สวัสดีครับ คิดว่าเรื่องนี้เป็นนิยายก็ได้นะครับ
ผมเป็นนักเรียนอายุ 15 ปี เป็นคนที่อารมณ์อ่อนไหวง่าย และเทอมสองนี้ผมก็เป็นหัวหน้าห้อง ผมและเพื่อน ๆ ในกลุ่มผมเมื่อก่อนไปไหนไปกัน ตอนนี้เริ่มแยกกระจัดกระจายกันไป (คงค้นพบตัวเองมากขึ้น และวิถีทางคงไม่ลงกัน) คนอย่างผมเนี่ยนะ ไม่ทักใครก็ไม่มีใครทักทาย(คนที่เหมือนจะสนิทก็เริ่มห่างไป)ผมเลยอยากพิสูจน์
ก็มีบางคนที่มาทักทาย ส่วนใหญ่เพื่อนในกลุ่ม(กลุ่มผมมี 9 คน)ไม่ทักทายครับ และบางคนก็ใช้คำโคตะระทางการกับผม(หัวหน้าครับ ช่วยบอกครูหน่อย)
เหมือนอะไรเริ่มจืดจาง แต่ปัญหาเรื่องเพื่อนผมก็ทำใจได้เพราะผมไม่ได้มีเพื่อนสนิท แต่เพื่อนในกลุ่ม(9คน)คนหนึ่งมันก็แอบชอบคนที่ผมชอบ เป็นเรื่องที่ทำใจได้ยาก และตอนนี้ก็ปลีกตัวจากเพื่อนคนนี้ ในเรื่องการบริหารห้องมีกลุ่มเพื่อนคนที่ผมแอบชอบเป็นรองหัวหน้า 3 คนรวมเธอกับ เพื่อนที่ผมเหลือ1คน และเหตุการณ์ความอึดอัดใจก็เริ่มขึ้น
Chapter 1:ความรัก
ที่จริงก็ย้อนไปกับเรื่องคนที่ผมชอบแบบจริงจัง ชอบแบบฝังลงไปในสมองแล้ว เราสองคนเหมือนจะชอบกันด้วย(ผมรู้สึก) ตอนเริ่มคุยกันผมไม่ได้คุยกันเลยครับเป็นปีเป็นเดือน ที่คุยกันแน่นอนไม่เกิน 50 ประโยค ในสามปีนี้ แต่คุยใน Messenger มากกว่าแต่ก็จำได้อยู่ครั้งหนึ่งที่เธอโกหก แต่มันเป็นเรื่องเล็กมาก ผมก็คิดอะไรนักหนาไม่รู้ แต่ก็หลายครั้งที่ทักไปก็เงียบ ผมก็รู้สึกแย่มาก หงุดหงิด อะไรต่าง ๆ ขอบอกเป็นอุทาหรณ์เลยครับ คุยให้เห็นหน้ากันจะดีมากกว่า อย่าทำแบบผมที่คุยแต่ใน Messenger เป็นมากกว่า สิ่งที่ทำให้คนมีปฏิสัมพันธ์คือการมองตากันครับ(ผมโง่มาก ๆ ผมทำตัวไม่ถูกหรอกเวลาคุยซึ่งหน้าเวลาเจอหน้ากันไม่ทักทาย นั่งโต๊ะเดียวกันเป็น 10 ชั่วโมงทักทายไม่เกิน 10 ประโยค เป็นสิ่งที่แย่ที่สุดที่ผมทำให้เธอเลยครับ)
ผมจึงเลิกแชทไป รู้สึกเกลียดขึ้นมา ตอนใกล้ปิดเทอม ม.3เทอม1และเพื่อนผมก็เริ่มออกลายครับ(แอบชอบคนที่ผมชอบ)ผ่านไปหลายเดือนผมมารู้ว่าเธอคิดว่าผมไปชอบเพื่อนสนิทเธอ(ซะงั้น) ตอนที่คุยกันเป็นช่วงปิดเทอม และเราก็เริ่มคุยกันดีขึ้น(ใน Messenger)เมื่อผมทักแชทไปหลายรอบไม่ตอบอารมณ์ผมก็เปลี่ยนอีกแล้วครับ เมื่อไปเรียนพิเศษที่เดียวกันกับเธอตอนเลิกเรียน(ผมเคยไปนั่งคุยกับเธอครั้งหนึ่งหหลังจากคุยกันดีขึ้นใน Messenger)เธอนั่งอยู่คนเดียวพอผู้ปกครองเธอมารับผมก็รีบไปนั่งที่เธอ เธออาจเสียความรู้สึกตรงนี้ ไม่นาน2-3วันเธอก็เปลี่ยนชื่อเล่นในแชท
ผ่านมาช่วงเปิดเทอมในเดือนตุลาคม ผมเดินไปถามเธอว่าคนที่เล่นเฟสนี้คือเธอใช่ไหม เธอบอกไม่ใช้พร้อมทำหน้ายิ้มกับการโกหกคนอื่นต่อ ผมดูไปเรื่อย ข้อสันนิษฐานเริ่มชัดเจน เธอโกหกผม เป็นสิ่งที่ผมเคยบอกครูภาษาอังกฤษว่า I don't like people who lie.
