ตอนนี้เราเรียนอยู่มหาลัยแห่งหนึ่งย่านสยาม เราเรียนแพทย์ ด้วยเหตุที่ว่าคณะนี้เรียนหนัก เรากับเพื่อนๆเลยต้องช่วยกัน พึ่งพากันเวลาจะสอบและอื่นๆอีกมากมาย เราคุยกับเพื่อนทุกคน แต่มันจะมีอยู่คนนึงสมมติชื่อเป็น ท นางเป็นคนขี้เล่น เฟรนลี่ ตลก เฮฮา และดูจริงใจ ช่วงแรกเราชอบนางมาก นางเป็นคนมีเหตุผล ปรึกษาปัญหาได้ บ้านนางอยู่ไกล ช่วงแรกนางไม่ได้อยู่หอ ไปกลับทุกวัน ด้วยความเห็นใจ เราเลยให้มาอยู่หอเราก่อน

หายนะเริ่มเกิดขึ้น
แรกๆนางช่วยเราทำความสะอาดทุกอย่าง ไปๆมาๆกลับเป็นเราต้องทำคนเดียว นางทำห้องเรารก เอาเสื้อเราไปใส่ เสื้อผ้าก็ไม่ยอมซัก เราต้องซักและตากให้ ทุกอย่างเราต้องทำเองหมด หอของเราห้องของเรานางก็พาเพื่อนนางขึ้นมาโดยไม่ถามเราเลยทั้งที่เราเป็นเจ้าของและนางเป็นผู้อาศัย แล้วที่แย่ไปกว่านั้นคือแม่เราเอาโน๊คบุคมาฝากไว้ นางก็ทำตก เปิดไม่ติดเราต้องเอาไปซ่อม ตอนแม่กลับมานางก็ไม่อยู่ เรานี่โดนแม่ด่ากระจุยมาก ทั้งเรื่องห้องเรื่องคอม แล้วแม่เราต้องมาช่วยเราขัดห้องน้ำให้คืออะไร นางเป็นคนรักสวยรักงาม เครื่องสำอางเพียบ แต่ซกมกสกปรกมาก นอนแบบน้ำไม่อาบก็มี
เราไม่เคยเราเรื่องนี้ให้ใครฟังเพราะใครต่างก็คิดว่า ท เป็นคนดีและน่ารัก เป็นที่รักของทุกคน
เรายังคบกับ ท ไปเรื่อยๆ เราทนไม่ไหวเรื่องหอเลยให้แม่มานอนด้วยบ่อยๆ
จากนั้น ท. ก็ไปเช่าหออยู่เอง แต่ไม่เคยนอนหอตัวเองซักครั้ง อาศัยความเฟรนลี่ของตนไปนอนหอเพื่อน โดยที่ไม่เคยช่วยค่าน้ำค่าไฟเพื่อนซักนิด ไม่ว่านางจะทำเพราะเหตุผลอะไรแต่เรามองว่าเห็นแก่ตัวค่ะ
เท่านั้นยังไม่พอ นางยังชอบนินทาเพื่อน อยู่กับคนนั้นนินทาคนนี้ อยู่กับคนนี้นินทาคนนั้น ปัญหาทุกอย่างที่เราปรึกษา เราอยากให้มันเป็นความลับ เราคิดว่านางไว้ใจได้ แต่นางกลับเอาไปพูดให้ใครต่อใครฟังหมด
เราฝากเป๋าตังไว้กับนางตอนเข้าห้องน้ำ พอจะไปกินข้าวเปิดดูเงินหายไป100 เราก็คิดว่าคงทำหาย คิดซะว่าทำบุญทำทาน
สร้อยเงินจี้รูปหัวใจสุดรักที่เราทำหล่นไป ผ่านไปหลายวันเจออีกทีที่คอนาง แต่นางกลับบอกว่าเพิ่งซื้อมาใหม่ทั้งที่จี้รูปหัวใจนั้นเราเป็นคนสั่งร้านทำเอง อ้าวเห้ยยยยย ทำไมถึงสตอเบอร์รี่ได้ขนาดนี้วะ แต่เราจำใจปล่อยมันไป ช่วงนั้นนางพูดไม่ดีกับเราเลย แต่เราเป็นคนยอมคนและเพราะไม่อยากเสียเพื่อน แต่นางไม่เคยกลัวเสียเราเลยค่ะ
เราผิดหวังมาก เราไม่สามารถมองนางในแง่ดีได้อีกต่อไป
นางเป็นทั้งสายเมาและสายเปย์ ปาตี้ไม่เคยขาด อวดรวยนู่นนี่นั่น ชอบดูถูกคนที่ไม่ใช้ของแพง ทั้งๆที่หน้าตานางจนมาก ตัวดำๆตาโปนๆ
บางทีผู้ชายแซวทำตัวขัดขืน แต่ก็วิ่งไปให้เขาแซวอยู่ได้ (เอาตีนกูไป-)
ตอนนี้นางพูดดีกับเรา
แต่ไม่ว่านางจะทำอะไร เราก็มองว่าสตอ ตอมาก็ตอกลับค่ะ ไม่ว่านางจะพูดอะไรเราก็เชื่อไม่ลง ทำเหมือนเชื่อแต่ไม่ได้เชื่อ เราไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นมองนางเป็นคนดี เพราะคนอื่นไม่เคยโดนแบบเรา หรือเราอคติเกินไป