ช่วงนี้ผมมีปัญหากับแฟนบ่อยมาก เรื่องทะเลาะผมมองว่าไร้สาระมาก เช่น
- ทำไม ไม่โทรหา ทักเฟส บ่อยๆ จนเธอชอบโพสเชิงน้อยใจว่าผมไม่สน
ทั้งที่ผมงานช่วงนี้ยุ่งมาก พอผมโทรไปบางครั้งเธอก็ยุ่งผมเลยไม่รบกวน
บ่อยครั้งเราทะเลาะกันเรื่องนี้ ผมบอกว่ามันไร้สาระมาก เธอก็โกรธ
- เมื่อไม่นานมานี้เธอ ไปคุยกับแฟนเก่า ซึ่งผมโกรธมาก เธอบอกว่าเธอ
ไม่ผิด ไม่ได้คิดอะไร ผมถามว่าแล้ว แฟนเก่าเธอไม่คิดเหรอ เธอบอก
ไม่รู้ ทั้งที่มันก็มีแฟนแฟนอยู่แล้ว จะมายุ่งกับพวกผมทำไม คราวก่อน
ก็ทะเลาะกัน คือแฟนเก่าของเธอขอคืนดี ทั้งที่มันก็มีแฟนอยู่แล้ว
- ผมเป็นคนค่อนข้างเย็นชา ไม่ค่อยแสดงความรู้สึก หรือ แสดงความรัก
บ่อยๆ แต่ผมซื่อตรงและจริงใจต่อเธอ เช้าผมทำงาน เย็นเล่นกีฬา
เย็นกลับบ้านโทรคุยกัน แฟนอยู่ต่างจังหวัด
- แฟนอยากให้ไปหาที่ ตจว. กทม-เชียงใหม่ ซึ่งงานผมเยอะมาก
ทั้งที่เธอก้รุ้ ผมหยุดแค่ 2 วัน พอไปหาเธอก็มีงานที่ต้องทำ ผมอยาก
ให้เธอทำงาน ทำงานอย่างเต็มที่
- เธอมักจะเอาเรื่องแฟนเก่ามาเล่าให้ฟัง เรื่องการดูแล เอาใจ ซึ่ง
ผมมองว่าการคบกัน ก็เป็นตัวบ่งชี้ว่าเรา 2 คนคบกันได้นานแค่ไหน
และผมก็ไม่เคยพูดเรื่องแฟนเก่าผมให้ฟังเลย บางทีการที่อยู่ไกลกัน
มันก้เป็นบททดสอบ เธอมักอยากให้ผมอยู่ใกล้ๆ แต่ด้วยหน้าที่และ
การงาน ผมก้ได้แต่พูดอดทนหน่อย
- เวลาเธอมีปัญหากับเพื่อน ผมก็บอกว่า ถอยออกมาอย่าไปทะเลาะด้วย
คนทุกคนมีปัญหาหมดแหละ แต่คนส่วนใหญ่มองว่าปัญหาตัวเองใหญ่
กว่าคนอื่นเสมอ เธอบอกทำไมผมไม่เข้าข้างเธอ ไม่ให้กำลังใจ
เธอเวลาเธอมีปัญหา ผมคิดว่า ปัญหาของตัวเอง ควรแก้แก้ด้วยตัวเอง
เธอไม่พอใจ บอกว่าแม่และเพื่อนให้กำลังใจได้ไดีกว่าผม ผมถามแล้ว
กำลังใจ มันแก้ปัญหาได้มั้ย เราต้องเผชิญหน้ากับปัญหาไม่ใช่เหรอ
ไม่ใช่หนีมัน เธอบอกผมไม่เข้าใจ
- เรื่องนี้เป็นเรื่อง ที่เธอชอบบอกว่าเป็นข้อเสียของผม หลังจากที่
คบกันมา 5 เดือนคือผมเห็นแก่ตัว บ่อยครั้งทั้เธอซื้อของให้ผม
รวมๆค่าของไม่เกิน 2 พัน เธอมักคิดว่า เธอเสียเงินให้ผมมากกว่า
ที่ผมให้เธอ บางครั้งกินข้าว ก็ผลัดกันจ่าย อันนี้ผมไม่อยากบอก
ว่าใครจ่ายมากกว่า ไปเที่ยว ค่าที่พักค่าเดินทางผมเป็นคนออก
โทรศัพท์เธอเสีย ผมซื้อให้ ดูหนังผมออกให้ เงินไม่พอใช้ผม