ผมโกรธมากแต่ก็งั้นแหละเพราะเธอทำผมเสียความรู้สึกหลายครั้ง ผมก็เป็นฝ่ายหายงอนเอง ผ่านมาเดือนนี้ เมื่อวันพุธหลังเลิกเรียนคาบ3ก่อนพักกลางวันผมได้ยกงานมาแซวเธอเล่น ว่าเอาไปแจกไหม เธอเงียบ...........(เธออาจพูดว่า หึ ในลำคอ) ผมก็เดินออกมาจากห้องกับเพื่อนชาย(รองหัวห้อง) ผมกับเพื่อนชายก็คุยเกี่ยวกับเธอตอนเธออยุ่ในห้อง( ผม:เงียบอีกละ อะไรวะ เฮ่อ ปกติผมพูดดังอยู่แล้ว เธออาจจะได้ยินก็ได้) ผ่านไปถึงหน้าบันได เพื่อนชายทักเธอ:กระเป๋าเธอไม่ได้รูดน่ะ ผมกับเพื่อนก็ลงมาก่อน (เธอแค่รูดซิบกระเป๋าน่าจะเดินตามไม่ห่างกว่า 15 ขั้นบันได้)ผมก็คุยเกี่ยวกับเธอที่เธอเงียบใส่(น่าจะดัง)ผมคิดว่าเธอคงตามมาน่าจะได้ยิน และผมก็ลงจากตึก ผ่านไป 4-5 วิ เธอก็ลงมา(ผมคิดว่าคำพูดผมทำร้ายเธอทำให้เธอสตัน จะสนทำไมล่ะในเมื่อเธอโกหก) หลายครั้งที่ผมไปคุยกับรองหัวแต่ผม ทำไม่สนใจเธอ
เมื่อก่อนผมเคยคิด จะวาดรูป แต่งเพลง แต่งรูป ทำอนิเมชั่น ให้เธอแต่เธอมาทำอย่างนี้ ผมก็ไม่มีอารมณ์ทำ
***ตอนนี้ผมอึดอัดเวลาได้ยินเสียงเธอ เห็นหน้า มองตากัน***
Chapter 2:งานห้อง
แน่นอนงานห้องต้องประชุมกับรองหัวหน้าห้อง 4 ฝ่าย (รวมเธอ) แต่ละครั้งก็เป็นสิ่งที่อึดอัดในการพูดคุย แลกเปลี่ยนความคิดเห็น (และผมก็ไม่ชอบคนที่ไม่ให้ความสำคัญกับคนอื่นเช่น ผมทัก ไม่ตอบ ผมพูด เล่นโทรศัพท์)แต่ละครั้งผมก็ไม่สนใจเธอ แต่ไปให้ความสำคัญกับรองคนอื่น 3 คน
ในแต่ละวิชาผมเป็นหัวหน้าห้องที่คอยถามเพื่อนว่า ทำความเคารพเลยไหม เป็นสิ่งที่แย่ในการเป็นหัวหน้าห้องคือการไม่กล้าแสดงออก
ผมเคยคอมเม้นให้เพื่อนชายคนหนึ่ง ในวิชาอังกฤษ"ผมให้คุณ 4.5/5 คะแนน คุณเป็นคนที่พูดเพราะ สำเนียงดี แต่ติดขัดในการพูด"
หลายคอมเม้นที่ตำหนิเพื่อน ผมรู้สึกว่า ผมทำเป็นอวดดีตำหนิคนอื่น
