เราเป็นนักเรียนที่เรียนดีมาตลอดค่ะ ตั้งแต่สมัยเด็กๆจนจบมหาลัยก็จบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง มหาลัยรัฐชื่อดังด้วย
แต่เราไม่ใช่เด็กเรียนนะคะ เราชอบทำกิจกรรมมาก ตอนอยู่มัธยมก็เป็นนักดนตรี
พอเข้ามหาลัยก็ชอบไปแข่งขันประกวดที่เกี่ยวกับสาขาวิชาอยู่ทุกเทอมค่ะ


เราเป็นคนที่มีความเป็นผู้นำสูง เป็นหัวหน้ากลุ่ม หัวหน้าชั้นอะไรแบบนี้ตลอดค่ะ
อาจารย์เคยบอกว่าเราเป็นคนเผด็จการ แต่นั่นอาจารย์พูดชมนะคะ ว่าทำให้เราจัดการเรื่องต่างๆได้ดีและรวดเร็ว
เพื่อนก็ชมว่าเราเป็นคนเก่ง ที่บ้านก็ด้วย
ทุกคนดูภูมิใจกับเรามากค่ะ

แต่เรากลับรู้สึกว่าคำชมพวกนั้นมันแฝงไปด้วยความคาดหวังเหมือนกัน
ตอนนี้เราเพิ่งเรียนจบ พ่อแม่เพื่อนพี่น้อง ถึงแม้ทุกคนจะไม่เคยพูดว่าอยากให้เราได้งานดีๆ เงินเดือนเยอะๆ
ไม่รู้ทำไมเราถึงคิดว่าทุกคนอยากให้เราเป็นแบบนั้น
บอกตรงๆว่าบางครั้งมันก็แอบกดดัน ที่ว่าเราต้องเป็นคนเก่งไปตลอดเลยหรอ
เราผิดพลาดได้มั้ย แล้วถ้าเราทำผิดคนอื่นเขาจะมองว่าเราอ่อนด้อยรึเปล่า

เพราะทุกครั้งที่เราท้อแล้วไปปรึกษาคนอื่น เขาชอบพูดว่า
เห้ยแกเก่งอะ แกทำได้อยู่แล้ว

แล้วมันก็กลับมาที่ลูปเดิมค่ะ

เราคิดว่าเรามีปัญหาที่การแคร์ความคิดกับความรู้สึกของคนอื่นมากจนเกินไป
เราควรทำยังไงดีคะ ให้ไม่ต้องแบกเอาความคาดหวังของคนอื่นมาไว้ในตัวเราแบบนี้