สวัสดีค่ะ จริงๆแล้วคือเราอยากมาระบายอารมณ์ ระบายเรื่องราวเกี่ยวกับเพื่อนค่ะ

     ยอมรับก่อนเลยค่ะว่าเราเป็นคนเจ้าอารมณ์ ขี้วีน ขี้เหวี่ยง เอาแต่ใจแล้วก็หงุดหงิดง่ายมากๆเลยค่ะ เเต่ก็ลดระดับลงเพราะรู้ว่าถ้าทำแบบนี้เพื่อนมันจะไม่ชอบ เราก็เออ อันไหนทนไม่เหวี่ยงได้เราก็จะหายใจเข้าปอดลึกๆค่ะ เงียบไปก่อน ไม่ก็ยิ้มๆ หัวเราะบอกอย่ากวนตีนกูสิ ฮ่าๆๆๆ ทั้งๆที่ในใจแบบ เมิงอย่ากวนตีนได้ม๊ายยยยยยยยยย!!!! อารมณ์แบบพยายามปรับปรุงตัวเองมาโดยตลอด แต่พอนานๆคือเริ่มท้อแล้วค่ะ แบบเหมือนเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว เราไม่เห็นเพื่อนคนอื่นพยายามบ้างเลย

     ยกตัวอย่างเช่นเวลาทะเลาะกันค่ะ จะมีเรากับเพื่อนในกลุ่มบางคนที่ทะเลาะกันบ่อยมากๆด้วยเรื่องไร้สาระ อย่างเช่น เวลาเราพูดหยอกเพื่อนอีกคนว่า 'แหมะ แม่นางไม่มีผัวกับเขาสักทีไม่เหงาเหรอจ้ะ' มันก็จะแทรกขึ้นมาว่า 'ทียังไม่มีใครเอาเลย ไปว่าแต่คนอื่นไม่ดูหน้าตัวเอง'(แล้วก็เบ้ปากหน้าตาจริงจังมาก พูดเสียงดังจนคนแถวนั้นหันมามอง)

     เฮ้ย!!!! คนอื่นในกลุ่มเขาก็ขำๆกันอ่ะ ไอ้คนที่โดนหยอกมันก็หัวเราะด้วยซ้ำแล้วจะจริงจังทำไมเนี่ย พอเราเงียบมันก็ว่าเรารับความจริงไม่ได้ เออ เอาเข้าไป แต่เพื่อนคนนี้มันก็ไม่ได้มีแต่ข้อเสียหรอกนะคะ มันเหมือนโพสอิทของกลุ่ม ตามจี้ตามบอกให้เพื่อนส่งงานอันนี้ๆเดี๋ยวจะติด0 เดี๋ยวไม่ได้คะเเนน เราก็เออนี่ข้อดีของมัน มันมีข้อเสียตรงนี้แต่กูรับได้ ซึ่งเราก็คิดว่ามันจะปรับตัวแต่ปัจจุบันก็ยังเป็นเหมือนเดิม เคยเปิดอกคุยกันด้วยซ้ำว่าเออ กูไม่ชอบที่จริงจังเกินไปมันทำให้คนอื่นอึดอัด มันก็บอกกูไม่ชอบที่เสียงดัง ชอบเหวี่ยง เราก็เออ โอเคสรุปกับกูจะปรับตัวเข้าหากัน

     แต่ปัจจุบันก็เหมือนเดิม...มีเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว อาจจะหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำเพราะเราไม่ด่าไม่อะไรมันกลับ เราหยอกมันเช่น อีไม่สวยเอ้ย มันก็ด่า อีsus อีha บลาๆๆๆ ล่าสุดแบบฝังใจคือนางถามอะไรเราเนี่ยเเหละ เเล้วเราก็ตอบแบบกูจะรู้กับเขาไหม กูไม่ใช่เขา มันก็ด่าอีsus อีha
     me: ทำไมต้องพูดหยาบคายด้วย ไม่ดีเลยสวยซะป่าว(พูดแบบอ่อยๆหยอกๆไม่ได้คิดอะไร)
     friend: ใครจะเหมือนล่ะ หน้าตาไม่ดีแล้วยังสันดานไม่ดี ไม่มีใครอยากคบ!!!

     เราเงียบเลยค่ะ ตอนนั้นรู้สึกแย่มากๆคือมันด่าเสียงดัง แล้วก็ต่อหน้าคนเยอะๆทั้งเพื่อนที่สนิทและก็ไม่สนิทที่เดินอยู่ด้วยกันตอนนั้น อารมณ์แบบ คิดแบบนี้จริงๆเหรอว่ะ เราไม่เคยด่ามันต่อหน้าใครเลย สันดานมันแย่แค่ไหนก็ไม่เคยประจาน มีบ้างที่คุยกับคนอื่นเรื่องมัน(จะเรียกว่านินทาก็ได้)แต่ไม่เคยใส่ไข่พูดแค่ว่า มันก็ดีเเหละแต่กูไม่ชอบตรงที่มันชอบด่ากูต่อหน้าคนอื่นเนี่ยแหละ ชอบหาเรื่องมาเถียงกับกูด้วย

     หลังจากนั้นถามว่าเป็นยังไง เราก็เงียบไม่พูดถึง โทรไปร้องไห้กับเพื่อนที่สนิทกันแต่ตอนนี้มันไปเรียนที่อื่น นางก็ไม่ได้ขอโทษ(รู้ค่ะ ว่าเขาคงคิดว่าเขาไม่ผิด) เราก็ปล่อยมันไป ไม่ว่าอะไร กลับมาคุยมาเฮฮากันเหมือนเดิม(เราโกรธง่ายหายเร็วมาก) ซึ่งนี่แค่ยกตัวอย่างคนเดียวค่ะ บางคนก็แย่กว่านี้คือหาเหามาใส่หัวให้เรา บางคนเราช่วยเหลือมันตลอดแต่พอเดือดร้อนก็อารมณ์แบบ ช่วยไม่ได้อ่ะ ตอนนี้ไม่ว่าง เเละมีประโยคหนึ่งที่ครูถามว่าเพื่อนเรามีข้อดีอะไร โอเคกูนี่เค้นข้อดีของมาได้หมดทุกคน แต่ดูพวกมันพูดกันถึงเรา 'มันมีข้อดีอะไรอ่ะ มันไม่มีข้อดีนิ55555'

     [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้โอเค ลาก่อน เวลามีเรื่องเดือดร้อนอะไร เช่น ไม่มีรถกลับบ้าน ผัวทิ้ง โดนดักตบ แม่ด่าไล่ออกจากบ้าน จะตีกันเอง ของหาย ไม่มีคนมารับไปโรงเรียน ก็อย่าโทรมาหาเพื่อนขี้เหวียงแบบกูนะคะ บาย
     แต่เพื่อนดีดีเราก็มีค่ะ เเต่เราก็เเคร์พวกมันกลุ่มนี้ อาจจะเป็นเพราะเราชอบมองหาข้อดีของพวกมันแล้วก็รักพวกมันมั้งคะ ความทรงจำเวลาเรายิ้มให้กันก็ยังมี แต่พูดไปแล้วน้ำเน่าค่ะ ตอนนี้เริ่มเอียนกับคำว่า เพื่อน แล้วค่ะ
     
      ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ โล่งเเล้ว