เราเคยคบกับแฟนคนหนึ่ง ตั้งแต่สมัยเรียน คบกันมาระยะหนึ่ง ทะเลาะกันหลายครั้ง แต่ก็กลับมาดีกัน สุดท้ายเราก็ทะเลาะกันอีกและเราก็เป็นฝ่ายไล่ให้เค้าไปจากชีวิตเรา รอบนี้ปรากฏว่าไปจริง ไปแบบไม่กลับมาเลย ตอนแรกเราคิดว่าเราอยู่ได้เพราะตอนนั้นเราเรียนจบแล้ว กลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด ตั้งแต่เลิกกันก็ผ่านมาหลายปี เราก็มีคนเข้ามาบ้างแต่ไม่เคยรักใครอีกเลย กลายเป็นคนติดเที่ยวกลางคืน นอนกับคนนั้นคนนี้ทีแต่ ไม่เคยคบกับใคร ผ่านมา5ปีแล้ว เราง้อเค้าหลายครั้ง สุดท้ายเค้าก็มีแฟนใหม่และหายไปจากชีวิตเราตลอดกาล ยอมรับว่าทีผ่านมาพูดไม่ค่อยดีกับเค้าไว้เยอะ คิดว่าตัวเองเข้มแข้งอยู่คนเดียวได้ แต่พอเลิกกันจริงๆ เรากลับเป็นฝ่ายเสียใจ และไม่สามารถเริ่มใหม่กับใครได้ เคยลองคบกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง แต่ก็ได้ไม่นาน ไม่ถึงสามเดือนก็เลิกกัน เพราะเรารู้สึกว่าไม่ได้รักเค้าเลย ทุกวันนี้กลับไปอยู่ต่างจังหวัด ใช้ชีวิตกับพ่อแม่ เป็นโสดสนิท ไม่มีใครคุย ไม่เคยได้เริ่มใหม่กับใคร ลึกๆในใจคิดถึงแต่แฟนเก่าทุกวัน แต่ก็พยายามเก็บอาการเหมือนคนไม่เป็นอะไร เราไม่รู้จะเริ่มใหม่ยังไง ไม่รู้ว่าจะเปิดใจยังไง มันทรมานที่จะต้องยอมรับว่าคนที่เรารักทีสุดไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว เราเอาแต่เก็บตัวอยู่ในบ้าน ไม่ค่อยสุงสิงกับผู้คน เลี้ยงสัตว์และทำงานในบ้านไปวันๆ เป็นอย่างนี้มาหลายปี บ่อยครั้งที่ฝันถึงแฟนเก่า นานวันเข้าก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เค้าบอกว่าเค้าไม่อยากยุ่งกับเราอีก และหายไปจากชีวิตเราอย่างถาวร เราเสียใจมากที่ทำให้คนที่เรารักที่สุดจากเราไป เคยไปพบจิตแพทย์ หมอลงความเห็นว่าเราเป็นโรคซึมเศร้ามาได้ระยะหนึ่งแล้ว ให้ยามากิน ก็กินมั่งไม่กินบ้าง สุดท้ายเริ่มดีขึ้นพยายามหาอะไรทำให้มากกว่าเดิม แต่สุดท้ายเมื่ออยู่ตามลำพังก็อดคิดถึงเรื่องเก่าๆไม่ได้เลย เราควรทำอย่างไรดี?