สวัสดีอีกครั้งค่ะ เพื่อน ๆ ทุกคน หายไปเป็นเดือนเลยเพราะว่าจำรหัสผ่านไม่ได้ อยู่ดี ๆ ลองกดเข้ามาอีกที เข้าได้ซะงั้น
ไม่รู้ว่าจะยังมีคนติดตามอ่านเรื่องที่เราเล่าอยู่ไหม แต่เราก็จะเล่า เพราะเรามานั่งย้อนอ่านเรื่องของตัวเองแล้วเพลินดี
เมื่อไม่นานมานี้ เราได้ไปเที่ยวภาคอิสานกับพ่อ แม่ ส่วนน้องชายเรายังอยู่ภาคใต้ เราขับรถไปเที่ยวบ้านเพื่อนแม่ที่ไม่ได้เจอกันมา
เกือบ 20 ปี แต่ว่ายังติดต่อกันไม่ขาด ทุ่งนาเขียวขจี ห่างไกลจาก Social และ Internet มาก ขอบอกว่าบรรยากาศดีมากกกก
เราขับจากกรุงเทพไปถึงค่ำ ๆ เราก็ปล่อยให้พ่อ แม่ และเพื่อน ๆ นั่งคุยกันในบ้าน ส่วนเราเดินมารับลมเย็นหน้าบ้าน
มองดูควายที่เขาผูกไว้ ดูเป็ดที่ชาวบ้านต้อนขึ้นจากคลอง กำลังดูเพลิน ๆ ก็มีมือเล็ก ๆ มาสะกิดแขน เราก็หันไปดู
ตกใจหมดเลย เด็กผู้ชาย มาสะกิดแขนแล้วเรียกพี่ ๆ จะเอาของดีให้ เอาไหม๊?
เราก็บอก "ไม่เอาหรอก ของดีไรหรอ?" มีแอบอยากรู้ว่าคืออะไร
เด็กคนนั้นก็บอกว่า "จะเอาไหม ไปเอาที่บ้าน ของดี เอาแล้วดูแลดี ๆ ได้เปล่า?"
เราก็เริ่มกลัว เลยบอกปฏิเสธไปแล้วก็จะเดินเข้าบ้าน เด็กผู้ชายก็จับข้อมือเรา แล้วบอกว่า "ของดีนะ จะเอาไหม"
เราเลยมองเข้าไปในบ้าน พวกผู้ใหญ่ยังคุยกันอย่างสนุกสนาน และมีส้มตำถาดเบ้อเร่อวางอยู่กลางวง ตอนนั้นลังเลว่าจะไปดูของดี หรือจะไปกินส้มตำดีน้า
สรุปไปดูของดีก่อนก็ได้ เพราะเด็กคนนี้ยืนตื๊อไม่ยอมไปไหนเลย เราก็เลยต้องยอมจำนนเดินตามเด็กไปบ้าน ซึ่งบ้านของเด็กไม่ไกลจากบ้านเพื่อนแม่
เราก็รออยู่ข้างล่างไม่ได้เข้าบ้าน แล้วเด็กก็วิ่งเข้าไปในบ้าน สักพักก็วิ่งออกมา ยื่นของให้เรา เราก็รับไว้ พอดูก็รู้ว่าเป็น "จตุคามรามเทพ"
เด็กก็บอกว่า เอาไว้บนรถนะ จะช่วยคุ้มครองเวลาขับรถ เราก็บอก "เอ้ย!! น้อง ขโมยของใครมาเปล่า" เพราะเราคิดว่าเด็กขนาดนี้คงไม่มาเล่นพระ
เด็กก็บอกว่า "ของหนูเอง ตาให้ไว้ หนูให้พี่ต่อ หนูชอบพี่" ก่อนจะวิ่งจากเราไปยังทิ้งท้ายว่า "อย่าลืมเอาดอกไม้ไหว้ในรถด้วยนะ"
เราก็บอกว่าไม่ชอบซื้อพวงมาลัยไหว้รถ เพราะมันมีฟอร์มาลินฉีดมากับดอกไม้ เด็กคนนั้นก็บอกว่า ต้นพุดหน้าบ้านพี่ไง เด็ดมาใส่สิ พูดจบก็วิ่งเข้าบ้านเลย
ต้องบอกว่า เราประหลาดใจไม่น้อยว่าทำไมถึงรู้ว่าหน้าบ้านเรามีต้นพุดอยู่ ซึ่งก็มีอยู่จริง ๆ 1 ต้น เราก็รีบวิ่งไปหาแม่ แล้วเล่าให้ทุกคนฟัง
เพื่อนแม่ก็บอกว่า "ไม่เป็นไรหรอก สงสัยจะถูกชะตาเรา เขาถึงเอาของดีมาให้"
เพื่อแม่เล่าว่า เด็กคนนี้เป็นหลานหมอขวัญ หมอขวัญก็คือ หมอชาวบ้านที่ทำพิธีกรรม เหมือนพราหมณ์ ใช้วิธีพุทธคุณรักษาคนป่วย
แต่เป็นทางสายดีนะคะ ไม่ใช่สายไสยศาสตร์ เขาบอกว่า ปู่ของเด็กคนนี้ก็จะสอนสวดมนต์ สอนคาถา และให้ปฏิบัติดี และเขาคงรู้สึกถูกชะตากับเราจริง ๆ
