เราชอบพี่คนนึง นางชื่อ tar แต่นานมาแล้วตอนนี้เราเลิกชอบแล้ว(มั่ง) เมื่อก่อนเราชอบพี่เขามาก คือแค่เขาเดินผ่านเราแวบแรก เราก็ชอบเขาเลย แล้วโชคชะตามักเล่นตลก ให้เราเจอกันบ่อยจนเบื่ออ่ะ! เมื่อสัก 4 เดือนก่อนเราชอบพี่เขา แต่พี่เขามีแฟนแล้ว เราก็ได้แค่แอบชอบและก็รอ แต่แฟนพี่เขาสวยมากจนเราจมดินเลย เราเทียบเขาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เราเลยตัดใจจากพี่ต๋า แต่เมื่อเดือนก่อน พี่ต๋าเลิกกับแฟน จนถึงตอนนี้ก็ยังโสดอยู่ ช่วงที่เราตัดใจจากพี่ต๋าเราไม่เจอพี่เขาเลย แต่พอเขาโสดปุ๊ป!! เขามาวนเวียนอยู่หน้าห้องเราทุกวัน เพื่อนก็แซวเราว่า เราคิดถึงพี่ต๋า เพื่อนพี่เขาก็พูดโต้กลับ ว่าพี่ต๋าคิดถึงเรา พี่ต๋าเหมือนจะเขินๆและฟาดเพื่อน เราก็เขิน แต่..
  อาจารย์มานั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกะเราก็จ้องเราอย่างกะจะกินเราอ่ะ เราจะพูดอะไรไป เขาด่าเราแน่
เราเลยเงียบๆไว้~ และพวกพี่เขาก็แซวมาเป็นฝ่ายเดียว จนอาจารย์ไล่พี่เขาไป (ทำร้ายจิตใจลูกศิษท์มาก)
เจอกันทุกวัน พี่เขาก็เขินๆและชอบมองเรา แต่เราหลบตาพี่เขาตลอด~~. ไอ้ช่วงเวลาแบบนี้คืออะไร? เพื่อนก็พูดกรอกหูเรา ว่าเรามีสิทธิ์ได้พี่เขาเป็นแฟน แต่เราไม่คิดอย่างนั้นเพราะเขาอยู่สูงเกินไป มีแต่คนชอบพี่เขา คนที่ชอบพี่เขาก็สวยๆกันทั้งนั้น =*= เราคงเด็ดดอกฟ้าไม่ได้ใช่ไหม? ก็เราไม่มีอะไรที่เหมาะสมกับเขาเลย