สวัสดีจร้า นี้เป็นเรื่องแรกที่จะเล่าและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นจากเพื่อนในกระทู้
เรื่องมีอยู่ว่า เรารูกจักเพื่อน ของเพื่อนคนหนึ่งM(นามสมมุส) ซึ่งรู้จักกันมานานประมาณ 3 ปี จากนั้นMก็มีแฟนซึ่งเราเองก็มีแฟนเหมือนกัน(ทอม)  และแล้วเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นหลังจากที่เราโสดได้สักระยะ วันเกิดของM เขาก็โทรมาหาเรา เราเองก็บอก แฮปปี้เบิดเดย์ไป ถามสาระทุกข์สุกดิบเรื่อยเปื่อย จนจบบทสนทนาในวันนั้นไป และวันต่อมาก็โทรมาอีก ก็คุยตามประสาเพื่อน จน คุยกันวันที่ 3 ก็มีผู้หญิงคนนึ่งโทรมาซึ่งเรารู้จักกับเขาในฐานะแฟนเพื่อน เขาคุยกับเราว่าได้คุยกับ M ไหม????? เราบอกว่า ได้คุย แล้วก็ร้องให้ จากนั้นมีข้อความส่งมาบอกว่าเรายังรักกันดี (คือเราไม่ได้คิดอะไรเลยน่ะ) จากนั้นเรื่องวุ่นๆก็เกิดหลักจากที่ผู้หญิงคนนั้นเก็บข้าวของออกจากบ้าน Mไป แล้วยังล่ะค่ะที่นี้ M โดนพ่อไล่ออกจากบ้านเพราะเลิกผู้หญิงคนนั้น เราจึงไปรับM มาอยู่ด้วยที่บ้าน ประมาณ 2วัน มีเพื่อนมาเล่าให้ฟัง ว่าสาเหตุที่เขาเลิกกันเพราะเรา #อ้าวไงล่ะ เราก็เดือดสิคร้า รอไร ต่อสายตรงไปหาผู้หญิงคนนั้นอย่างเร็ว แล้วถามว่าเรื่องของ M จะเอายังไงทำไมไม่ค่อยพูดดีๆ ตอนนี้เขาเข้าบ้านไม่ได้ นางตอบกลับมาว่า ฉันก็ยกเขาให้เทอไปแล้วไง (คือเราก็พยายามอธิบายแต่นางก็ไม่ไม่ฟัง) แล้วนางก็โทรหา M แล้วบอกว่าทำไมไม่กลับบ้าน........... ตัดบท เรารอเขากลับไปรักกันเหมือนเดิม เกือบ 2เดือน (แต่ผู้หญิงคนนั้นมีคนใหม่ไปแล้ว) M บอกเราว่า เขาแอบรักเรามานานแล้ว แต่เราเองก็ยังไม่ได้คิดอะไร ระยะเวลา เกือบ2เดือนที่เขามาอยู่ด้วย เขาก็ทำทุกอย่างเพื่อให้เรารู้ว่าเขารักเรา จนเราตัดสินใจจะคบกับ M เลยบอกว่าเราจะไปทำงานกรุงเทพฯ ไปด้วยไหม??? คำตอบคือ ไป คือแบบว่าเราทุ่มให้สุดใจที่เธอกล้าจะก้าวไปด้วยกัน ขอจบแค่นีก่อนน่ะคร้า เพื่อๆๆในกระทู้อมยิ้ม02อมยิ้ม02อมยิ้ม02อมยิ้ม02อมยิ้ม02อมยิ้ม02อมยิ้ม02