“แน่ะเธอ !  ที่สุดโลกแห่งใด 
อันสัตว์ไม่เกิด  ไม่แก่  ไม่ตาย  ไม่จุติ  ไม่อุบัติ;
เราไม่กล่าวว่า 
ใครๆ อาจรู้  อาจเห็น 
อาจถึงที่สุดแห่งโลกนั้น   ได้ด้วยการไป.

“แน่ะเธอ !   ในร่างกายที่ยาวประมาณวาหนึ่ง  
ที่ยังประกอบด้วยสัญญาและใจนี้เอง, 
เราได้บัญญัติโลก,  
เหตุให้เกิดโลก,   
ความดับสนิทไม่เหลือของโลก, 
และทางดำเนินให้ถึงความดับสนิทไม่เหลือของโลกไว้” ดังนี้แล.