สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เราเพิ่งเคยเขียนกระทู้ครั้งแรกค่ะ ถ้ามีอะไรผิดพลาด ขออภัยล่วงหน้าเลยน่ะคะ
เรื่องของเราเกิดเมื่อ8-9 เดือนก่อน เราคบกับแฟนมา 9 ปี ช่วงแรกๆที่คบเราไม่เคยรู้สึกชอบเค้าเลย แต่เพราะความสงสารที่เค้าพยายามทำดีกับเรามาก เราเลยตัดสินใจคบกับเค้า พอคบกันไปประมาน 3 ปี แฟนเราเริ่มมีคนอื่น เราก็จับได้ เค้าก็ขอโทดเรา เราก็โอเคให้อภัยเค้า ให้โอกาสเค้า แต่ยังไงเราก็ยังฝังใจอยุ่ แต่ก็พยายามลืม จนเรียนจบ ป.ตรี แฟนเราเค้าไปเรียน ป.โทต่อเมืองนอก เราห่างกันประมาน 3 ปีกว่า แต่เค้าก็ไปๆกลับๆ ซึ่งระหว่างที่เค้าไม่อยุ่ เราก็อยุ่กับเพื่อนของเค้า ออกไปเที่ยวกับเพื่อนเค้าหรือเพื่อนเราที่เค้ารู้จัก จนวันทีาเค้าเรียบจบกลับมาอยุ่ไทย เค้าก็ไปมีคนอื่นอีกครั้ง ครั้งนี้ร้ายแรงกว่าครั้งก่อน เพราะเค้าแอบไปมีอะไรกับกิ๊กของเค้าเป็นเดือนๆ แอบไปต่างจังหวัดด้วยกันโดยที่เราไม่รู้เรื่องเลย จนวันที่เราจับได้ เรารู้สึกเสียใจมาก ถึงมากที่สุดในชีวิต เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่แม่เราเริ่มป่วย เรารู้สึกแย่มาก แต่บอกตัวเองว่าครั้งนี้เราเลิกกับเค้าแน่ แต่สุดท้ายเราก็ใจอ่อน เพราะเค้าตามง้อเราทุกทาง เข้ามาทำความรู้จักกับครอบครัวเรา ทั้งๆที่ไม่เคยเข้ามาก่อนเลย เราก็แอบคิดว่าครั้งนี้เค้าคงไม่ทำเลวๆกับเราแล้วแหละ จนเวลาผ่านไป 2 ปีกว่า แม่เราป่วยหนักขึ้นเรื่อยๆ เข้าๆออกๆ รพ ตลอด เราก็ต้องคอยดูแลแม่ทั้งวันทั้งคืน แฟนเราก็มาหาเราที่บ้านทุกวัน มาอยุ่กับครอบครัวเราทุกวัน ไปไหนกับครอบครัวเราตลอด จนวันที่แม่เราป่วยแบบทรุดหนัก จนหมอบอกให้เริ่มทำใจ เราพยายามวิ่งหา รพ อื่น วิ่งคุยกับหมอคนอื่น เอาอาการแม่เราไปปรึกษาหมอหลายๆที่ พยายามหาหมอที่เค้ารักษาแม่เราได้ จนเราเจอหมอคนนึง เค้ารับเคสแม่เรา แต่ในขณะที่เราวิ่งหาหมอที่ดี หมอที่เก่ง มารักษาแม่เรา แฟนเรามาบอกเลิกเราด้วยเหตุผลที่เราทะเลาะกับเค้าทางโทรศัพท์ เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้ว ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราแล้ว เค้าขอเราเลิกเลย เราก็รู้สึกชาไปทั้งตัว แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา และก็พยายามง้อเค้า ขอโทดเค้า บอกกับเค้าว่าเราขอโอกาส แต่ทุกอย่างเหมือนว่าไม่มีทางที่เค้าจะกลับมาแล้ว เราก็เสียใจมาก แต่ยังไงแม่เราต้องมาก่อน เราก็พาแม่ไปรักษากับหมอที่เค้ารับเคสแม่เรา