เราเรียนที่เมืองนอกค่ะ อยู่มา8ปีละ มีเเฟนอยู่ไทย ไม่ใช่ไฮโซ เป็นคนธรรมดา กากๆเเบบที่ จขกท ยกตัวอย่างก็เคยมี 5555

ด้วยสังคม ครอบครัว หรือ วัฒนธรรมของที่นี่ ทำให้เรารู้สึกว่า ไม่มีใครมาสนใจเรื่องฐานะกัน ไม่มีใครเข้าไปก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวกัน ถึงจะเป็นเเม่ลูกกันยังไม่ก้าวก่ายเลยค่ะ ไม่มีทวงบุญคุณ ไม่มีเอาลูกไปเปรียบกับใคร ไม่มีการกดดันว่าจะต้องคบคนมีฐานะ มันเหมือนกับว่า สังคมมันสอนให้เราเเคร์ความสุขของเราเองมากกว่าการไปสนใจชาวบ้านหรือญาติพี่น้องเเล้วต้องเลือกคนรวยๆ ฐานะดีๆ เพื่อเอาหน้า ยกเว้นเเต่ว่า คนๆนั้นเลือกเองที่จะหาคนรวยๆ ให้ค่าของสิ่งเหล่านั้นเอง

ทีนี้พอสังคมมันเป็นเเบบนี้ เราเคยมีทัศนคติเเบบนั้นมาจากไทย พอมาอยู่ที่นี่ มันซึมซับนะ เริ่มจากการทักทายคนตามท้องถนนเวลาเดินผ่านกัน คนเก็บขยะ กวาดพื้น คนเดินจูงหมา บลาๆ เค้าทักกันหมด พอคบเพื่อนก็เริ่มไม่เเบ่งชนชั้น คุยกับใครก็ไม่ได้ไปถามถึงฐานะเค้า มันเลยกลายเป็นว่า เรามองเห็นทุกคนเท่ากัน มีไลฟ์สไตล์เป็นของเค้าเองเเบบมีความสุข เค้าพอใจที่จะมีเท่าที่เค้าอยากจะมี การมีน้อยไม่ได้เเปลว่าเค้าไม่มีความสุข

ผู้หญิงที่นี่ก็ดูเเลตัวเองได้ เด็กที่นี่พอ18เค้าก็หางานทำรับผิดชอบชีวิตตัวเองกันเเล้ว ใครๆก็ทำงานกัน ทำให้เราซึมซับไปอีกว่า เราดูเเลตัวเองได้ ชีวิตเราเรารับผิดชอบได้ พอจะมีคนข้างกายเลยรู้สึกว่า ขอคนที่ทำให้เรามีความสุขดีกว่า เพราะชีวิตเราไม่ได้ขาดอะไร ถ้าฐานะดีก็ต่อยอดกันไป ถ้าฐานะไม่ดีก็เเค่ช่วยกันทำมาหากินดูเเลตัวเองได้ ถ้าช่วยกันก็ดูเเลลูกได้อีกคน