By มาร์ตี้ แม็คฟราย
หนังไทยเรื่องใหม่ที่เป็นการร่วมทุนสร้างจากเกาหลีอย่าง ซีเจเมเจอร์ ค่ายหนังยักษ์ใหญ่ของเกาหลีใต้และสตูดิโออย่าง ทรานฟอร์เมชั่น ฟิลม์ในประเทศไทย โดยการนำหนังเกาหลีเรื่อง Miss Granny มาสร้างใหม่ และได้ดารารุ่นเล็กรุ่นใหญ่ที่สามารถเรียกแขกได้อย่างดี เช่น ใหม่ ดาวิกา เจเจ กฤษณภูมิ และก้อง สหรัถ ทำให้หนัง (ที่ดูเหมือนจะเล็ก) เรื่องนี้เริ่มไม่เล็กอย่างที่คิดเสียแล้ว ประกอบกับช่วง2 วันก่อนที่หนังใกล้จะเข้า ก็พบว่ามีกระแสมาบอกถึงคุณงามความดีของหนัง ในทำนองที่ว่า “หนังเรื่องนี้มีอะไรดีกว่าที่คุณเห็นนะ” อย่ากระนั้นเลย ขอไปลองของเสียหน่อย

ในตอนแรกที่เข้าไปดูก็คิดว่าขอแค่หนังดูสนุกและทำให้เราหัวเราะบ้างได้ก็พอใจแล้ว แต่ผลที่ออกมา เรากลับได้กำไรมากกว่าที่เราคิดไว้มากนัก

หนังเป็นเรื่องของ ปาน คุณย่าที่ทั้งดื้อและปากจัด ที่ในวันหนึ่งพบว่าครอบครัวของเธอกำลังจะส่งเธอไปอยู่บ้านพักคนชรา เหตุเพราะนิสัยของเธอเองที่ทำให้คนในบ้านอยู่ด้วยลำบาก ด้วยความผิดหวัง ย่าปานได้เดินไปเรื่อยเปื่อยจนไปพบร้านถ่ายรูปเก่าแห่งหนึ่ง จึงตัดสินใจเข้าไปถ่ายรูปด้วยความคิดที่ว่านี่อาจจะเป็นรูปสุดท้ายในชีวิต และเรื่องราวมหัศจรรย์ในเกิดขึ้น เมื่อถ่ายรูปแล้ว ย่าปาน ก็กลายสภาพย้อนวัยเป็นสาวสะพรั่งในวัย 20 แทนเสียอย่างนั้น หลังจากนั้นชีวิตยายปานก็เปลี่ยนไป เมื่อเธอคิดว่าเธอได้รับโอกาสที่จะกลับไปเป็นสาวอีกครั้ง ได้มีชีวิตอิสระ และทำตามความฝันคือการเป็นนักร้อง โดยได้ไปเป็นนักร้องนำให้กับวงดนตรีของหลานชาย และได้พบกับ นัท โปรดิวเซอร์ค่ายเพลงที่ทำให้หัวใจปานรู้สึกหวั่นไหวอีกครั้ง

โปรดักชั่นที่ไม่อายใคร
ก่อนอื่นคงต้องพูดถึงด้านโปรดักชั่นของหนังก่อน ที่เมื่อไปดูแล้ว ได้พบว่านี่ไม่ใช่หนังเล็ก ๆตามที่คิดไว้จริง ๆเพราะหนังมีโปรดักชั่นด้านภาพ การตัดต่อ และคุณภาพรายละเอียดต่าง ๆของฉากในแบบหนังที่มีคุณภาพเกินกว่าที่คาดไว้เยอะ เรียกได้ว่าเกินหน้าเกินตาหนังไทยเรื่องอื่นหลาย ๆเรื่องเสียด้วยซ้ำไป เรียกได้ว่าได้ระดับบริษัทหนังเกาหลีเจ้าของลิขสิทธิ์หนังต้นฉบับมาคุมงานเอง จึงได้ระดับโปรดักชั่นที่มีคุณภาพสากลอย่างที่เห็นกัน