เราเฝ้าแม่อยุ่ที่ รพ ประมาน 2เดือนกว่า ระหว่างนั้นเราเครียดมาก แล้วเราก็ได้รู้ว่าที่แฟนเราเลิกกับเราเพราะเค้าไปมีคนอื่น และครั้งนี้คนก็เลือกคนใหม่ของเค้า เค้าไม่เลือกเรา ปัญหาทุกอย่างที่เข้ามาทำให้เราทุกข์มาก จนวันที่แม่เราจากไป หมอไม่สามารถรั้งแม่เราไว้ได้ วันนั้นเป็นวันที่เรารู้สึกสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต เราคิดว่าทำไมเราต้องเจอเรื่องที่เลวร้ายแบบนี้ ต่อไปนี้เราจะมีชีวิตอยุ่ยังไง ชีวิตเราพังมาก แต่เวลา คนในครอบครัว และเพื่อนก็ช่วยเราให้ดีขึ้น แล้วเราก็คิดได้ว่า แฟนที่เราพยายามให้โอกาสเค้า พยายามคิดว่าเค้าจะกลับตัวกลับใจได้ เค้ารักเราจริง เค้ารักครอบครัวเรา ซึ่งสุดท้ายคือเราหาความจริงใจอะไรกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย เรารู้สึกเสียเวลามากกับผู้ชายคนนี้ เราคิดว่าเราทนอยุ่กับเค้ามาได้ยังไงตั้ง 9 ปี ผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีอะไรดีเลย แล้วเรามั่นใจว่าสักวันเค้าจะต้องรู้สึกถึงการสูญเสียแบบเรา
ที่เรามาแชร์เรื่องของเราให้เพื่อนๆฟัง ก็อยากให้เพื่อนๆที่กำลังเศร้า เสียใจ หรือทุกข์ กลับมารักตัวเอง กลับมาเข้มแข็ง อะไรที่มันไม่ดีมันออกจากชีวิตไปแล้ว ต่อจากนี้ชีวิตเราจะดีขึ้น สู้ๆน่ะคะ
มรสุมชีวิต
เรื่องของเราเกิดเมื่อ8-9 เดือนก่อน เราคบกับแฟนมา 9 ปี ช่วงแรกๆที่คบเราไม่เคยรู้สึกชอบเค้าเลย แต่เพราะความสงสารที่เค้าพยายามทำดีกับเรามาก เราเลยตัดสินใจคบกับเค้า พอคบกันไปประมาน 3 ปี แฟนเราเริ่มมีคนอื่น เราก็จับได้ เค้าก็ขอโทดเรา เราก็โอเคให้อภัยเค้า ให้โอกาสเค้า แต่ยังไงเราก็ยังฝังใจอยุ่ แต่ก็พยายามลืม จนเรียนจบ ป.ตรี แฟนเราเค้าไปเรียน ป.โทต่อเมืองนอก เราห่างกันประมาน 3 ปีกว่า แต่เค้าก็ไปๆกลับๆ ซึ่งระหว่างที่เค้าไม่อยุ่ เราก็อยุ่กับเพื่อนของเค้า ออกไปเที่ยวกับเพื่อนเค้าหรือเพื่อนเราที่เค้ารู้จัก จนวันทีาเค้าเรียบจบกลับมาอยุ่ไทย เค้าก็ไปมีคนอื่นอีกครั้ง ครั้งนี้ร้ายแรงกว่าครั้งก่อน เพราะเค้าแอบไปมีอะไรกับกิ๊กของเค้าเป็นเดือนๆ แอบไปต่างจังหวัดด้วยกันโดยที่เราไม่รู้เรื่องเลย จนวันที่เราจับได้ เรารู้สึกเสียใจมาก ถึงมากที่สุดในชีวิต เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่แม่เราเริ่มป่วย เรารู้สึกแย่มาก แต่บอกตัวเองว่าครั้งนี้เราเลิกกับเค้าแน่ แต่สุดท้ายเราก็ใจอ่อน เพราะเค้าตามง้อเราทุกทาง เข้ามาทำความรู้จักกับครอบครัวเรา