จบนะคะ เดี๋ยวมาต่อเรื่องที่อิสานอีก
ด้วยความบังเอิญ
ไม่รู้ว่าจะยังมีคนติดตามอ่านเรื่องที่เราเล่าอยู่ไหม แต่เราก็จะเล่า เพราะเรามานั่งย้อนอ่านเรื่องของตัวเองแล้วเพลินดี
เมื่อไม่นานมานี้ เราได้ไปเที่ยวภาคอิสานกับพ่อ แม่ ส่วนน้องชายเรายังอยู่ภาคใต้ เราขับรถไปเที่ยวบ้านเพื่อนแม่ที่ไม่ได้เจอกันมา
เกือบ 20 ปี แต่ว่ายังติดต่อกันไม่ขาด ทุ่งนาเขียวขจี ห่างไกลจาก Social และ Internet มาก ขอบอกว่าบรรยากาศดีมากกกก
เราขับจากกรุงเทพไปถึงค่ำ ๆ เราก็ปล่อยให้พ่อ แม่ และเพื่อน ๆ นั่งคุยกันในบ้าน ส่วนเราเดินมารับลมเย็นหน้าบ้าน
มองดูควายที่เขาผูกไว้ ดูเป็ดที่ชาวบ้านต้อนขึ้นจากคลอง กำลังดูเพลิน ๆ ก็มีมือเล็ก ๆ มาสะกิดแขน เราก็หันไปดู
ตกใจหมดเลย เด็กผู้ชาย มาสะกิดแขนแล้วเรียกพี่ ๆ จะเอาของดีให้ เอาไหม๊?
เราก็บอก "ไม่เอาหรอก ของดีไรหรอ?" มีแอบอยากรู้ว่าคืออะไร
เด็กคนนั้นก็บอกว่า "จะเอาไหม ไปเอาที่บ้าน ของดี เอาแล้วดูแลดี ๆ ได้เปล่า?"
เราก็เริ่มกลัว เลยบอกปฏิเสธไปแล้วก็จะเดินเข้าบ้าน เด็กผู้ชายก็จับข้อมือเรา แล้วบอกว่า "ของดีนะ จะเอาไหม"
เราเลยมองเข้าไปในบ้าน พวกผู้ใหญ่ยังคุยกันอย่างสนุกสนาน และมีส้มตำถาดเบ้อเร่อวางอยู่กลางวง ตอนนั้นลังเลว่าจะไปดูของดี หรือจะไปกินส้มตำดีน้า
สรุปไปดูของดีก่อนก็ได้ เพราะเด็กคนนี้ยืนตื๊อไม่ยอมไปไหนเลย เราก็เลยต้องยอมจำนนเดินตามเด็กไปบ้าน ซึ่งบ้านของเด็กไม่ไกลจากบ้านเพื่อนแม่
เราก็รออยู่ข้างล่างไม่ได้เข้าบ้าน แล้วเด็กก็วิ่งเข้าไปในบ้าน สักพักก็วิ่งออกมา ยื่นของให้เรา เราก็รับไว้ พอดูก็รู้ว่าเป็น "จตุคามรามเทพ"
เด็กก็บอกว่า เอาไว้บนรถนะ จะช่วยคุ้มครองเวลาขับรถ เราก็บอก "เอ้ย!! น้อง ขโมยของใครมาเปล่า" เพราะเราคิดว่าเด็กขนาดนี้คงไม่มาเล่นพระ
เด็กก็บอกว่า "ของหนูเอง ตาให้ไว้ หนูให้พี่ต่อ หนูชอบพี่" ก่อนจะวิ่งจากเราไปยังทิ้งท้ายว่า "อย่าลืมเอาดอกไม้ไหว้ในรถด้วยนะ"
เราก็บอกว่าไม่ชอบซื้อพวงมาลัยไหว้รถ เพราะมันมีฟอร์มาลินฉีดมากับดอกไม้ เด็กคนนั้นก็บอกว่า ต้นพุดหน้าบ้านพี่ไง เด็ดมาใส่สิ พูดจบก็วิ่งเข้าบ้านเลย
ต้องบอกว่า เราประหลาดใจไม่น้อยว่าทำไมถึงรู้ว่าหน้าบ้านเรามีต้นพุดอยู่ ซึ่งก็มีอยู่จริง ๆ 1 ต้น เราก็รีบวิ่งไปหาแม่ แล้วเล่าให้ทุกคนฟัง
เพื่อนแม่ก็บอกว่า "ไม่เป็นไรหรอก สงสัยจะถูกชะตาเรา เขาถึงเอาของดีมาให้"
เพื่อแม่เล่าว่า เด็กคนนี้เป็นหลานหมอขวัญ หมอขวัญก็คือ หมอชาวบ้านที่ทำพิธีกรรม เหมือนพราหมณ์ ใช้วิธีพุทธคุณรักษาคนป่วย
แต่เป็นทางสายดีนะคะ ไม่ใช่สายไสยศาสตร์ เขาบอกว่า ปู่ของเด็กคนนี้ก็จะสอนสวดมนต์ สอนคาถา และให้ปฏิบัติดี และเขาคงรู้สึกถูกชะตากับเราจริง ๆ
จบนะคะ เดี๋ยวมาต่อเรื่องที่อิสานอีก