สวัสดีค่ะ
ปีนี้เราอายุ 27 ปี กำลังจะแต่งงานปีหน้า
แต่เรามีปมในใจตั้งแต่เด็ก ที่ทำให้เรารู้สึกผิดมาตลอดชีวิตที่ผ่านมา เมื่อนึกถึงมัน
ความรู้สึกนี้ มันขัดขวางความสุขในการจะเป็นเจ้าสาวของเรา ขัดขวางความสุขในชีวิตของเรา เมื่อนึกถึงมัน
เมื่อ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้นเราอยู่แค่ชั้นประถมต้น
บ้านเราอยู่นอกเมือง เพื่อนบ้านไปมาหาสู่กันตลอด
ตามวิถีชนบท ระแวกบ้านมีแต่เครือญาติและเพื่อนบ้านที่สนิทสนม
จำได้ว่าบ้านฝั่งขวามือ มีคนแก่ที่อยู่กับลูกสาวอีกคนนึง
แต่แกมีลูกชายอีกคนซึ่งอยู่ที่อื่น ขอใช้สรรพนาม ว่า "มัน"
ตอนนั้น มัน อายุ 30 กว่าๆ
มันจะกลับมาบ้านแทบจะทุกอาทิตย์
พ่อกับแม่เราก็สนิทกับมันมาก
มันเข้านอกออกในบ้านเราได้ตลอด
แต่พ่อแม่เราก็ไม่เคยปล่อยเราอยู่ลำพังกับใครนะคะ
ไม่เคยฝากใครเลี้ยง ต่อให้สนิทแค่ไหน
ตอนนั้นเหตุการณ์มันเริ่มจาก
มันมาหาพ่อแม่เราที่บ้าน มานั่งกินข้าว นั่งคุยเล่นเหมือนทุกครั้ง มันใจดีมาก
แต่สักพัก มีคนมาหาพ่อกับแม่หน้าบ้าน
พ่อกับแม่เราแค่เดินออกไปหน้าบ้านไม่กี่นาที
ระหว่างนั้น มันมาลูบคลำบริเวณช่วงล่างเรา
เหตุการณ์เกิดขึ้นหลายครั้ง เกิดขึ้นทุกครั้งที่มันกลับมาบ้าน หนักขึ้นเรื่อยๆ
จากแค่ลูบคลำภายนอก มันเริ่มมาลูบคลำภายใน
มันอาศัยช่วงเวลาไม่กี่นาที ที่พ่อแม่เราเผลอ
บางทีแค่แม่ไปทำกับข้าวในครัว พ่อไปอาบน้ำ
มันก็ทำแบบนั้นทุกครั้ง
เราเกลียดตัวเอง
ที่ตอนนั้นเราไม่เคยขัดขืนสักครั้ง
เรากลับชอบและรู้สึกดีกับสิ่งที่มันทำ
พอโตขึ้นมา นึกถึงทีไร เราขยะแขยงตัวเอง
เกลียดตัวเอง ทำไมเรายอม...
นึกถึงทีไร รู้สึกโลกมันหยุด
รู้สึกว่าตัวเองทำความผิดเอาไว้ เป็นความผิดที่ใหญ่มาก
โทษตัวเองมาตลอด
จะบอกใครก็ไม่ได้ จะลบมันออกจากหัวก็ไม่ได้
มันเป็นตราบาปในชีวิตเรา...
เราไม่ใช่โดนแค่กับมัน
ตอนเด็กๆ เวลาไปบ้านย่า จะมีหลานพ่อคนนึงเป็นผู้หญิง ใช้ชื่อว่า พี่นวล
ตอนนั้นพี่นวลน่าจะอายุ 10 ปลายๆ ใกล้ๆ 20
เราเล่นกันบ่อย พ่อแม่ก็ไว้ใจเพราะผู้หญิงเหมือนกัน
แต่ไม่ใช่เลย พี่นวลล่วงละเมิดเราทุกครั้ง...
