เรื่องมีอยู่ว่า ผมเคยไปจีบสาวคน1แต่ว่าจีบไม่ติด "เป็นคนแรกในชีวิตที่เดินเข้าไปจีบ" วันนั้นน้องเขาก็ท่าทีเขินมากแล้วยิ้ม
แต่ว่าหลังจากวันนั้น ผมเหมือนกลายเป็น ผู้ร้ายในสายตาเขาไปเลย
คือเจอผมที่ไหนก็เดินหนี ถนาดนั่งกินข้าวโต๊ะข้างๆยังรุกหนีเลย ทั้งๆที่จากวันที่จับไม่ติดผมไม่ได้ไปตื้อหรือไปคุยกับเขาเลย
** ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวันที่จีบมีเพื่อนยืนรอแยู่แถวนั้น พอจีบไม่ติดผมเลยเดินออกมา แต่ลืมเพื่อนเลยเดินย้อนกลับไป น้องเขาคงคิดว่าเดินกลับไปตื้อเขาหรือป่าว?
ทำให้ทุกวันนี้ผมไม่กล้าจีบสาวอีกเลย ผมกลัวว่าถ้าเขาไม่OKด้วย คนที่ผมชอบนั้นเขาจะเกลียดผมเหมือนน้องคนที่เคยจีบ
แห้วคนแล้วคนเล่าคับ เพราะความไม่กล้าเพราะมีปมในใจ
ขอแนวคิดเพื่อทำลายกำแพงนี้หน่อยคับ
มีปมเรื่องจีบสาวคับ
แต่ว่าหลังจากวันนั้น ผมเหมือนกลายเป็น ผู้ร้ายในสายตาเขาไปเลย
คือเจอผมที่ไหนก็เดินหนี ถนาดนั่งกินข้าวโต๊ะข้างๆยังรุกหนีเลย ทั้งๆที่จากวันที่จับไม่ติดผมไม่ได้ไปตื้อหรือไปคุยกับเขาเลย
** ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวันที่จีบมีเพื่อนยืนรอแยู่แถวนั้น พอจีบไม่ติดผมเลยเดินออกมา แต่ลืมเพื่อนเลยเดินย้อนกลับไป น้องเขาคงคิดว่าเดินกลับไปตื้อเขาหรือป่าว?
ทำให้ทุกวันนี้ผมไม่กล้าจีบสาวอีกเลย ผมกลัวว่าถ้าเขาไม่OKด้วย คนที่ผมชอบนั้นเขาจะเกลียดผมเหมือนน้องคนที่เคยจีบ
แห้วคนแล้วคนเล่าคับ เพราะความไม่กล้าเพราะมีปมในใจ
ขอแนวคิดเพื่อทำลายกำแพงนี้หน่อยคับ