ผมเดินไปไหน ไม่มีใครทักทาย เพราะผมไม่ทักทายใคร
คำถามวนเวียนในใจ
ทำไมเธอทำอย่างนั้น เรามองหน้ากันไม่ติด แต่ผมไม่รู้จะทำอย่างไรให้ดีขึ้น
ผมกังวลกับสังคมห้องเรียน มีเพื่อนห้องอื่นแซวว่าเป็นหัวหน้าแล้วหยิ่งเลยนะ
และผมอยากรู้ว่าผมควรคิดอย่างไรกับเหตุการณ์ที่เข้ามา (ปัญหากับคนที่ชอบ ปัญหากับเพื่อนที่ทักแล้วไม่สนใจ เพื่อนไม่สนใจ )
ทำให้ผมหวั่นไหวในอารมณ์ ผมไม่อยากเอาปัญหาส่วนตัวมาปะปนกับงานห้อง
เป็นไปได้ไหมนะ "จะมีคนที่ชอบมากกับเกลียดในคนเดียวกัน"
ข้อคิด:อยากได้อะไรก็ทำอันนั้น เช่นการไว้ใจ การให้ความรัก ถ้าเราไม่ให้อะไรเขาแล้วเขาจะให้อะไรกับเราได้
แนะนำผมหน่อยครับ ขอบคุณมากครับ ผมอยากคิดแบบมีเหตุผล รู้สติตัวเองให้มากขึ้น
ปัญหามนุษย์สัมพันธ์ ของผม(ช่วยแนะนำหน่อยครับ)
ผมเป็นนักเรียนอายุ 15 ปี เป็นคนที่อารมณ์อ่อนไหวง่าย และเทอมสองนี้ผมก็เป็นหัวหน้าห้อง ผมและเพื่อน ๆ ในกลุ่มผมเมื่อก่อนไปไหนไปกัน ตอนนี้เริ่มแยกกระจัดกระจายกันไป (คงค้นพบตัวเองมากขึ้น และวิถีทางคงไม่ลงกัน) คนอย่างผมเนี่ยนะ ไม่ทักใครก็ไม่มีใครทักทาย(คนที่เหมือนจะสนิทก็เริ่มห่างไป)ผมเลยอยากพิสูจน์
ก็มีบางคนที่มาทักทาย ส่วนใหญ่เพื่อนในกลุ่ม(กลุ่มผมมี 9 คน)ไม่ทักทายครับ และบางคนก็ใช้คำโคตะระทางการกับผม(หัวหน้าครับ ช่วยบอกครูหน่อย)
เหมือนอะไรเริ่มจืดจาง แต่ปัญหาเรื่องเพื่อนผมก็ทำใจได้เพราะผมไม่ได้มีเพื่อนสนิท แต่เพื่อนในกลุ่ม(9คน)คนหนึ่งมันก็แอบชอบคนที่ผมชอบ เป็นเรื่องที่ทำใจได้ยาก และตอนนี้ก็ปลีกตัวจากเพื่อนคนนี้ ในเรื่องการบริหารห้องมีกลุ่มเพื่อนคนที่ผมแอบชอบเป็นรองหัวหน้า 3 คนรวมเธอกับ เพื่อนที่ผมเหลือ1คน และเหตุการณ์ความอึดอัดใจก็เริ่มขึ้น
Chapter 1:ความรัก