ปัจจุบันเรามาทำงานต่างจังหวัด กลับบ้านปีละไม่กี่ครั้ง
เวลากลับไปเจอ มัน เราจะหลบหน้าทุกครั้ง
เห็นหน้า มัน ทีไร ความรู้สึกขยะแขยงตัวเองมันกลับมาซ้ำๆ ตอนนี้มันมีเมีย มีลูก เพราะมันไปข่มขืนเค้า
เราเพิ่งมารู้ตอนหลัง ไม่ใช่แค่เราที่โดน ยังมีลูกพี่ลูกน้องเราก็โดน แต่เราไม่ได้เล่าเรื่องของเราให้เค้าฟัง
ตอนนี้เวลากลับบ้านเจอพี่นวล แกมีครอบครัว มีลูกแล้ว
เค้าทักทายเราปกติ เหมือนในชีวิตไม่เคยมีเรื่องนั้นเกิดขึ้น
เค้าคงคิดว่าเราจำไม่ได้ เพราะตอนนั้นเราเด็กมาก
แต่เราจำได้ทุกอย่าง
เราควรทำยังไงถึงจะบรรเทาความเจ็บในใจได้
ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นตอนเด็ก
เราจำได้หมด มันเป็นสิ่งที่เราลบจากใจไม่ได้
ความผิดนี้...เราทำใจแต่งงานไม่ได้
รู้สึกตัวเองน่าขยะแขยงที่สุด
ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง เราอาย
พยายามคิดบวก แต่นึกถึงเรื่องนี้ทีไร มันทำไม่ได้
ไม่กล้าไปพบจิตแพทย์หรืออะไร
กลัวเจอคนรู้จัก กลัวคนใกล้ตัวจะรู้เรื่องนี้ กลัวไปหมด
ช่วยแนะนำเราที...
และเราอยากเตือนพ่อแแม่ทุกคน
ที่กำลังมีลูกในวัยนี้
ถ้าคุณเผลอแค่แปบเดียว แล้วมีอะไรเกิดขึ้น
ความทรงจำนั้นมันจะติดตัวเด็กไปตลอดชีวิต
เคยโดนล่วงละเมิดทางเพศตอนเด็ก..ตราบาปนี้..ลบยังไง
ปีนี้เราอายุ 27 ปี กำลังจะแต่งงานปีหน้า
แต่เรามีปมในใจตั้งแต่เด็ก ที่ทำให้เรารู้สึกผิดมาตลอดชีวิตที่ผ่านมา เมื่อนึกถึงมัน
ความรู้สึกนี้ มันขัดขวางความสุขในการจะเป็นเจ้าสาวของเรา ขัดขวางความสุขในชีวิตของเรา เมื่อนึกถึงมัน
เมื่อ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้นเราอยู่แค่ชั้นประถมต้น
บ้านเราอยู่นอกเมือง เพื่อนบ้านไปมาหาสู่กันตลอด
ตามวิถีชนบท ระแวกบ้านมีแต่เครือญาติและเพื่อนบ้านที่สนิทสนม
จำได้ว่าบ้านฝั่งขวามือ มีคนแก่ที่อยู่กับลูกสาวอีกคนนึง
แต่แกมีลูกชายอีกคนซึ่งอยู่ที่อื่น ขอใช้สรรพนาม ว่า "มัน"
ตอนนั้น มัน อายุ 30 กว่าๆ
มันจะกลับมาบ้านแทบจะทุกอาทิตย์
พ่อกับแม่เราก็สนิทกับมันมาก
มันเข้านอกออกในบ้านเราได้ตลอด
แต่พ่อแม่เราก็ไม่เคยปล่อยเราอยู่ลำพังกับใครนะคะ
ไม่เคยฝากใครเลี้ยง ต่อให้สนิทแค่ไหน
ตอนนั้นเหตุการณ์มันเริ่มจาก
มันมาหาพ่อแม่เราที่บ้าน มานั่งกินข้าว นั่งคุยเล่นเหมือนทุกครั้ง มันใจดีมาก
แต่สักพัก มีคนมาหาพ่อกับแม่หน้าบ้าน
พ่อกับแม่เราแค่เดินออกไปหน้าบ้านไม่กี่นาที
ระหว่างนั้น มันมาลูบคลำบริเวณช่วงล่างเรา
เหตุการณ์เกิดขึ้นหลายครั้ง เกิดขึ้นทุกครั้งที่มันกลับมาบ้าน หนักขึ้นเรื่อยๆ
จากแค่ลูบคลำภายนอก มันเริ่มมาลูบคลำภายใน
มันอาศัยช่วงเวลาไม่กี่นาที ที่พ่อแม่เราเผลอ
บางทีแค่แม่ไปทำกับข้าวในครัว พ่อไปอาบน้ำ
มันก็ทำแบบนั้นทุกครั้ง
เราเกลียดตัวเอง
ที่ตอนนั้นเราไม่เคยขัดขืนสักครั้ง
เรากลับชอบและรู้สึกดีกับสิ่งที่มันทำ
พอโตขึ้นมา นึกถึงทีไร เราขยะแขยงตัวเอง
เกลียดตัวเอง ทำไมเรายอม...