ทั้งๆที่ไม่เคยเข้ามาก่อนเลย เราก็แอบคิดว่าครั้งนี้เค้าคงไม่ทำเลวๆกับเราแล้วแหละ จนเวลาผ่านไป 2 ปีกว่า แม่เราป่วยหนักขึ้นเรื่อยๆ เข้าๆออกๆ รพ ตลอด เราก็ต้องคอยดูแลแม่ทั้งวันทั้งคืน แฟนเราก็มาหาเราที่บ้านทุกวัน มาอยุ่กับครอบครัวเราทุกวัน ไปไหนกับครอบครัวเราตลอด จนวันที่แม่เราป่วยแบบทรุดหนัก จนหมอบอกให้เริ่มทำใจ เราพยายามวิ่งหา รพ อื่น วิ่งคุยกับหมอคนอื่น เอาอาการแม่เราไปปรึกษาหมอหลายๆที่ พยายามหาหมอที่เค้ารักษาแม่เราได้ จนเราเจอหมอคนนึง เค้ารับเคสแม่เรา แต่ในขณะที่เราวิ่งหาหมอที่ดี หมอที่เก่ง มารักษาแม่เรา แฟนเรามาบอกเลิกเราด้วยเหตุผลที่เราทะเลาะกับเค้าทางโทรศัพท์ เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้ว ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราแล้ว เค้าขอเราเลิกเลย เราก็รู้สึกชาไปทั้งตัว แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา และก็พยายามง้อเค้า ขอโทดเค้า บอกกับเค้าว่าเราขอโอกาส แต่ทุกอย่างเหมือนว่าไม่มีทางที่เค้าจะกลับมาแล้ว เราก็เสียใจมาก แต่ยังไงแม่เราต้องมาก่อน เราก็พาแม่ไปรักษากับหมอที่เค้ารับเคสแม่เรา เราเฝ้าแม่อยุ่ที่ รพ ประมาน 2เดือนกว่า ระหว่างนั้นเราเครียดมาก แล้วเราก็ได้รู้ว่าที่แฟนเราเลิกกับเราเพราะเค้าไปมีคนอื่น และครั้งนี้คนก็เลือกคนใหม่ของเค้า เค้าไม่เลือกเรา ปัญหาทุกอย่างที่เข้ามาทำให้เราทุกข์มาก จนวันที่แม่เราจากไป หมอไม่สามารถรั้งแม่เราไว้ได้ วันนั้นเป็นวันที่เรารู้สึกสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต เราคิดว่าทำไมเราต้องเจอเรื่องที่เลวร้ายแบบนี้ ต่อไปนี้เราจะมีชีวิตอยุ่ยังไง ชีวิตเราพังมาก แต่เวลา คนในครอบครัว และเพื่อนก็ช่วยเราให้ดีขึ้น แล้วเราก็คิดได้ว่า แฟนที่เราพยายามให้โอกาสเค้า พยายามคิดว่าเค้าจะกลับตัวกลับใจได้ เค้ารักเราจริง เค้ารักครอบครัวเรา ซึ่งสุดท้ายคือเราหาความจริงใจอะไรกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย เรารู้สึกเสียเวลามากกับผู้ชายคนนี้ เราคิดว่าเราทนอยุ่กับเค้ามาได้ยังไงตั้ง 9 ปี ผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีอะไรดีเลย แล้วเรามั่นใจว่าสักวันเค้าจะต้องรู้สึกถึงการสูญเสียแบบเรา
ที่เรามาแชร์เรื่องของเราให้เพื่อนๆฟัง ก็อยากให้เพื่อนๆที่กำลังเศร้า เสียใจ หรือทุกข์ กลับมารักตัวเอง กลับมาเข้มแข็ง อะไรที่มันไม่ดีมันออกจากชีวิตไปแล้ว ต่อจากนี้ชีวิตเราจะดีขึ้น สู้ๆน่ะคะ