ที่จริงก็ย้อนไปกับเรื่องคนที่ผมชอบแบบจริงจัง ชอบแบบฝังลงไปในสมองแล้ว เราสองคนเหมือนจะชอบกันด้วย(ผมรู้สึก) ตอนเริ่มคุยกันผมไม่ได้คุยกันเลยครับเป็นปีเป็นเดือน ที่คุยกันแน่นอนไม่เกิน 50 ประโยค ในสามปีนี้ แต่คุยใน Messenger มากกว่าแต่ก็จำได้อยู่ครั้งหนึ่งที่เธอโกหก แต่มันเป็นเรื่องเล็กมาก ผมก็คิดอะไรนักหนาไม่รู้ แต่ก็หลายครั้งที่ทักไปก็เงียบ ผมก็รู้สึกแย่มาก หงุดหงิด อะไรต่าง ๆ ขอบอกเป็นอุทาหรณ์เลยครับ คุยให้เห็นหน้ากันจะดีมากกว่า อย่าทำแบบผมที่คุยแต่ใน Messenger เป็นมากกว่า สิ่งที่ทำให้คนมีปฏิสัมพันธ์คือการมองตากันครับ(ผมโง่มาก ๆ ผมทำตัวไม่ถูกหรอกเวลาคุยซึ่งหน้าเวลาเจอหน้ากันไม่ทักทาย นั่งโต๊ะเดียวกันเป็น 10 ชั่วโมงทักทายไม่เกิน 10 ประโยค เป็นสิ่งที่แย่ที่สุดที่ผมทำให้เธอเลยครับ)
ผมจึงเลิกแชทไป รู้สึกเกลียดขึ้นมา ตอนใกล้ปิดเทอม ม.3เทอม1และเพื่อนผมก็เริ่มออกลายครับ(แอบชอบคนที่ผมชอบ)ผ่านไปหลายเดือนผมมารู้ว่าเธอคิดว่าผมไปชอบเพื่อนสนิทเธอ(ซะงั้น) ตอนที่คุยกันเป็นช่วงปิดเทอม และเราก็เริ่มคุยกันดีขึ้น(ใน Messenger)เมื่อผมทักแชทไปหลายรอบไม่ตอบอารมณ์ผมก็เปลี่ยนอีกแล้วครับ เมื่อไปเรียนพิเศษที่เดียวกันกับเธอตอนเลิกเรียน(ผมเคยไปนั่งคุยกับเธอครั้งหนึ่งหหลังจากคุยกันดีขึ้นใน Messenger)เธอนั่งอยู่คนเดียวพอผู้ปกครองเธอมารับผมก็รีบไปนั่งที่เธอ เธออาจเสียความรู้สึกตรงนี้ ไม่นาน2-3วันเธอก็เปลี่ยนชื่อเล่นในแชท
ผ่านมาช่วงเปิดเทอมในเดือนตุลาคม ผมเดินไปถามเธอว่าคนที่เล่นเฟสนี้คือเธอใช่ไหม เธอบอกไม่ใช้พร้อมทำหน้ายิ้มกับการโกหกคนอื่นต่อ ผมดูไปเรื่อย ข้อสันนิษฐานเริ่มชัดเจน เธอโกหกผม เป็นสิ่งที่ผมเคยบอกครูภาษาอังกฤษว่า I don't like people who lie.
