ขอเริ่มต้นเลยนะครับ พอดีคบกันแฟนคนนี้จะได้ 2 ปีแล้วครับจนจะแต่งงานปีหน้าครับ ปี 2560 (แต่ตอนนี้ผมอยู่กินด้วยกัน...) เวละทะเลาะกันขึ้นเสียงใส่กันแรงๆ จะมีแค่ผมที่ยอมหันหน้าปรับความเข้าใจก่อนทุกครั้ง ไม่ว่าผมจะผิดหรือถูกก็ตาม หรือถ้าบางครั้งข้ามคืน ถ้าผมไม่โทรไม่ LINE ไม่ทัก face ไปก่อนไม่โทรไปก่อน เธอก็ไม่สนใจเลย คือมันเป็นทุกครั้งจนผมว่าบางครั้งมันไม่ไหวอ่ะ ทรมานจิตใจมาก รู้สึกเหมือนเขาไม่แคร่อะไรเราเลย
*---------------------* แล้วล่าสุดเมื่อคืน 3 วันก่อนทะเลาะกันแรงมากๆแต่ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอะไรเรื่องไร้สาระมากๆ....เธอก็แบบเดิมครับเธอก็เงียบไม่คุยกับผมไม่ง้อผมแบบเดิมปกติ อารมณ์แบบว่าถ้าผมไม่คุยก่อนก็ไม่คุย ผมเลยตัดสินใจ กลั้นใจฝื่นใจตัวเองซักครั้งเมื่อเธอทำมาผมก็ลองไมพูดบ้างไม่สนใจบ้าง ทำไรไม่ถาม ข้าวน้ำกับข้าวการกินการอยู่..เรื่องของใครของมันไม่สนใจ จะไปจะมาผมก็ไม่ถาม ทำงานก็ต่างคนต่างไป ได้ประมาณ 2 วัน อย่างทำให้เธอรู้สึกบ้าง #แต่สิ่งที่ผมได้คือ ถ้าจะอยู่กันแบบนี้ไม่สนใจกันแบบนี้ จะอยู่ด้วยกันทำไม ก็เลิกกันต่างคนต่างอยู่ดีกว่าไหม(คือบางครั้งคิดในใจแค่ผมเงียบเป็นขนาดนี้...แต่เธอเงียบไม่เป็นไรหรอว่ะ).........ผมจุกจนพูดไม่ออก แลวันนี้เธอไปทำงานเธอเตรียมเสื้อเตรียมของใช้เหมือนกลับไปนอนบ้านตัวเอง....ผมเอาไงต่อดีครับ

คือบางครั้งก็รักเธอมากๆอย่างอยู่ด้วยกันเวลารักกันมีความสุขดี................แต่เวลาทะเลาะผมทรมานเหมือนเป็นบ้าเลยเหมือนคนไม่มีค่ายังไงไม่รู้