ขอเริ่มเรื่องนะครับ

จขกท.เป็นผู้ชายวัยทำงาน อายุ 30 กลางๆ ช่วงระยะเวลา 5 เดือนที่ผ่านมา ก็ได้สานความสัมพันธ์กับสาวแบงก์คนนึง น้องก็อายุ 20 ปลายๆ
เห็นแว่บแรกน้องเขาสวยถูกสเปกครับ จขกท.ก็เลยถามมีแฟนรึยัง น้องบอกว่ายัง จขกท.ก็เลยขอจีบ แต่เวลาคุยไลน์หรือโทรคุยก็เหมือนน้องเขาไม่อยากคุยด้วยก็เข้าใจว่า "เฮ้ย!!! เราต้องพยายาม สาวสวยคนชอบเยอะมั้ง"แต่เวลาชวนไปเที่ยวไหนน้องไม่เคยปฏิเสธเลยแต่ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน จขกท.รู้สึกว่า กุมาคนเดียวดีกว่ามั้ย

คือแบบว่ามาจิ้มๆ มือถือเล่นยังพอว่า แต่เหมือนว่าเวลามี จขกท.อยู่ นางจะเหวี่ยงได้ทุกเรื่อง ก็ไม่เข้าใจนางว่าไม่อยากเจอก็ไม่ต้องนัดก็ได้นี่นา
หรือว่าไม่ชอบเราก็บอกเรา ไม่คุยกันเลยก็ได้ ถ้าไม่ชอบก็บอกตรงๆ จขกท.จะสุภาพกับน้องเสมอ ไม่เคยล่วงเกินใดๆน้องเลย

จากที่สังเกตคือถ้านางต้องการความช่วยเหลือจะนึกถึง จขกท.มาก่อนเสมอ เคยขับรถ 600 กม.เพื่อไปหานางไปอยู่เป็นเพื่อนนางยามที่นาง
ต้องการกำลังใจ คอยอยู่ข้างน้องเขาช่วยแก้ปัญหาให้ทุกเรื่อง กลับกัน ยามที่เราป่วย แอดมิดอยู่โรงพยาบาลห่างจากบ้านนางแค่ 10 กม.นอนอยู่เป็นเดือน น้องก็ไม่เคยมาเยี่ยม ไม่เคยคิดที่จะโทรมาให้กำลังใจกัน

วันนี้ จขกท.คิดว่า เอาล่ะ น้องคงไม่ชอบเราหรอก ก็พยายามตัดใจซะ ก็เลยมานั่งจับเข่าคุยกันว่า จขกท.พอแล้วนะ ไม่อยากฝืนใจน้อง กลัวน้องจะรำคาญ
น้องก็ฟังแล้วตอบกลับมาว่า "หนูอ่ะจีบไม่ยากหรอกนะ แต่เข้าถึงหนูยาก" พูดเสร็จก็มองน้า จขกท. ทำตาปริบๆแล้วก็เดินหายไป

ปล่อยให้ จขกท. งง ว่า คำพูดของนางคืออะไร คือแบบ "เฮ้ย!!! ให้เราไปต่อ ให้เราพยายามนะ หรือ ให้เราไปๆซะ รำคาญ"
จขกท. อยากถามว่า ที่น้องเขาพูดมานี้ หมายความว่าไง ไม่อยากคิดไปเองคนเดียว 55