นึกถึงทีไร รู้สึกโลกมันหยุด
รู้สึกว่าตัวเองทำความผิดเอาไว้ เป็นความผิดที่ใหญ่มาก
โทษตัวเองมาตลอด
จะบอกใครก็ไม่ได้ จะลบมันออกจากหัวก็ไม่ได้
มันเป็นตราบาปในชีวิตเรา...
เราไม่ใช่โดนแค่กับมัน
ตอนเด็กๆ เวลาไปบ้านย่า จะมีหลานพ่อคนนึงเป็นผู้หญิง ใช้ชื่อว่า พี่นวล
ตอนนั้นพี่นวลน่าจะอายุ 10 ปลายๆ ใกล้ๆ 20
เราเล่นกันบ่อย พ่อแม่ก็ไว้ใจเพราะผู้หญิงเหมือนกัน
แต่ไม่ใช่เลย พี่นวลล่วงละเมิดเราทุกครั้ง...
ปัจจุบันเรามาทำงานต่างจังหวัด กลับบ้านปีละไม่กี่ครั้ง
เวลากลับไปเจอ มัน เราจะหลบหน้าทุกครั้ง
เห็นหน้า มัน ทีไร ความรู้สึกขยะแขยงตัวเองมันกลับมาซ้ำๆ ตอนนี้มันมีเมีย มีลูก เพราะมันไปข่มขืนเค้า
เราเพิ่งมารู้ตอนหลัง ไม่ใช่แค่เราที่โดน ยังมีลูกพี่ลูกน้องเราก็โดน แต่เราไม่ได้เล่าเรื่องของเราให้เค้าฟัง
ตอนนี้เวลากลับบ้านเจอพี่นวล แกมีครอบครัว มีลูกแล้ว
เค้าทักทายเราปกติ เหมือนในชีวิตไม่เคยมีเรื่องนั้นเกิดขึ้น
เค้าคงคิดว่าเราจำไม่ได้ เพราะตอนนั้นเราเด็กมาก
แต่เราจำได้ทุกอย่าง
เราควรทำยังไงถึงจะบรรเทาความเจ็บในใจได้
ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นตอนเด็ก
เราจำได้หมด มันเป็นสิ่งที่เราลบจากใจไม่ได้
ความผิดนี้...เราทำใจแต่งงานไม่ได้
รู้สึกตัวเองน่าขยะแขยงที่สุด
ไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง เราอาย
พยายามคิดบวก แต่นึกถึงเรื่องนี้ทีไร มันทำไม่ได้
ไม่กล้าไปพบจิตแพทย์หรืออะไร
กลัวเจอคนรู้จัก กลัวคนใกล้ตัวจะรู้เรื่องนี้ กลัวไปหมด
ช่วยแนะนำเราที...
และเราอยากเตือนพ่อแแม่ทุกคน
ที่กำลังมีลูกในวัยนี้
ถ้าคุณเผลอแค่แปบเดียว แล้วมีอะไรเกิดขึ้น
ความทรงจำนั้นมันจะติดตัวเด็กไปตลอดชีวิต