สวัสดีครับ นี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกครับ เลยเปิดตัวด้วยการรีวิวเกาะ La Reunion (ลา เฆรอูนียง)


สถานที่คนไทยหลายคนอาจไม่รู้จักว่ามันคือที่ไหน เกาะนี้เป็นหนึ่งในเกาะที่อยู่ใต้การปกครองของฝรั่งเศส ตั้งอยู่ในมหาสมุทรอินเดียฝั่งตอนใต้ของทวีฟแอฟริกา


เป็นเกาะเล็กๆที่มีเส้นรอบเกาะแค่ 250 กิโลเมตร ภูมิประเทศเป็นภูเขา หุบเขา และภูเขาไฟ มีที่ราบน้อยมากแค่ที่ชายทะเล ดังนั้นผู้คนจึงไปปลูกบ้านอยู่บนภูเขากัน มีประชากรไม่ถึง 1 ล้านคน ผู้คนหลากหลายเชื้อชาติอาศัยอยู่ในเกาะนี้ ทั้งอินเดีย แอฟริกัน และคนฝรั่งเศสแท้ๆที่ย้ายถิ่นฐานมาก็มากมาย
ทั้งภาษา กฎหมาย ห้างร้าน ธนาคาร บริษัท เงินตรา ก็เหมือนกันกับที่ฝรั่งเศสทุกอย่าง สินค้าอุปโภคบริโภคต่างๆก็เอาข้ามน้ำข้ามทะเลมาจากแผ่นดินแม่ แต่ก็มีสินค้าบางอย่างที่เป็นของท้องถิ่นเอง ดังที่จะได้เห็นในรีวิวด้านล่าง
ถ้าพูดง่ายๆให้เข้าใจ เกาะนี้ก็เปรียบเสมือนเป็นจังหวัดหนึ่งของฝรั่งเศสนั่นเอง ถึงแม้จะอยู่ใกลกันคนละทวีป เกือนคนละฝั่งซีกโลกก็ตาม
เริ่มต้นจากเพื่อนผม Johnny เป็นคนจากเกาะนี้ มาทำงานที่เมืองไทยได้ 10 กว่าปี ได้เสียชีวิตลงเมื่อปีที่แล้ว นี่ก็ครบ 1 ปีแล้ว ผมได้สัญญากับครอบครัวเค้าว่าจะไปเยี่ยมที่หน้าหลุมศพ นี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทาง
สำหรับคนไทยที่อยากไปเที่ยวที่นี่ จำเป็นต้องมีวีซ่าพิเศษสำหรับเกาะนี้โดยเฉพาะ เชงเก้นวีซ่าไม่สามารถใช้แทนกันได้เพราะเกาะนี้ไม่ได้ตั้งอยู่ในยุโรป แต่สามารถไปยื่นเรื่องขอวีซ่าได้ที่เดียวกันกับของฝรั่งเศสเลย
เรื่องการเดินทาง เมื่อก่อนนี้จะมีเที่ยวบินจากกรุงเทพไปหยุดพักที่อินเดียแล้วถึงจะไปเกาะนี้ แต่เมื่อ 3 อาทิตย์ก่อนนี้เอง Air Austral ได้เปิดเส้นทางใหม่เป็นครั้งแรกในไทย ที่บินตรงจากกรุงเทพไปเกาะนี้ได้เลย ใช้เวลาทั้งหมด 8 ชั่วโมง และมีสองเที่ยวต่อสัปดาห์เท่านั้น
ระหว่างเส้นทางบินจากกรุงเทพจนถึงปลายทาง จะไม่บินผ่านพื้นดินเลย ทะเลล้วนๆ ฟังดูน่ากลัวเนอะ แต่ถ้าดูในกูเกิ้ลแมพให้ละเอียด จะเห็นมีเกาะเล็กๆอันนึงชื่อว่า Diego Garcia ห่างใกลอ้างว้างเดียวดายกลางมหาสมุทร ไม่มีบ้านเรือนและประชากร แต่ที่น่าแปลกใจคือที่เกาะนี้ดันมีสนามบินด้วย อาจจะเผื่อเอาไว้เวลามีเครื่องบินลงจอดฉุกเฉินก็เป็นได้ ใครอยากรู้ว่าเกาะนี้คืออะไรก็ลองกูเกิ้ลดูนะครับ