โอนให้ อยากกินบุฟเฟ่ ก้กิน ทั้งที่ผมไม่ชอบ ฐานะบ้านผม
ไม่ได้รวย ผมมีแม่และหลานสาวต้องเลี้ยงดู ค่าน้ำ ค่าไฟ
ค่าเน็ต ผมต้องจ่า ทุกเดือน ผมโตมาด้วยการหาเงินเรียนเอง
ใช้เงินอย่างประหยัด ทุกวันนี้ไปทำงานผมยังไม่กินข้าวกลาง
วันเลย กลับมากินที่บ้านทุกวัน เธอบอกว่าผม ซัพพอทเธอ
ไม่มากพอ สู้แฟนเก่าเธอไม่ได้ ผมก็รู้สึกแย่ในใจลึกๆ
ผมไม่เคยต้องการให้เธอซื้อของให้ ผมคงเป็นคนเห็นแก้
ตัวมากสินะ
การที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพียงอยากให้เธอเห็น ในสิ่งที่เราทั้ง 2 เป็นอยู่
ผมไม่ถนัดบอกรักบ่อยๆ แต่ผมจะทำมากกว่า ผมไม่มีความสุขเลยที่เวลา
ทะเลาะกัน เวลาที่เราทะเลาะกันแล้วเธอทนไม่ได้ มราผมใช้เหตุผล เธอ
ชอบใช้อารมณ์ เธอมักจะพูดว่า "ผมทนเธอไม่ได้หรอก" ซึ่งผมคิดว่า
เธอคงทนผมไม่ได้แล้ว ที่ผมมักพูดแต่เรื่องต้นตอปัญหาที่เราทะเลาะกัน
ด้วยประโยคที่ว่า "ปัญหาเกิดจากอะไร" กลายเป็นเธอที่ผิด
ปล. ถ้าคุณอ่านกระทู้นี้แล้ว คิดว่าผมมันเห็นแก่ตัว ก็ไปได้เลย
ผมอาจจะเหมาะกับการอยู่คนเดียวมากกว่า
ความรัก คือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม งั้นหรือ
- ทำไม ไม่โทรหา ทักเฟส บ่อยๆ จนเธอชอบโพสเชิงน้อยใจว่าผมไม่สน
ทั้งที่ผมงานช่วงนี้ยุ่งมาก พอผมโทรไปบางครั้งเธอก็ยุ่งผมเลยไม่รบกวน
บ่อยครั้งเราทะเลาะกันเรื่องนี้ ผมบอกว่ามันไร้สาระมาก เธอก็โกรธ
- เมื่อไม่นานมานี้เธอ ไปคุยกับแฟนเก่า ซึ่งผมโกรธมาก เธอบอกว่าเธอ
ไม่ผิด ไม่ได้คิดอะไร ผมถามว่าแล้ว แฟนเก่าเธอไม่คิดเหรอ เธอบอก
ไม่รู้ ทั้งที่มันก็มีแฟนแฟนอยู่แล้ว จะมายุ่งกับพวกผมทำไม คราวก่อน
ก็ทะเลาะกัน คือแฟนเก่าของเธอขอคืนดี ทั้งที่มันก็มีแฟนอยู่แล้ว
- ผมเป็นคนค่อนข้างเย็นชา ไม่ค่อยแสดงความรู้สึก หรือ แสดงความรัก
บ่อยๆ แต่ผมซื่อตรงและจริงใจต่อเธอ เช้าผมทำงาน เย็นเล่นกีฬา
เย็นกลับบ้านโทรคุยกัน แฟนอยู่ต่างจังหวัด
- แฟนอยากให้ไปหาที่ ตจว. กทม-เชียงใหม่ ซึ่งงานผมเยอะมาก
ทั้งที่เธอก้รุ้ ผมหยุดแค่ 2 วัน พอไปหาเธอก็มีงานที่ต้องทำ ผมอยาก
ให้เธอทำงาน ทำงานอย่างเต็มที่
- เธอมักจะเอาเรื่องแฟนเก่ามาเล่าให้ฟัง เรื่องการดูแล เอาใจ ซึ่ง
