เรื่องมันมีอยู่ว่าผมป่วยเป็นโรคนี้ก็เคยไปหาหมออยู่นะครับก็รู้สึกดีขึ้นมากๆจนตัวเองคิดว่าไม่เป็นไรแล้วใช้ชีวิตปกติได้แล้วแต่เอาเข้าจริงๆผมก็ยังป่วยเหมือนเดิมพอเลิกกินยาที่หมอให้มาผมก็กลับเป็นหนักขึ้นเรื่อยๆ จนถึงขนาดคิดอยากฆ่าตัวตายมาแล้ว แต่ผมก็พยายามควบคุมจิตตัวเองให้นิ่งกว่านี้ก็ช่วยได้ดีขึ้นจนมาเมื่อวานผมก็บอกแฟนผมว่าเทอเค้าเครียดวะเค้าป่วยเค้าป่วยทางจิต อะไรประมานนี่แหละครับด้วยความที่เทอเป็นห่วงเทอจึงvideo callมาแต่ผมรุ้สึกว่าผมยังไม่พร้อใที่จะคุยด้วยผมจึงตัดสายไปเรื่อยๆพร้อมบอกกับเทอว่าเรายังไม่อยากคุยพิมคุยกันแทนได้ไหม เขาก็หาว่าผมมีไรปิดบังเขาหบังจากนั้นก็เริ่มทะเลาะกันจนเธอบอกเลิกผม ซึ่งเขาไม่เคยเข้าใจเลยว่าอารมณืผมแปรปรวน ตลอดเวลา เทอให้เหตุผลว่า เขาทนไม่ได้ที่ต้องมาทนเทอแบบนี้ที่โทรไปเพราะเป็นห่วง แต่สิ่งที่เธอทำคือกำลัวผลักเราให้จนมุมทั้งๆที่เราขอว่าไม่อยากบอกท่าอยากบอกเดวบอกเองเทอเลือกที่ตะบังคับให้ผมพูดซึ่งคนป่วยอย่างผมท่าถูกบังคับจะไม่โอเครเลยครับ

ปล.เรื่องจริง ไม่แต่งแต่อย่างใดที่ผมมาเขียนผมไม่รู้จะคุยกับใคร ณ เวลานี้ ผมแค่อยากมาระบายให้ผมรู้สึกดีขึ้นก็เท่านั้นเอง