วันเดินทางผมก็ได้แกรนด์โอเพ่นนิ่งเลยแหละ เป็นผู้โดยสารเที่ยวแรกของเส้นทางนี้ ทางสายการบินก็เลยแจกของที่ระลึกมาเพียบเลย ส่วนเครื่องบินก็เป็นเป็นโบอิ้ง 787 เป็นเครื่องใหม่เอี่ยมที่เพิ่งสร้างเสร็จออกมาจากโรงงานสดๆใหม่ๆเมื่อเดือนกันยายนที่ผ่านมานี้เอง
ทริปนี้ใช้เวลาทั้งหมด 10 วัน โดยอยู่ทั้งในตัวเมืองและแบกเป้เดินป่ากันเป็นกลุ่ม ...  เอาล่ะ มาเริ่มรีวิวกันดีกว่า

ผมเดินทางในวันที่ 3 พ.ย. ที่หน้าจอจะเขียนไว้ว่า "รียูเนี่ยน" แต่จริงๆออกเสียงตามภาษาว่า "เฆรอูนียง"


เครื่องบินใหม่ป้ายแดงมาก เทคโนโลยีต่างๆก็ทันสมัย จอทีวีก็เป็นแบบใหม่ความชัดก็น้องๆไอแพดเลยทีเดียว ระบบสัมผัสหน้าจอก็ปรู๊ดปร๊าดมาก ทำให้การใช้งานลื่นปรื๊ดคล้ายๆแทปเลตเลย
หน้าต่างเครื่องบินเป็นระบบ Dimmable Windows เป็นสิ่งที่ตื่นตาตื่นใจมาก เค้าบอกว่าเป็นหน้าต่างเครื่องบินที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา และไม่ต้องเปิดเลื่อนขึ้น-ลงเหมือนแบบก่อนแล้ว แค่แตะที่ปุ่มเบาๆ หน้าต่างก็เปลี่ยนจากใสๆค่อยๆมืดลง และสามารถปรับความมืดได้ 5 ระดับ
และสิ่งที่ดีที่สุดคือ แทบไม่มีผู้โดยสารเลย อาจเพราะเป็นเส้นทางใหม่นั่นเอง รู้สึกเหมือนเหมาลำ



เครื่องบินจะบินอ้อมผ่านไปทางหัวหินและภูเก็ต โดยเลี่ยงที่จะบินผ่านน่านฟ้าของพม่าและอินโดนีเซีย แล้วถึงจะอ้อมวกเข้ามาอยู่ในเส้นทางตรง ใช้เวลา 8 ชั่วโมงก็มาถึง La Reunion





จะบอกไว้ก่อนว่า ที่เกาะนี้ห้ามนำเอาพืช ผลไม้ ทุกชนิดผ่านเข้าเกาะเด็ดขาด ผมเองก็เอากล้วยไม้ที่ซื้อจากสุวรรณภูมิมาฝากคนที่นี่ ก็โดนยึดเอาไปทำลายต่อหน้าต่อตา


Andrea เพื่อนที่เป็นคนจัดทริปนี้ก็มารอรับและพาไปที่พัก Airbnb ใน Saint-Denis ซึ่งเป็นเมืองหลวงของเกาะ เพราะที่บ้าน Andrea ก็มีอีกกลุ่มหนึ่งพักกันเต็มทุกห้องแล้ว เราจึงแยกออกมา



อ้ออ.. ลืมบอกไปว่าเวลาที่นี่ช้ากว่าที่ไทยแค่ 3 ชั่วโมงเท่านั้น พอถึงที่พักก็เริ่มเย็นแล้วจึงออกมาเดินเล่นและหาอะไรกิน
ตามที่บอกไว้ เนื่องด้วยพื้นที่ราบมีน้อยมาก ผู้คนจะสร้างบ้านอยู่บนภูเขากัน


มาถึงที่นี่ทั้งทีก็ต้องนี่เลย BOURBON เป็นเบียร์ประจำเกาะนี้ มีห้ารสชาติ ซึ่งในรีวิวด้านล่างก็จะเห็นค่อนข้างบ่อย จากนั้นก็ตามอาหารกล่องง่ายๆสำหรับเย็นนี้




รุ่งขึ้นก็เดินสำรวจในเมืองชิลๆก่อน รอเพื่อนอีกสองคนที่ยังมาไม่ถึง พอครบทีมแล้วก็ถึงจะไปเข้าป่ากัน
















