เราเคยแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งตอนเราอยู่ ม.3 อยู่คนละห้อง เวลาเจอหน้ากันทุกทีเพื่อนเราก็ชอบแซวเรา แบบเธอๆ เพื่อนเราชอบอะไรงี้ จนวันเกิดเค้าเราก็แชตไปอวยพร เค้าก็ถามว่ารู้ได้ไง เราก็ตอบว่ามันแจ้งเตือนในเฟซบุ๊ค และเค้าก็บอกกับเราว่า เราเป็นเพื่อนกันเถอะนะ เห้ยยยอะไรแค่อวยพรแค่เนี่ยะ บอกว่า "เป็นเพื่อนกันเถอะ" ไรวะะ   เพื่อนเราก็ไม่น่าแซวเราเลยอ่ะ ไม่งั้นเค้าคงไม่รู้555555 พอจบม.3 ที่เราได้ยินมาคือเค้าจะเรียนต่อที่เดิมเราก็ดีใจ
แต่พอใกล้จะปัจฉิมก็รู้จากเพื่อนเค้าว่าเค้าไปเรียนต่อที่อื่น เราก็เฟลนิดนึงง่า ว่าคงไม่ได้เจอกันแล้วววว  พอขี้นม.ปลาย เราก็แชตคุยกันเรื่องงานบ้าง แต่ส่วนมากเค้าจะไม่ตอบแชตเราสักเท่าไหร่ (จะดองแชตอะไรเบอร์นี้)  มันก็ม.ปลายแล้วเนอะ เราก็เฉยๆกะเค้าแล้วอ่ะ แต่........

สุดท้ายพรหมลิขิตก็เล่นตลกให้เราเจอกันน  คือเราไปกินหมูกะทะกับเพื่อน ก็กินใกล้จะอิ่มแล้วแหละ55555 เค้าก็มากับแก๊งค์ของเค้า เพื่อนเค้ากับเพื่อนเราก็แซวเรากันใหญ่ ทำให้เราไม่เป็นอันจะกินเลยทีเดียว คือคนมันไม่รู้สึกอะไรแล้วอ่ะ จะแซวทำไม ใช่มั๊ยยย55555  เราก็คุยกับเพื่อนเราให้เช็คบิล รีบกิน รีบกลับ แต่เพื่อนเราก็คิดว่าเราเขินนนนอิ๊กก โอ้ยยย อ้อออก่อนหน้านี้เราบล็อกเฟซเค้าแล้วว เหตุผลที่บล็อกไม่ใช่อะไรนะเค้าชอบไม่อ่านแชตง่า เราเลยรู้สึกว่า เออ~~ ให้มันได้อย่างงี้เซ่ จะเฉยชาไปถึงไหนนนนนคะพ่อคุ๊นนนนน คุยกันก็คุยเรื่องงานไม่คิดจะตอบกันเลยหรอออ55555  (เราถามเค้าเรื่องตัดต่ออง่าา) ความรู้สึกตอนนี้คือ เลิกแล้วค่ะ หนูเลิกชอบเค้าแล้วค่ะ555555