ออกตัวไว้ก่อนเลยว่าอย่าคาดหวังอะไรจากกระทู้นี้ เพราะไม่ใช่คนที่เขียนพรรณาเก่ง แต่แค่อยากบอกความรู้สึกหลังจากที่ได้ดู

ละครเรื่องนี้แค่ตัวละครพูดขึ้นว่า "คุณธรรม" ก็น้ำตาไหลแล้ว น้ำตาไหลทุกครั้งที่พูดด้วยซ้ำ
เพราะมันไม่ใช่แค่คำๆหนึ่ง หรือแค่คำพูดที่พูดออกมาว่าฉันจะต้องมีคุณธรรม
แต่ทุกๆคำที่พูดมันคือความศรัทธา ความเชื่อมั่นของอาเหลียง ที่เขาคิดว่าถ้ายึดมั่นในคุณธรรม สักวันต้องได้ดี
เพราะฉะนั้นทุกครั้งที่พูดคำว่าคุณธรรม มันคือการสื่อสารที่เขาอยากส่งไปให้ทุกคนว่าคุณต้องมีคุณธรรมนะ
คุณต้องเชื่อมั่นในคำนี้ เชื่อมั่นในความดี แค่เชื่อ....แล้วคุณจะมีชีวิตที่ดี

คุณธรรมคือคุณความดี สิ่งที่ฉันยึดมั่น หากเหนื่อยและล้ากว่าจะถึงฝัน แต่ยังยืนด้วยความมั่นคง
คุณธรรมหลักนำในใจไม่เคยคิดไปโกง เชื่อมั่นว่าคุณความดีคุ้มครองเราไว้ ไม่ว่าดวงชะตาจะเป็นยังไง
ต่อให้ยากเย็นสักเพียงไหน ถ้ายังสู้ต่อไปเราต้องมีวันที่ดี

ฉากที่เรียกน้ำตาที่สุดคงมาจากบทสนทนาที่เป็นเพลงระหว่างสองปู่หลานบทเพลงนี้

เหลียง : เคยให้โอกาสโจรผู้หนึ่ง เขายังรีบคว้าเพื่อกลับตัวขึ้นมา
ชาญชัย : พวกโจรก็เหมือนกัน สันดา_แบบนั้น แก้ไม่ได้หรอกหนา
เหลียง : แต่ว่าโจรที่ลื้อหยามนั่น กลับกลายเป็นกัปตันเรือผู้ชำนาญ
ชาญชัย : ก็เป็นแค่นิทาน ผู้คนเหล่านั้นไม่เคยมีตัวตน

แต่ยังไม่ใช่ในฉากที่ร้องเพลงนี้นะ เพลงสนทนานี้เป็นแค่ที่มาที่ไป แต่ให้ไปดูฉากสรุปว่าตกลงเรื่องที่ปู่เล่า
มันเป็นแค่นิทานหรือเป็นเรื่องจริงกันแน่ เมื่อถึงฉากที่ชาญชัยรู้นั่นแหละ ทีนี้ล่ะน้ำหูน้ำตามาหมด
เราว่าคนทำละครเขาทำบทเก่ง ขยี้อารมณ์คนดู มักจะนำสิ่งที่ถ่ายทอดผ่านไปแล้วกลับมาขยี้ใหม่อีกครั้ง
มันเลยกลายเป็นความซึ้งใจ ว่าที่ผ่านมามันเป็นแบบนั้นมาตลอด คำสอนที่ปู่บอก จริงมาตลอด
เพียงแต่คุณไม่เชื่อมัน ไม่เชื่อมั่นในคุณธรรม!!

ดูละครเรื่องนี้แล้วพาให้เรานึกถึงใครคนหนึ่ง คนที่เหมือนอาเหลียง คนที่รักลูกหลานทุกคน
และพร่ำบอกเสมอให้พวกเรารู้จักอดทนเพียรพยายามไปสู่ความสำเร็จ โดยไม่ละทิ้งคำว่าคุณธรรม

เพราะพ่อเคยเหนื่อยล้าทำมาก่อน คำพ่อสอนทุกคำจึงล้ำค่า เป็นเสื้อผ้าอาหารบ้านและยา เป็นคุณค่าคุณธรรมประจำใจ

ไปดูเถอะ แล้วคุณจะรู้ซึ้งถึงคำนี้ คำว่า....คุณธรรม!!