น่าเสียดายที่เกาะนี้ไม่สามารถลงเล่นน้ำทะเลได้ ทั้งๆที่มีชายหาดงามๆหลายที่ เพราะว่าฉลามชุมมาก ทุกๆปีจะต้องมีข่าวนักท่องเที่ยวที่ไม่สนคำเตือน ลงไปเล่นน้ำแล้วโดนจู่โจมเสียชีวิตหลายราย แต่ทางเกาะก็มีหาดบางแห่งที่เอาตาข่ายกัน และมีเจ้าหน้าที่เฝ้าทั้งทางเรื่อทางบก เฝ้าระวังอยู่อย่างแน่นหนา ผู้คนจึงมาว่านน้ำในที่แห่งนี้กัน
ส่วนผมเองไม่ได้ไป เพราะใช้เวลาเกือบทั้งหมดในการเดินป่าไต่เขาแทน



อีกวันนึงเมื่อเพื่อนมากันครบแล้ว ก็พากันไปเยี่ยมครอบครัว Johnny และพากันไปที่สุสาน




ตกเย็นทุกคนก็แยกย้ายไปที่พักเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางกันแต่เช้าตรู่ เพราะต้องใช้เวลาเดินเท้าหลายชั่วโมง ถ้าไปสายก็อาจจะถึงจุดหมายค่ำ
ในกลุ่มมีทั้งหมด 10 คน ซึ่งเป็นเพื่อน Johnny กันทั้งหมด ชาย 9 คน หญิง 1 คน เป็นคนฝรั่งเศส 8 คน อิตาเลี่ยน 1 คน และคนไทย 1 คน ซึ่งก็คือผมเอง และผมก็เป็นคนที่เด็กที่สุดในกลุ่มด้วย หุหุ
พวกเราขับรถ 2 คัน ขึ้นเขาเพื่อไปจุดจอดรถที่ Col des Boeufs ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง เมื่อจอดรถแล้วก็ต่างแบกสัมภาระของใครของมัน เพราะต้องไปขอนค้างในหุบเขา 2 คืน
ก่อนอื่นก็ขอแชะรูปก่อนว่าเรากำลังจะเริ่มการเดินทางกันแล้วนะ หุบเขาหฤโหดที่ชื่อว่า Mafate






จุดหมายแรกของหุบเขานี้คือหมู่บ้าน Marla เป็นหมู่บ้านที่รถเข้าไม่ถึง ต้องใช้การเดินเท้าลงไป 2 ชั่วโมง โดยความสูงเริ่มต้นอยู่ที่ 2011 เมตร
เนื่องด้วยไม่มีทางรถ คนในหมู่บ้านนี้จึงลำเลียงของกินของใช้กันโดยเฮลอคอปเตอร์เท่านั้น ตรงสุดปลายทางถนนก่อนที่จะเป็นทางเดินเท้า จึงเป็นลานขนส่งและมีตู้คอนเทนเนอร์ไว้สำหรับใส่สินค้า รอพักไว้ให้ ฮ. มารับของและขนไปยังหมู่บ้าน




บรรยากาศระหว่างทางเดิน ระหว่างทางก็มีสตรอว์เบอร์รี่ป่าด้วนนะเออ เดินไปด้วย เก็บกินไปด้วย หนุกหนาน






เราเดินกันมา 2 ชั่วโมงแล้ว ไต่ลงมาประมาณ 600 เมตร ก็ประมาณความสูงของตึกใบหยก 2 ต่อกันสองตึกอ่ะครับ ทำไมมันยังไม่ถึงซักทีวะ ทุกคนก็เลยหาที่นั่งพักกันก่อน บ้างก็นอนไปเลย


สักพักก็ออกเดินต่อ จนถึงลำธารก็เป็นเวลาเที่ยงแล้วล่ะ เลยตั้งวงปิคนิคตรงนี้มันซะเลย มันไม่ใช่อาหารที่เริดหรู แต่ ณ เวลานี้ มันคืออาหารที่อร่อยที่สุดในโลก









ลุง Serge อายุ 67 ซึ่งเป็นคนที่อายุมากที่สุดในทีม เมื่อเห็นลำธารก็รีบถอดรองเท้าและหย่อนก้นทิ้งตัวลงโขดหินทันที พวกเราเรียกเค้าว่า "ลุง KFC"


เดี๋ยวมาต่อครับ