001. เขาเล่าว่า ... "คนมาเที่ยว เขา ไม่เศร้า ก็กำลังคิดถึงเขาอยู่" ไม่รู้ว่าจริงไหม แต่ทริปนี้ ทั้งเหงา ทั้งเศร้า ทั้งเบื่อ ทั้งเซ็ง ทั้งโดนเท อะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด
ในความเป็นจริงแพลนนี้จะหนีไปเที่ยวคนเดียวหายไปแบบตัดขาดโลกภายนอก แต่แล้วจู่ๆ ในเย็นวันวัน พฤ. เพื่อนไลน์มา "แกพาไปเที่ยวหน่อย?"
เอิ่มมม ได้ไปสิ่ เรากำลังจะไปกาญจนบุรี ไปด้วยกันมั้ย ไอ่เพื่อนตัวดีก็ใจง่าย ไปพรุ่งนี้เลยนะ ห๊ะ!! ไวไปแก วันเสาร์ละกัน 8 โมงเช้า เจอกัน ดีลลลค่ะ

... จุดมุ่งหมายของทริปนี้ คือการมา "สังขละบุรี ดินแดนแห่งภาคตะวันตก" เพื่อมาตามหาบุคคลปริศนาที่ส่งโปสการ์ดเชิญชวนให้มาที่นี่ให้ได้
เราไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เราไม่รู้ว่าเราจะเจอกันไหม เราไม่รู้ว่าการเดินทางมันจะไกลแค่ แล้วเราก็ไม่รู้ว่าเขาคือใคร ... แต่เราจะไปตามหา
ก่อนออกเดินทางไม่มีการเตรียมตัวใดๆ  ทั้งสิ้น จับเสื้อผ้าได้ก็ยัดๆ ใส่กระเป๋า แพลนอะไรก็ไม่มี รู้แค่ว่ามีสะพานมอญ กล้องก็ลืมถือมา ถ่ายมันด้วยกล้องโทรศัพท์กากๆ
ไปก่อนละกัน

“สังขละบุรี” เป็นอำเภอโอบล้อมไปด้วยธรรมชาติและภูเขา โดยมีแม่น้ำซองกาเลียไหลผ่านมาจากเมียนมาร์ แม่น้ำสายนี้มีเรื่องเล่าว่าสามารถหล่อเลี้ยงผู้คนสองฝั่งแม่น้ำ
เชื่อมสัมพันธ์ ชนชาติมอญทั้งสองประเทศ มาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
ปล.อย่าเพิ่งคาดหวังรีวิการเดินทางละเอียดๆ จากรีวิวนี้นะคะ บอกเลยไม่มี แฮะๆ ^^

เวลา 8.00 น. วันที่ 5 พฤศิจิกายน 2559 พร้อมออกเดินทาง เราขับรถไปรับเพื่อน ทานข้าว เริ่มออกเดินทาง ก็ประมาณ 9 โมงครึ่งแล้ว แรกๆ อะไรก็ดูครึกครื้นไปหมด  เปิดเพลงชิลๆ คูลๆ ตื่นเต้นแม้กับเจอรถติด ฝนตก หมาข้ามถนน ทุกอย่างดูเป็นเรื่องสนุกสนาน