ผมโกรธมากแต่ก็งั้นแหละเพราะเธอทำผมเสียความรู้สึกหลายครั้ง ผมก็เป็นฝ่ายหายงอนเอง ผ่านมาเดือนนี้ เมื่อวันพุธหลังเลิกเรียนคาบ3ก่อนพักกลางวันผมได้ยกงานมาแซวเธอเล่น ว่าเอาไปแจกไหม เธอเงียบ...........(เธออาจพูดว่า หึ ในลำคอ) ผมก็เดินออกมาจากห้องกับเพื่อนชาย(รองหัวห้อง) ผมกับเพื่อนชายก็คุยเกี่ยวกับเธอตอนเธออยุ่ในห้อง( ผม:เงียบอีกละ อะไรวะ เฮ่อ ปกติผมพูดดังอยู่แล้ว เธออาจจะได้ยินก็ได้) ผ่านไปถึงหน้าบันได เพื่อนชายทักเธอ:กระเป๋าเธอไม่ได้รูดน่ะ ผมกับเพื่อนก็ลงมาก่อน (เธอแค่รูดซิบกระเป๋าน่าจะเดินตามไม่ห่างกว่า 15 ขั้นบันได้)ผมก็คุยเกี่ยวกับเธอที่เธอเงียบใส่(น่าจะดัง)ผมคิดว่าเธอคงตามมาน่าจะได้ยิน และผมก็ลงจากตึก ผ่านไป 4-5 วิ เธอก็ลงมา(ผมคิดว่าคำพูดผมทำร้ายเธอทำให้เธอสตัน จะสนทำไมล่ะในเมื่อเธอโกหก) หลายครั้งที่ผมไปคุยกับรองหัวแต่ผม ทำไม่สนใจเธอ
เมื่อก่อนผมเคยคิด จะวาดรูป แต่งเพลง แต่งรูป ทำอนิเมชั่น ให้เธอแต่เธอมาทำอย่างนี้ ผมก็ไม่มีอารมณ์ทำ
***ตอนนี้ผมอึดอัดเวลาได้ยินเสียงเธอ เห็นหน้า มองตากัน***
Chapter 2:งานห้อง
แน่นอนงานห้องต้องประชุมกับรองหัวหน้าห้อง 4 ฝ่าย (รวมเธอ) แต่ละครั้งก็เป็นสิ่งที่อึดอัดในการพูดคุย แลกเปลี่ยนความคิดเห็น (และผมก็ไม่ชอบคนที่ไม่ให้ความสำคัญกับคนอื่นเช่น ผมทัก ไม่ตอบ ผมพูด เล่นโทรศัพท์)แต่ละครั้งผมก็ไม่สนใจเธอ แต่ไปให้ความสำคัญกับรองคนอื่น 3 คน
ในแต่ละวิชาผมเป็นหัวหน้าห้องที่คอยถามเพื่อนว่า ทำความเคารพเลยไหม เป็นสิ่งที่แย่ในการเป็นหัวหน้าห้องคือการไม่กล้าแสดงออก
ผมเคยคอมเม้นให้เพื่อนชายคนหนึ่ง ในวิชาอังกฤษ"ผมให้คุณ 4.5/5 คะแนน คุณเป็นคนที่พูดเพราะ สำเนียงดี แต่ติดขัดในการพูด"
หลายคอมเม้นที่ตำหนิเพื่อน ผมรู้สึกว่า ผมทำเป็นอวดดีตำหนิคนอื่น
ผมเดินไปไหน ไม่มีใครทักทาย เพราะผมไม่ทักทายใคร
คำถามวนเวียนในใจ
ทำไมเธอทำอย่างนั้น เรามองหน้ากันไม่ติด แต่ผมไม่รู้จะทำอย่างไรให้ดีขึ้น
ผมกังวลกับสังคมห้องเรียน มีเพื่อนห้องอื่นแซวว่าเป็นหัวหน้าแล้วหยิ่งเลยนะ
และผมอยากรู้ว่าผมควรคิดอย่างไรกับเหตุการณ์ที่เข้ามา (ปัญหากับคนที่ชอบ ปัญหากับเพื่อนที่ทักแล้วไม่สนใจ เพื่อนไม่สนใจ )
ทำให้ผมหวั่นไหวในอารมณ์ ผมไม่อยากเอาปัญหาส่วนตัวมาปะปนกับงานห้อง
เป็นไปได้ไหมนะ "จะมีคนที่ชอบมากกับเกลียดในคนเดียวกัน"
ข้อคิด:อยากได้อะไรก็ทำอันนั้น เช่นการไว้ใจ การให้ความรัก ถ้าเราไม่ให้อะไรเขาแล้วเขาจะให้อะไรกับเราได้
แนะนำผมหน่อยครับ ขอบคุณมากครับ ผมอยากคิดแบบมีเหตุผล รู้สติตัวเองให้มากขึ้น