ผมมองว่าการคบกัน ก็เป็นตัวบ่งชี้ว่าเรา 2 คนคบกันได้นานแค่ไหน
และผมก็ไม่เคยพูดเรื่องแฟนเก่าผมให้ฟังเลย บางทีการที่อยู่ไกลกัน
มันก้เป็นบททดสอบ เธอมักอยากให้ผมอยู่ใกล้ๆ แต่ด้วยหน้าที่และ
การงาน ผมก้ได้แต่พูดอดทนหน่อย
- เวลาเธอมีปัญหากับเพื่อน ผมก็บอกว่า ถอยออกมาอย่าไปทะเลาะด้วย
คนทุกคนมีปัญหาหมดแหละ แต่คนส่วนใหญ่มองว่าปัญหาตัวเองใหญ่
กว่าคนอื่นเสมอ เธอบอกทำไมผมไม่เข้าข้างเธอ ไม่ให้กำลังใจ
เธอเวลาเธอมีปัญหา ผมคิดว่า ปัญหาของตัวเอง ควรแก้แก้ด้วยตัวเอง
เธอไม่พอใจ บอกว่าแม่และเพื่อนให้กำลังใจได้ไดีกว่าผม ผมถามแล้ว
กำลังใจ มันแก้ปัญหาได้มั้ย เราต้องเผชิญหน้ากับปัญหาไม่ใช่เหรอ
ไม่ใช่หนีมัน เธอบอกผมไม่เข้าใจ
- เรื่องนี้เป็นเรื่อง ที่เธอชอบบอกว่าเป็นข้อเสียของผม หลังจากที่
คบกันมา 5 เดือนคือผมเห็นแก่ตัว บ่อยครั้งทั้เธอซื้อของให้ผม
รวมๆค่าของไม่เกิน 2 พัน เธอมักคิดว่า เธอเสียเงินให้ผมมากกว่า
ที่ผมให้เธอ บางครั้งกินข้าว ก็ผลัดกันจ่าย อันนี้ผมไม่อยากบอก
ว่าใครจ่ายมากกว่า ไปเที่ยว ค่าที่พักค่าเดินทางผมเป็นคนออก
โทรศัพท์เธอเสีย ผมซื้อให้ ดูหนังผมออกให้ เงินไม่พอใช้ผม
โอนให้ อยากกินบุฟเฟ่ ก้กิน ทั้งที่ผมไม่ชอบ ฐานะบ้านผม
ไม่ได้รวย ผมมีแม่และหลานสาวต้องเลี้ยงดู ค่าน้ำ ค่าไฟ
ค่าเน็ต ผมต้องจ่า ทุกเดือน ผมโตมาด้วยการหาเงินเรียนเอง
ใช้เงินอย่างประหยัด ทุกวันนี้ไปทำงานผมยังไม่กินข้าวกลาง
วันเลย กลับมากินที่บ้านทุกวัน เธอบอกว่าผม ซัพพอทเธอ
ไม่มากพอ สู้แฟนเก่าเธอไม่ได้ ผมก็รู้สึกแย่ในใจลึกๆ
ผมไม่เคยต้องการให้เธอซื้อของให้ ผมคงเป็นคนเห็นแก้
ตัวมากสินะ
การที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพียงอยากให้เธอเห็น ในสิ่งที่เราทั้ง 2 เป็นอยู่
ผมไม่ถนัดบอกรักบ่อยๆ แต่ผมจะทำมากกว่า ผมไม่มีความสุขเลยที่เวลา
ทะเลาะกัน เวลาที่เราทะเลาะกันแล้วเธอทนไม่ได้ มราผมใช้เหตุผล เธอ
ชอบใช้อารมณ์ เธอมักจะพูดว่า "ผมทนเธอไม่ได้หรอก" ซึ่งผมคิดว่า
เธอคงทนผมไม่ได้แล้ว ที่ผมมักพูดแต่เรื่องต้นตอปัญหาที่เราทะเลาะกัน
ด้วยประโยคที่ว่า "ปัญหาเกิดจากอะไร" กลายเป็นเธอที่ผิด
ปล. ถ้าคุณอ่านกระทู้นี้แล้ว คิดว่าผมมันเห็นแก่ตัว ก็ไปได้เลย
ผมอาจจะเหมาะกับการอยู่คนเดียวมากกว่า