การกำกับหนังใหญ่เรื่องแรกของ อารยะ สุริหาร
เท่าที่ทราบข้อมูลมาพบว่าผู้กำกับหน้าใหม่คนนี้คือผู้กำกับหนังโฆษณาที่ผันตัวมาทำหนังใหญ่เป็นเรื่องแรก ซึ่งต้องบอกได้เลยว่าสอบผ่านฉลุย โดยเฉพาะจากเรื่องโปรดักชั่นที่ได้กล่าวไปแล้ว ในแง่การเล่าเรื่องเขาก็ทำได้ดีตามที่หนังแนวนี้ควรจะเป็น ที่ทั้งดูสนุก ตลก และมีแง่มุมให้ได้ซึ้งกัน แต่ข้อเสียก็มีให้เห็นกันอยู่บ้าง คือในแง่ของวิธีการกำกับแบบหนังโฆษณาที่ติดมาเยอะไปหน่อย เพราะหนังเรื่องนี้มีหลายจังหวะที่ดูเป็นหนังโฆษณาเกินไป ทั้งในซีนตลกหลาย ๆฉาก ที่มีการตัดต่อและการแสดงที่ดูแปลกไป สำหรับในบางฉากก็เหมาะ แต่ในบางฉากก็ไม่เหมาะ เพราะทำให้อารมณ์หนังสะดุดและดูไม่เข้ากันเท่าไร เช่นเดียวกับซีนดราม่า ที่ก็เป็นปัญหาในแง่ของการเล่าเรื่อง เพราะจังหวะตัดต่อ ใส่เสียงประกอบ ร้อยเรียงกันเหมือนเป็นหนังโฆษณาไทยประกันชีวิตยังไงอย่างงั้น แต่ทั้งหมดเป็นเพียงแต่ข้อเสียในบางประการเท่านั้น เพราะโดยรวมของหนังนั้น มีความดีงามมากกว่าข้อเสียเหล่านี้

บทภาพยนตร์
ในเรื่องของบทภาพยนตร์ หากจะให้เครดิต ก็คงต้องให้เครดิตกับผู้กำกับเจ้าของหนังต้นฉบับ ที่เขียนเอาไว้ดีอยู่แล้ว แต่เมื่อต้องมาดัดแปลงให้เป็นหนังไทย แน่นอนว่าเราต้องให้เครดิตกับผู้ดัดแปลงบทหนังด้วยเช่นกัน เพราะหนังเรื่องนี้มีเรื่องราวและประเด็นของผู้สูงอายุ ที่น่าสนใจมากมายหลายประเด็น โดยเฉพาะตัวละครย่าปาน ที่มีการวางแคแรกเตอร์ ที่มาที่ไปของตัวละครนี้ดีมาก ทุกอย่างมีเหตุผลรองรับในการเป็นยายปาน ทั้งนิสัยดื้อ ปากคอเราะร้าย ลักษณะนิสัยทั้งหมดนี้หากดูจบแล้วเราจะเข้าใจตัวละครนี้ ว่าอะไรที่ทำให้หญิงวัยไม้ใกล้ฝั่งเป็นคนแบบนี้ เธอพบเจออะไรมา เธอต้องฝ่าฟันอะไร หนังเก็บประเด็นเหล่านี้ได้ครบถ้วน นอกจากนั้นมันอาจทำให้เรามองผู้สูงอายุท่านอื่นด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่เป็นจุดเด่นมาก ๆของหนัง เพราะคนดูจะเข้าใจตัวละคร และเกิดความรู้สึกรักตัวละครตัวนี้ ซึ่งนี่มาจากการวางรายละเอียดตัวละครที่ดี

