อ่านให้จบนะค่ะ เลิกคุยกันแบบไม่ค่อยจะดีสักเท่าไร

สวัสดีค่ะ (ขอไม่บอกชื่อตนเองนะค่ะ) เริ่มเลยนะค่ะ คือ เราเรียนอยู่โรงเรียนในตัวเมืองลพบุรี ส่วนคนที่เราชอบก็เรียนอยู่ใน รร.เดียวกันนี่แหละค่ะเขาอยู่ห้องชายล้วน ส่วนเราอยู่ห้องปกตินี่แหละค่ะ เล่าตั้งแต่เริ่มเรยนะค่ะ เราไปไลค์โพสต์บนเฟสบุ๊คส่วนตัวของเขาให้เขาตลอดๆเรยค่ะ แต่เขาก็ไม่เคยไลค์กลับ จนมีวันนึงเขามาไลค์ให้เราค่ะทุกโพสต์ค่ะไลค์ทุกวันเหมือนกะที่เราทำค่ะสักอาทิตย์นึงน่าจะได้ วันนั้นเป็นวันพุธค่ะ ตอน5โมงเย็นกว่าๆเขาออนเฟสและเขาก็มาไลค์ให้เราตามปกติแต่เราไม่ไลค์ให้เขาค่ะเราทักแชทเรยค่ะ55555555555555และหลังจากนั้นเราก็ถามนู้นนี่นั้นเยอะเรยค่ะและเขาก็โทรมาแต่เราไม่เคยรับสายเรยค่ะ (คิดในใจเป็นแบบนี้คงคุยกันไม่ถึง7วันแน่นอน)และก็คุยกันต่อค่ะเขาก็เปลี่ยนสีแชทเปลี่ยนอิโมจิเราก็โอเคนะแต่ก็ไม่คิดไรก็คุยต่อจนมาถึงวันที่ไม่คาดคิดค่ะ เขาไม่ตอบแชทเรา 3 วัน เราก็ทักเขาตลอดเรยค่ะ และพอตอนพัก เราก็ตัดสินใจลบสีแชทอีโมจิออกหมดเรยค่ะและพอเย็นๆเขาก็ตอบค่ะ ว่าเข้า..มาคือเราก็เขาใจค่ะก็ไม่ว่าไรและเขาก็เปลี่ยนสีแชทตั้งอิโมจิ คุยกันได้พักนึงก็ไม่ตอบเราอีกเรยค่ะ ถามว่างงไหมก็งงนะ55555555 เราเคยถามเขาค่ะว่าชอบผู้แบบไหน เขาก็ตอบเราค่ะ ว่าชอบตัวเล็กๆคือเราก็เริ่มไม่ชอบแล้ว55555เพราะเราไม่สวยเรยค่ะ (เรารู้ตัวแล้วว่าเขารู้ว่าเราเป็นใครก็เริ่มไม่ชอบแล้ว) และหลังจากนั้นมาวันนึง อ.ปกครองก็เรียก ม.3ลงไปกลางโดมค่ะให้เข้าแถวเราก็ สาธุดังๆเรย ขออย่าให้ห้องของเขามานั่งข้างเราๆๆๆๆๆนั่งบ่นไปสักพักค่ะ แต่สุดท้ายค่ะห้องเขาเดินมาเราโคตรตื่นเต้นเรยค่ะแต่ผลสุดท้ายโชคก็ช่วยค่ะห้องเขาโดนเรียกและก็ห้องอื่นมาแทนเราก็ดีใจเรยสิค่ะ แต่ยังไม่จบค่ะ เขาได้นั่งอยู่แถวเสาของโดมค่ะเสาต้นที่3เรานั่งตงกลางระหว่าง3กับ4แต่อยู่คนล้ะแถวห่างกันประมาณ 7 แถวได้ค่ะ และมีอยู่ช่วงนึงค่ะที่มุมมาประจบเรยค่ะเราหันหน้าไปทางเขาพอดีเรยค่ะ บ๊ะะะะะะะะะะะะะะะ เต็มๆและเพื่อนของเขาก็พูดชื่อเราออกว่า อี(และก็ตามด้วยชื่อเรา)คือหลังจากนั้นเราก็ไม่ชอบเรยค่ะ ส่วนตัวเราคิดนะว่าพวกเพื่อนเขานินทาเราแรงมาก จนเวลาผ่านใกล้จะปิดเทอมแรก เราก็ยังชอบอยู่นะ5555 วันนึงตอนเช้าเรายืนรอเพื่อนอยู่ที่ฮอนค่ะเราก็เล่นกะเพื่อนตามปกติค่ะและเราก็หันไปพอดีกะหน้าเขาเรยค่ะยืนคุยกะเพื่อนกลุ่มข้างๆ เราเผลอหลุดปากไปว่า อร๊ายยยยยยยย(และก็ชื่อของเขา)ดังมากและเขาก็ยิ้มส่วนเรารีบหันหน้าหนีเรยค่ะ และเราก็เดินปาดหน้าเขาแบบไม่สนใครๆเรยรีบเข้า รร  และหลังจากนั้นมาก็ต่างคนต่างอยู่ จนเทอม2  เราเจอเขาบ่อยนะตอนเขาปล่อยให้ขึ้นห้องเราก็ชอบไปยืนดูเขาเล่นบอล (แต่วันนั้นโชคดีค่ะไปเจอพอดี) ก็ดูไปยิ้มไปค่ะ55555ความสุขชอบแบบปลงๆค่ะ (ในสายตาของเขาเราคือตัวประหลาดค่ะเพื่อนๆเขาชอบมองเราแบบไงไม่รู้อ้ะแต่ในทางร้ายแน่นอน) เมื่อวันพุธที่ผ่านมาเรารอเรียนพละหน้าห้องน้ำนั่งเล่นกันและห้องพวงเขาก็ลงมาเราก็ไม่ได้อะไรแล้วค่ะเฉยๆแต่คือเพื่อนๆเขาเห็นพวกเราอยู่ตรงนั้นเขาก็รีบไปอีกทางเรยค่ะ และหลังจากเลิกเรียนเราไปซื้อของทำงานกลุ่มและต้องเดินมาขึ้นรถแถวๆตลาดมโนราเราก็เดินปกติค่ะเพลินๆคนเดียวและเราก็หันหน้าไปตรงซอยเล็กๆ บ๊ะะะะะะเรยค่ะพวกคนที่เราชอบเรยค่ะ และเพื่อนก็มาพูดออกมา มองหน้าไม เราก็ไม่สนใจไร และพวกนั้นก็พูดไรไม่รู้เราก็เดินไปต่อและพอพวกเขาขึ้นรถไปไหนกันก็ไม่รู้และพวกเขาก็มองเราค่ะ
เราอยากรู้ค่ะว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้เราไม่เข้าใจ

คนไม่สวยไม่ผอมไม่น่ารักไม่ได้ใช่ Iphone ผิดใช่ไหม?

และเราก็เริ่มเปลี่ยนตัวเองค่ะเริ่มลดน้ำหนักอย่างจริงจังเริ่มหาวิธีให้ตัวขาวกว่านี้เราอย่างมีวันนั้นนะที่จะได้เดินคู่กะแก (หรือแค่ฝันไป)

ปล.ถ้าอะไรเสียๆหายๆเราก็ขอโทษไว้นะที่นี้