...ก่อนจะเล่า เราจะบอกว่าเราได้ชอบ ผช คนหนึ่งอายุเขาประมาณ 30 กว่าๆ (เราอายุ22) ซึ่งหน้าตาค่อนข้างดี ยิ้มเก่ง ยิ้มง่าย นิสัยดี และน่ารัก ....
แต่เราไม่กล้าขอไลน์เขาไง พอวันถัดมาเขาเป็นคนขอไลน์เรา แต่..เขาคงไม่ได้ชอบเราหรอก ขอเฉยๆไว้ติดต่อ...
ตอนนั้นพี่เขาทักมา เราไม่ได้สนใจไรมากไง แค่ชอบ...แล้วก็รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว..เราก็มีเช่นกัน นะตอนนั้น เลยไม่ได้ตอบอะไรพี่เขาไป
และแล้ววันหนึ่งเราก็เลิกกับแฟนซึ่งคบกันมา 3 ปี แต่ที่เลิกกันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องพี่เขาเลย เราเป็นคนขอเลิกเพราะเขาทำร้ายร่างกายเรามาตลอดระยะเวลา 3 ปีเขาทำร้ายเรามา 20 กว่าครั้งและแต่ล่ะครั้งไม่ใช่ว่าจะเบา...จนถึงจุดๆหนึ่งเราก็ตัดมันไปได้ เพราะมันเริ่มไม่ใช่รักแล้ว..

.....จนวันหนึ่งพี่เขาก็ทักมา เราก็เลยคุยไปคุยมา แล้วเราก็ได้ไปดูหนังกันด้วยกันวันแรก ... และก็มากขึ้นเรื่อยๆ และบางครั้งพี่เขาก็พาเราไปบ้านเขา ซึ้งเขาก็มีแฟนแล้วจริงๆนั้นล่ะแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไปๆมาๆ เหมือนพี่เขาเหงา แต่ไม่บ่อยนักที่พี่เขาจะพาไปบ้านเขา เพราะที่บ่อยคือมาที่คอนโดเรา พี่เขาเลิกงานมาก็มาหาเราก็เกือบจะทุกวันอยู่ พาไปทานข้าว ดูหนัง ดื่ม นู้นนี่นั่น มาอยู่เป็นเพื่อนตอนเราอ่อนแอ มาอยู่เป็นเพื่อนเมื่อเราเหงา แต่ทุกวันที่เขามา เขาก็ต้องกลับบ้านของเขาเสมอ แต่มีบางทีที่พี่เขาก็มานอนค้างคืน  ...  

    เข้าประเด็น.....ทุกวันที่เราเจอกัน ก็รู้นะว่าเขามีแฟนแล้ว... แต่พอแฟนเขาโทรเข้ามาที่ไรเข้าก็ลุกออกไปรับสาย ทุกครั้ง และทุกครั้งที่แฟนเขาโทรมา ทำไมเรากลับรู้สึกแย่ รู้สึกว่าเฮ้ย!!!! กุเคยเกียดอีพวกที่กุเป็นอยู่ไม่ใช่หรอว่ะ แต่ทำไม ดันเป็นซะเองว่ะ ตอนแรกไม่ค่อยอะไรมากแต่พอเวลามันเริ่มนานขึ้น ดันมีความรู้สึกหึง หวง อีก .... เวลาที่พี่เขาอยู่กับแฟน เราไม่มีใครเลย ได้แต่รอพี่เขาตอบไลน์กลับมา แต่รอเป็นวัน ตอบมาคำเดียวแล้วก็หายไปอีกนาน เทอมีฉัน ฉันมีใคร เออออ..... บางทีก็ร้องไห้คนเดียว เคยคิดประมาณว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกะเราหรอก แค่พี่เขาเหงาหรือไม่ก็แค่หลอก เย... ไปวันๆ แต่เฮ้ย!!! มีครั้งหนึ่งที่พี่เขาพาแม่เราไปกินข้าวด้วยกัน พี่เขาก็ดูแลดี คุยได้ดี ... พี่เขาก็กล้าเจอแม่เรานี่หว่า หรือพี่เขาไม่ได้หลอกเย... หรือหวังจะหลอกเย...ในระยะยาว.... บางครั้งพี่เขาก็ดูเหมือนจะหวงเราเหมือนกัน เวลาที่เราได้ไปคุยกะคนอื่นพี่เขาจะนอย งอลบ้างไรบ้าง แต่ก็ไม่นานเพราะเขาขอดู แล้วเราก็ให้ดู แล้วพี่เขาก็ลบคนนั้นไป แต่เขาจะถามก่อนว่าลบได้มั้ย.... ไม่อยากให้คุย ประมาณนี้... เราก็ทำกับเขาได้เหมือนกันนะ แต่เขาเว้นไว้คนเดียว คือแฟนของเขานั้นเอง... อันนี้เราเข้าใจดีเลยล่ะ เราไม่ก้าวก่าย แต่บางทีมันก็อดไม่ได้ป่าวว่ะ .... คือกุไม่มีใครเลยไง !!!
    เคยจะตัดใจจากพี่เขาให้รู้แล้วรู้รอดไปเล๊ยยยย....ไม่คุยกะพี่เขาแมร่งเลย แมร่งไหนๆพี่เขาก็มีแฟนแล้ว เราจะไปยุ่งทำไม .... เลยขอคืนทุกอย่าง แล้วพี่เขาก็ไม่ขัดอะไร ก็จะคืนให้ แต่พอไม่นานเขาก็ถามว่าจะเอาคืนจริงหรอ น่ะ..ถามให้คิดอีก !!! สุดท้ายเราก็ยอม เออกุยอม...

จน ณ เวลานี้เป็นเวลา 5 เดือนแล้ว ที่ได้คุยกะพี่เขา แล้วพี่เขาคบกะแฟนเขาเป็นเวลา 5 ปี.......

ทั้งๆที่รุนะ ว่าสักวันคนที่ต้องเจ็บคือเราเอง แต่ทำไมไม่รู้ถึงได้รู้สึกมากมาย ขนาดนี้ ผิดก็รู้ รู้หมดไหนดีไหนชั่ว แต่ทำไมไม่เลือกทำ ....