นอกจากนั้นหนังยังเห็บรายละเอียดด้านลักษณะนิสัยของคนแก่ได้อย่างน่าชื่นชมอีกด้วย เช่นในฉากที่ ปานในร่างสาวเข้าไปในห้องนอนของหลานชายกับเพื่อน ๆ สิ่งแรกที่ปานทำคือเก็บเสื้อและผ้าอะไรต่อมิอะไรที่กองอยู่บนเตียงมาพับให้เรียบร้อย การกระทำเหล่านี้เป็นการกระทำที่คนแก่ทุกคนทำกัน เหมือนเป็นสัญชาตญาณของคนวัยนี้ที่เห็นอะไรรกเป็นต้องจัดให้เข้าที่เข้าทาง น่าชื่นชมมากที่รายละเอียดเล็ก ๆน้อย ๆเหล่านี้ หนังสามารถเก็บได้หมด

ดาวิกา โฮร์เน่
หนังเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงฝีมือการแสดงของ ใหม่ ดาวิกา ให้ได้เห็นอีกครั้ง ว่าเธอคือนักแสดงหญิงที่มีฝีมือการแสดงหนังเป็นอันดับต้น ๆของประเทศไทย ที่ไม่ได้มีดีแค่หน้าตา แม้ว่าเราอาจไม่ได้ตกตะลึงเหมือนกับตอนที่เราดู หมออิม ในหนังฟรีแลนซ์ (ที่ส่งให้เธอคว้ารางวัลสุพรรณหงส์ได้สำเร็จ) แต่กับหนังเรื่องนี้ก็ไม่ใช่บทบาทที่แสดงกันง่าย ๆ

เพราะตัวละคร ย่าปาน ในช่วงแรกคือคุณยายที่รับบทโดย นีรนุช ปัทมสูต แล้วค่อยเปลี่ยนเป็น ดาวิกา ในภายหลัง นั้นหมายถึง ตัวละครนี้มีแคแรกเตอร์และการแสดงที่ชัดเจนอยู่แล้ว ลักษณะนิสัย วิธีการพูด ท่าทางการพูด น้ำเสียง คือมีต้นแบบที่ชัดเจนมาก (ที่ต้องบอกว่าคุณ นีรนุช ปัทมสูต ก็เล่นไว้ดีมาก) ดังนั้นการที่ ดาวิกา ต้องมาเล่นให้คนดูรู้สึกว่า เรากำลังดูคุณย่าปากจัดคนเมื่อกี้อยู่ แม้จะอยู่ในร่างสาวแล้วก็ตาม แต่ต้องเป็นคุณย่าคนเดิม นี่จึงเป็นการแสดงที่ยาก แต่ดาวิกาก็ทำได้ดี จนคนดูไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจ และเชื่อว่านี่คือคุณยายคนเดิมนี่แหละ แต่อยู่ในร่างสาว ที่นอกจากจะเป็นย่าปานเหมือนเดิมแล้ว ดาวิกายังใส่เสน่ห์ความน่ารักส่วนตัวลงไปมากกว่าหนังเรื่องอื่น ๆที่เคยเล่นมาอีกด้วย

นอกจากนั้นยังมีซีนดราม่า ที่ดาวิกาก็ทำได้ดี และทราบมาว่าหลายคนถึงขนาดแอบปาดน้ำตา เพราะตีบทแตกกับการแสดงซีนดราม่าของเธอ

แม้หน้าหนังจะโปรโมตว่านี่คือหนังตลก แต่เนื้อแท้ของเรื่องราวมันคือหนังครอบครัวชั้นดี ที่มีเรื่องราวและแง่มุมที่น่าสนใจและให้ข้อคิดมากมาย

นี่หนังที่ครบรส ดูสนุกและมีเรื่องราวที่ดี จึงเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย หากใครจะมองข้ามหนังไทยเรื่องนี้ไป .

ขอบคุณภาพจาก Fanpang FB 20 ใหม่ ยูเทิร์นวัย หัวใจรีเทิร์น

หากอ่านแล้วชอบ ติดตามบทความจากภาพยนตร์เรื่องอื่น ๆได้ที่ https://www.facebook.com/thelastseatsontheleft นะครับ