สวัสดีค่ะ เขียนกระทูนี้ครั้งที่2 กระทู้แรกจำเมลไม่ได้สมัครใหม่เลย55555555555 โอเคเข้าเรื่องค่ะ ตอนนี้อายุ16ค่ะ ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ คือบ้านที่เราอยู่ไม่ใช่บ้านตัวเอง เป็นบ้านของลุงมีแฟนลุงอยู่กับยายของเราค่ะ (แม่ของเราเสียตอนเราอยู่ป.2พ่อทิ้งแม่ไปตอนเราเด็กๆ ครอบครัวเราเหลือกันแค่2คนคือพี่สาวเรา กับตัวเราค่ะ)ตอนเรามาอยู่ใหม่ๆเรารู้สึกอบอุ่นมากเลยค่ะ(เราย้ายมาตอนป.5)เติมเต็มช่วงเวลาที่หายจากความอบอุ่นได้บ้าง พอตอนประมาณม.2 เราเป็นนักกีฬาอำเภอเราต้องอยู่ในช่วงฝึกหนัก จนทะเลาะกับยาย เวลายายด่าเราจะเงียบไว้แต่ครั้งนั้นมันเก็บกดมากค่ะ เวลายายด่าจะเปรียบเทียบว่าเราเหมือนพ่อ555555555555 ซึ่งเราไม่ชอบมากๆเลยค่ะ เราไม่รู้ว่าพ่อเราทำอะไรให้เค้าบ้าง แต่เค้าต้องว่าพ่อเราขนาดนั้นเลยเหรอ5555555555 เราได้แต่รับฟังแล้วเก็บมันไว้ในใจ ถ้ายายงอน คนที่บ้านก็จะไม่คุยด้วยเลยล่ะค่ะ5555555555(เค้ามาเป็นทีม)555555555 พอเริ่มโต เราอยากเรียนบัญชีแต่แฟนของลุงไม่ให้เรียน เราเลยต้องเรียนสายวิทย์ม.ปลาย ซึ่งมันเหนื่อยมากๆเลยค่ะ5555555 แต่โชคดีที่ห้องของเราเป็นวิทย์บันเทิงเลยไม่เครียดมากเท่าไหร่ อยู่บ้าน เราไม่ค่อยพูดกับใคร กับลุงกับป้ากับยาย เราไม่ค่อยพูด ยายเราเป็นคนขี้งอนมากเลยค่ะ555555555 ไม่พูดด้วยก็งอน เราไม่รู้จะพูดอะไรกับยายเราเลยเลือกที่จะไม่พูด จนยายงอน ผ่านมาจะเกือบเดือนแล้วค่ะที่ครอบครัวนี้ไม่พูดกับเราเลย ป้ากับลุงพยายามตีห่างยังไงไม่รู้(คสต) แต่เราก็ยังไม่พูดเหมือนเดิม ชอบโดนป้ากับยายประชดประชันใส่5555555555 เมื่อเช้าเรากินข้าวคนเดียวในห้องครัวลุงก็ปิดประตูห้องครัวใส่เราจนดัง ตอนนั้นมันทำให้เรารู้สึกว่าเราไร้ตัวตน เราเหมือนเคว้างคว้าง ไร้จุดยืน ควรทำยังไงดีคะ อยากออกจะหลุมนี้มากค่ะ พยายามแล้วแต่สุดท้ายก็เดินตกไปในหลุมเหมือนเดิม
*เราท้อ เราอยากบอกให้พี่เรารับรู้ แต่เรากลัวพี่เราไม่สบายใจเราเลยมาขอระบายในนี้นะคะ555555555555555
*เราเป็นคนเฟรนลี่มากๆค่ะแต่เวลาเราอยู่กับครอบครัวนี้เราจะเป็นคนไม่พูดเลยค่ะ เราไม่รู้ทำไมถึงไม่พูด อาจจะเพราะเราโดนกดดันจากหลานของป้าที่เป็นแฟนลุง ยาย ลุง ป้า ชอบเอาเค้ามาเทียบกับเราเสมอ เวลาทำอะไรเราต้องแข่งขันกับเขาเสมอเลยค่ะ แต่เค้าเป็นพี่เราสมองเค้าไปไกลกว่าเรา ให้เราแข่งยังไงเราก็แพ้55555555555
*ผิดยังไงขอโทษด้วยนะคะ เราพิมพ์ในโทรศัพท์