้จักนะ เพราะที่บ้านเเฟนเป็นข้าราชการครูทั้งหมด)