เราเป็นผู้หญิง ตอนนี้เราอายุ 25 ใกล้จะ26แล้ว ไม่เคยเที่ยวกลางคืน ไม่เคยกินเหล้า ไม่ให้ออกไปไหนหลัง2ทุ่ม ไม่เคยให้ไปนอนที่อื่น จนเรียนจบมหาลัย ที่บ้านไม่ให้มีแฟนค่ะ แต่เราก็แอบมีมาตลอด พอที่บ้านรู้ก็ให้แต่งงานตอนนั้นอายุ22ค่ะ แต่งได้4ปีแต่ก็หย่ากันไป กลับมาอยู่บ้านเหมือนเดิม จนปัจจุบัน เค้าก็รู้เรื่องแฟนคนใหม่ค่ะ แต่เค้าไม่ชอบผู้ชายคนนี้ พ่อเราต้องการพบพ่อแฟนเรา เพื่อต้องการให้รับรู้ว่าลูก2คนคบกัน (อันนี้เราเข้าใจพ่อเรานะคะ ว่าเค้าหวงเรา) แต่มันติดตรงที่ ทางที่พ่อแฟน เห็นว่า เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของเด็กจะคบกัน เค้าไม่เข้ามาเจอพ่อเรา

เราเป็นคนกลาง ก็ลำบากใจ นี่คือสาเหตุหนึ่งที่เรามาเจอแบบนี้ บางทีนะบายให้แฟนฟังมากไม่ได้ เค้าก็จะยิ่งดูถูกคริบครัวเรา จนทุกวันนี้พ่อแม่ก็ไม่ค่อยพูดกับเราค่ะ นินทาเราตลอด  เราพูดเพราะกับที่บ้านตลอดนะคะ ทำงานมีก็ให้เงินเค้านะคะ รถก็ซื้อเองผ่อนเอง ทุกอย่าง แต่ช่วงนี้กำลังตกงาน มีขอเงินเค้าบ้างนิดหน่อย เค้าจากค่อยๆชมเราเปลี่ยนมานินทา ไม่สนใจเรา แถมมีปัญหาเรื่องความรักที่ไม่ค่อยจะ

เราได้ยินพ่อแม่ พูดนินทาเราตลอด เสียงลอดมายังชั้น2ห้องนอนเรา นอนร้องไห้ทุกวัน อยู่แต่ในห้อง ลงมาข้างล่างเค้าก็พูดด้วย ทำข้าวให้กินบ้างนะคะไม่อยากจะอยู่ที่บ้าน ท้อเหลือเกินค่ะ เหมือนตัวเองกำลังจะประสาท เครียดและเสียใจ ไม่เคยได้ยินเค้าพูดถึงแบบนี้เลย ล่าสุดเมื่อเช้าได้ยินมาประมาณนี้ค่ะ

พ่อ :พวกเรากินของดีๆ มีลูกออกมาเป็นปลาร้าได้ไง
แม่ : ก็ไม่รู้ พี่กินแต่ปลาแซลมอนนิ 555

พ่อ : ตอนมันให้เงินพี่ จะซื้อทองรองเท้า กะเป๋าให้พี่ พี่ไม่ได้อยากได้ บอกมันด้วยซ้ำว่าไม่เอา พอมันไม่มีเงินมาทวงบุญคุณพ่อแม่ อีปลาร้านี่โคตร เลยนะ ทวงบุญคุณพ่อแม่ มันจะบาป
แม่ :  เออ ก็มัน ไง
พ่อ : นี่ชุดอะไรของมัน
แม่ : ไม่รู้มันเห็นมันจะไปงานแต่ง
พ่อ : กระแดะจะไปงานแต่ง มันอ้าง จะไปหาไอ้นั่น ทำไมเราจะไม่รู้ และวันนี้อีปลาร้าหยุดหรอ
แม่ : สงสัยหยุด หยุดงาน แต่ไม่รุ้มันหยุดอย่างอื่นป่าว อีนี้มันชอบโกหกอยุ่แล้ว
พ่อ : ทำไมลูกโคตรเลย ไม่รักดี วันหยุดก็ออกไปหาไอ้ตัว สมแล้วพวกเราตั้งชื่อมันอีปลาร้า นี่นะถ้ามันไม่ลำบาก มันไม่นึกถึงพ่อแม่หรอก ซมซานกลับมาเป็นบัวแล้งน้ำ สมน้ำน่ามัน
แม่ : แสบจะตายอีนั่น
พ่อ : วันก่อนมันมาถามพี่ บารากุ คืออะไร (เราแค่ถามเฉยๆค่ะ)
แม่ : ทำไมอะ
พ่อ : บารากุมันเป็นสิ่งเสพติด อยู่ตามผับ ในที่อโคจรเท่านั้น มันถามพี่มางี้ แสดงว่ามันต้องเคยไปผับมาแล้ว ลูก ไม่งั้นมันจะเอามาจากไหน
แม่ : สงสัยมันไปกับไอ้ตัว ที่มันชอบกลับดึกๆ อ้างทำงาน
พ่อ : สมชื่อมันแล้วปลาร้า เน่าอย่างกับปลาร้า มันคงไปผับมาแล้ว คน ๆก็ต้องไปที่ ๆ

นี่แค่ส่วนหนึ่งค่ะ เราได้ยินทุกเช้า ตลอดเวลา เวลาเค้าไม่รู้จะพูดอะไร จะพูดเรื่องอีปลาร้า ที่อยู่แต่ในห้องนอน

ควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ เสียใจมาก อายุก็26แล้ว ทำไมต้องรู้สึกอะไรแบบนี้ด้วย